From Wikipedia, the free encyclopedia
Шеќерот ― општото име за сладок вкус, растворливи јаглехидрати, од кои многу се користени во храната. Простите шеќери, наречени и моносахариди се гликоза, фруктоза и галактоза. Тие содржат енергија која биолошките клетки ја користат и трошат. Сложените шеќери, исто така наречени дисахариди или двојни шеќери, се молекули направени од два сврзани моносахариди; вообичаени примери се сахароза (гликоза + фруктоза), лактоза (гликоза + галактоза) и малтоза (две молекули гликоза). Белиот шеќер е рафиниран облик на сахароза. Во телото, сложените шеќери се хидролизираат во прости шеќери.
Подолгите синџири на моносахариди (>2) не се сметаат за шеќери и се нарекуваат олигосахариди или полисахариди. Скробот е гликозен полимер кој се наоѓа во растенијата, најзастапен извор на енергија во човечката храна. Некои други хемиски супстанции, како што се глицерол и шеќерен алкохол може да имаат сладок вкус, но не се класифицирани како шеќер.
Шеќерите се наоѓаат во ткивата на повеќето растенија. Медот и овошјето се изобилни природни извори на едноставни шеќери. Сахарозата е особено концентрирана во шеќерна трска и шеќерна репка, што ги прави идеални за ефикасен комерцијален екстракт за производство на рафиниран шеќер. Во 2016 година, комбинираното светско производство на тие две култури било околу две милијарди тони. Малтозата може да се произведува со сладово зрно. Лактозата е единствениот шеќер што не може да се извлече од растенијата. Може да се најде само во млекото, вклучително и човечкото мајчино млеко и во некои млечни производи. Евтин извор на шеќер е пченкарен сируп, индустриски произведен со претворање на пченкарен скроб во шеќери, како што се малтоза, фруктоза и гликоза.
Од готвачки аспект, шеќерот ги прави работите слатки, што е еден од примарните човекови вкусови. Сахарозата е користена во подготвената храна (на пр. колачиња и колачи), понекогаш е додаден во комерцијално достапната преработена храна и пијалоци, а луѓето може да ја користат како засладувач за храна (на пр. тост и житарици) и пијалоци (на пример, кафе и чај). Просечниот човек годишно троши околу 24 кг шеќер, при што Американците консумираат до 50 кг, а Африканците помалку од 20 кг.[1]
Како што растела потрошувачката на шеќер во вториот дел од 20-от век, истражувачите почнале да испитуваат дали исхраната богата со шеќер, особено рафиниран шеќер, е штетна за човечкото здравје. Прекумерната потрошувачка на шеќер е вмешана во појавата на дебелина, дијабетес, срцеви болести и расипување на забите. Бројни студии се обиделе да ги разјаснат тие последици, но со различни резултати, главно поради тешкотијата да се најде население за употреба како контроли кои консумираат малку или без шеќер. Во 2015 година, Светската здравствена организација силно препорачала возрасните и децата да го намалат внесот на слободни шеќери на помалку од 10%, и поттикна намалување на под 5%, од нивниот вкупен внес на енергија.[2]
Етимологијата го одразува ширењето на стоката. Од санскритскиот збор саркара, што значи "мелен или заблажен шеќер", влегол во персискиот како шакар.[3] Од нив го презеле Османлиите како шекер (şeker),[4] при што потоа бил воведен во македонскиот јазик како турцизам со мало видоизменување во обликот шеќер.
Бидејќи шеќерите лесно согоруваат кога се изложени на пламен, ракувањето со шеќерите ризикува експлозија на прашина. Ризикот од експлозија е поголем кога шеќерот е мелен до суперфина текстура, како на пример за употреба во гума за џвакање.[5] Експлозијата во рафинеријата за шеќер во Џорџија во 2008 година, во која загинале 14 лица, а 36 биле повредени, и уништила поголем дел од рафинеријата, била предизвикана од палење на шеќерна прашина.[6]
Во неговата кулинарска употреба, изложувањето на шеќер на топлина предизвикува карамелизација. Како што се случува постапката, се ослободуваат испарливи хемикалии како што е диацетил, што го произведува карактеристичниот карамелен вкус.[7]
Хранлива вредност на 100 г | |
---|---|
Енергија | 1,576 kJ (377 kcal) |
97,33 g | |
Шеќери | 96,21 g |
Влакна | 0 g |
Масти | 0 g |
0 g | |
Витамини | |
Тиамин (Б1) | (1 %) 0,008 мг |
Рибофлавин (Б2) | (1 %) 0,007 мг |
Ниацин (Б3) | (1 %) 0,082 мг |
Витамин Б6 | (2 %) 0,026 мг |
Фолна кис. (Б9) | (0 %) 1 μг |
Минерали | |
Калциум | (9 %) 85 мг |
Железо | (15 %) 1,91 мг |
Магнезиум | (8 %) 29 мг |
Фосфор | (3 %) 22 мг |
Калиум | (3 %) 133 мг |
Натриум | (3 %) 39 мг |
Цинк | (2 %) 0,18 мг |
Други состојки | |
Вода | 1,77 g |
Целосна врска кон профилот на податочната база на Министерството за земјоделие на Соединетите ДржавиПредлошка:Deep link needed | |
| |
Постотоците се приближно пресметани според препораките за возрасни лица во САД. |
Кафеавиот и белиот гранулиран шеќер се од 97% до скоро 100% јаглехидрати, редоследно, со помалку од 2% вода и без прехранбени влакна, белковинии или масти (табела). Кафеавиот шеќер содржи умерено количество железо (15% од препорачаниот дневен внес во количина од 100 грама, види табела), но вообичаена порција од 4 грама (една кафена лажичка), би обезбедила 15 калории и незначително количество железо или која било друга хранлива материја.[8] Бидејќи кафеавиот шеќер содржи 5-10% меласа повторно воведена за време на обработката, неговата вредност за некои потрошувачи е побогат вкус од белиот шеќер.[9]
Шеќерот се јавува како тема во бројни дела во уметноста и во популарната култура, како:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.