Зенон Елејски
From Wikipedia, the free encyclopedia
Зенон од Елеја (грчки: Ζήνων ὁ Ἐλεᾱ́της; ок. 495 – ок. 430 пр.н.е) — предсократски грчки филозоф од Магна Грција и член на Елеатската школа основана од Парменид. Аристотел го нарекол изумител на дијалектиката. [1] Тој е најпознат по неговите парадокси кои Бертранд Расел ги опишал како „немерливо суптилни и длабоки“. [2]
Кратки факти Зенон Елејски, Роден(а) ...
Зенон Елејски | |
---|---|
Зенон ги покажува вратите на Вистината и Невистината (Veritas et Falsitas). Фреска во библиотеката на Ел Ескоријал, Мадрид. | |
Роден(а) | о. 495 пр.н.е. Елеја |
Починал(а) | c. 430 пр.н.е. (на возраст од околу 65) Елеја или Сиракуза |
Период | Претсократска филозофија |
Подрачје | Западна филозофија |
Школа | Елејска школа |
Претежна дејност | Метафизика, онтологија |
Значајни идеи | Зенонови парадокси |
Влијанија од
| |
Влијаел врз
| |
Затвори