Музеј Пикасо (Париз)
From Wikipedia, the free encyclopedia
 Градината на музејот Пикасо | |
| Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 526: Unable to find the specified location map definition: "Module:Location map/data/France Paris" does not exist | |
 | |
| Основан | 1985 |
|---|---|
| Место | Hôtel Salé, 5 rue de Thorigny, Paris |
| Координати | 48.513° СГШ; 2.214° ИГД |
| Тип | Ликовен музеј, Галерија, Културно наследство |
| Посетеност | 501.060 (2006)[1]
470500 (2007)[1] |
| Јавен превоз | Сен ПолСен-Себастјан-Фроасар    |
| Мреж. место | museepicassoparis.fr |
Музејот Пикасо во Париз е француски национален музеј посветен на животот и делото на сликарот Пабло Пикасо и уметниците кои биле поврзани со него. Музејот се наоѓа во III округ на Париз, сместен во зградата на Хотелот Сале и истиот ја поседува најобемната колекција на делата на овој истакнат сликар од шпанско потекло кој живеел и творел во Париз.
Од Хотелот Сале до Музејот Пикасо
Пјер Обер де Фонтене на 16 мај 1656 за 40 000 ливри купил земјиште од 3 700 м2 кое се наоѓа северно од улицата Перл со цел да изгради замок. Како архитект одбрал млад непознат човек, Жан Булие од Бурж. Тој припаѓал на семејство градители а неговиот прадедо претходно веќе бил во служба на семејството на Пјер Обер де Фонтене. Хотелот Обер де Фонтене, го нарекувале Солениот хотел (на француски, хотел Сале), во спомен на потеклото на богатството на сопственикот, одговорен за собирањето на данокот за сол — солен данок. Три години подоцна, во последните денови на 1659, работата била завршена и Пјер Обер бил во можност да се насели во неговиот нов хотел. Резбаната декорација им била доверена на браќата Гаспар и Балтазар Марси и Мартин Дежарден. Во 1660 година, Пјер Обер де Фонтене купил повеќе објекти низ Париз, меѓу кои и зградата на Театарот Маре каде во 1634 до 1673 Корнеј ги создал своите први драми. Богатиот Де Фонтене потоа пропаднал и во 1663 му бил одземен имотот. По пропаста на Пјер Обер де Фонтене, овој раскошен хотел го посакувале повеќе доверители што резултирало во постапка која траела шеесет години[2].
Од крајот на 17 век до 20, хотелот доживувал разни судбини. Во 1964 година, градот Париз го купил хотелот, која е класифициран како историски споменик на 29 октомври 1968 година[3]. Од 1974 до 1984 година, хотелот бил реновиран и обновен. Во 1974 паднала одлуката во хотелот да се постави колекцијата на Пикасо. Во 1976 на конкурс било одлучено Ролан Симуне да се го адаптира во музејот враќајќи му го на хотелот неговиот оригинален изглед. Архитектот морал да ја почитува зградата со историски карактер, обезбедувајќи простор за презентација и чување на делата, прием на посетители. Декоративните елементи, лустери, клупи, столчиња, маси, биле специјално создадени за музејот од страна на Диего Џакомети. Музејот бил отворен за јавноста во 1985 година[4].
Последователни сопственици
Зградата има неколку познати сопственици, меѓу кои и амбасадорот на Венеција (помеѓу 1668 и 1688), и потоа, по 1688, Франсоа де Нефвил, војводата од Вилроа, миленик на Луј XIV Луј[5].
Хотелот потоа бил ставен на продажба и поминал во сопственост на Никола Ле Ками (прв претседател на Судот за помош), во 1728, а потоа му бил препродаден на Филип Тиру де Шамевил, во 1756. По неговата смрт, во 1771, хотелот го наследиле негова ќерка и зетот, Луј Леклерк, маркизот де Жиње. Запленет во тек на Француската револуција, зградата на хотелот станала национално книжевно складиште во која се собрани книгите од околните манастири. Потоа, куќата била продадена од граѓанинот Роберт Морел на граѓанинот Луј Никола Обри, кој ја продал во 1798 на граѓанинот Русиј Моренвил. На 27 февруари 1916, починала госпоѓицата Мари-Луси Русиј, родена во 1848 година. Таа била единствената наследничка на целиот имот на Русиј. Хотелот, по нејзина волја останал во наследство на внукот Гаврил Ламуру. Габриел Ламуру умрел на 3 ноември 1962 година а на 24 март 1964 година, неговите наследници биле повикани на Суд, во Париз, за да ја слушнат одлуката за експропријација на хотелот. Градот сакал да создаде музеј за костими. Одлуката на судот, оспорената од оние на кои им бил одземен имотот, била потврдена на 3 февруари 1966[6].
Градот Париз не го основал планираниот музеј за костими, туку, по смртта на Пикасо, хотелот Сале го дала во сопственост на државата за во него да се инсталира музејот посветен на уметникот.
Тремот излегува во полукружен лесно овален двор. Левата страна е градба во trompe-l'oeil. Патеката кон десното крило дава пристап до помал двор, каде порано биле сместени шталите и кујните, директно водејќи до улицата Кутир-Сен-Жерве. Еден ходник ги поврзувал кујните со централниот дел на куќата.
Главната фасада вклучува еден спрат и таван над приземјето, со првата издаденост која има фронтон со грбот на Обер (глави на кучиња), и втората издаденост со еден централен распон. Од страната на градината, фасадата е најголема во областа Маре. Во главниот дел на куќата има внатрешни скали. Неколку уметници придонеле за декорацијата на хотелот.
_PA00086157_(13).jpg)
_PA00086157_(10).jpg)
.jpg)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
