Севиљска катедрала
главна катедрала во Севилја, Шпанија / From Wikipedia, the free encyclopedia
Светата, митрополитска и патријаршиска катедрала Света Марија на Престолот и Успението Севилски, е попозната како катедралата во Севиља. Оваа катедрала претставува католички храм изграден во готски стил. Организацијата на УНЕСКО во 1987 година, храмот заедно со објектите на Кралскиот Алказар и Генералниот архив, ги прогласи за место на Светско наследство[1], а на 25 јули 2010 година како имот со исклучителна универзална вредност.[2][3] Во 1988 година во Гинисовата книга на рекорди потврдено е дека е катедрала со најголема површина во светот.[4][5][6]
Според традицијата и преданијата, изградбата на катедралата започнала во 1401 година. За овие тврдења нема класичен документарен доказ. Градителските работи отпочнале во 1433 година. Објектот на катедралата бил сместен на местото во градот Севиља кое се ослободило по уривањето на старата џамија наречена Алјама,[7] чие минаре (наречено Жиралда) и дворното место (именувано како (Дворот на портокалите) сè уште биле зачувани во оригинална форма.[8]
Еден од првите мајстори кој започнал да работи на катедралата бил познатиот мајстор Карлин (Карлес Галтер), кој доаѓал од регионот Нормандија (Франција). Овој изведувач претходно работел на други големи европски готски катедрали. Тој пристигнал во Шпанија, во периодот кога државата излегла од таканаречената Стогодишна војна. На 10 октомври 1506 година, со поставувањето на последниот камен во делот на највисокиот дел од куполата, симболично била комплетирана градбата на катедралата, иако во реалноста работата околу доуредувањето и надградувањето продолжила непречено да се изведува низ вековите. Дополнителните зафати се изведувале во делот на внатрешната декорација, како што било додавањето на новите простории или консолидирањето и обновата на штетите предизвикани во текот на времето. Имало и интервенции на објектот на одредени делови кои биле оштетени во таканаречени вонредните околности, меѓу кои треба посебно да се истакне големиот земјотрес во Лисабон во 1755 година, кој сепак предизвикал само мало оштетување и покрај неговиот голем интензитет.[9] Во сите тие градителски и реставраторски активности учествувале архитектите Диего де Риањо, Мартин де Гаинза и Асенсио де Маеда. Исто така во оваа фаза на активности архитектот Ернан Руиз го изградил последниот дел од кулата наречена Жиралда. Катедралата и нејзините простории биле завршени во 1593 година.[10]
Придружниците на Митрополитот ја одржуваат секојдневната литургија и празнувањето на прославите во чест на Корпус Кристи, Пречистото зачнување и Богородица на владетелите. Празникот на Богородица на владетелите е на 15 август[11] и се совпаѓа со празникот наречен Успение.
Во храмот се сместени посмртните останки на Кристофер Колумбо и неколку кралеви на Кастилја како: Педро I Суровиот (Лошиот), Фернандо III Светиот и неговиот син Алфонсо X Мудриот.[12]
Меѓу последните значајни реконструкторски активности биле извршени во 2008 година и се состоеле од замена на вкупно 576 делови таканаречени пепелници кои го сочинувале еден од грандиозните столбови кој го потпираат храмот, со нови камени блокови со слични карактеристики, но со многу поголема отпорност. Оваа тешка и макотрпна работа била возможна благодарение на употребата на иновативни технолошки системи кои покажале дека објектот на катедралата бил оптеретен со дневни осцилации од дури 2 cm како последица на растегнувањето на неговите вградени материјали.[13] Во 2017 година катедралата била посетена од 1 934 373 посетители, што ја прави петта најпосетувана туристичка атракција- споменик во Шпанија.[14]