El Paves-Vugares (o anca dumà paves) l'è la varianta gall-italica parlaa int la Pruvincia de Pavia, a partì da Pavia cità e rivanda fín ai pee de l'Apenín paves, pü o men int i zon de Varz, e dividüü dai dü spond del Po. El rapresenta un continuum dialetal ch'el va da una part püssee arent al milanes (tant 'me la parlada de Pavia cità) al dialet de l'Ultrepò Paves (ciamà anca dialèt ultrepadan) püssee de transizion cun el Piemuntes e l'Emilian (tant 'me la zona de la bassa Vala Stafura). Denter a quel continuum chì gh'hinn di alter micro-variant, ma a hinn assee simil per pudè vess metüü insema int l'istessa macro-varianta. El Paves-Vugares el gh'ha no una classificazion precisa a l'intern di lenguv gallo-italich. Biondelli, int el so sagg, l'aveva metüü insema ai parlad Emilian, e l'istess l'aveva faa anca el Pellegrini, disend però ciar e net che se trata d'una varianta de pasagg dal Lumbard ucidental. Di ricerch püssee recent inveci el meten insema al Lumbard ucidental (presempi el laur de Daniele Vitali), anca per via de cambiament recent, duvüü a l'inflüenza che i gh'hann avüü i parlad de la pruvincia de Milan.
I püssee tant parol che a trövum int 'l Paves-Vugares i henn cumpagn de quij di alter parlad insübrich, cun 'na quaj diferenza int la parnunzia, che la revarda suratüt i vucal.
Vucal
Dal pont de vista di vucal, el Paves-Vugares el gh'ha di carateristich sia lumbard che emilian. Presempi, el gh'ha la sincope di vucal atonich (suratüt la 'e'), che l'è tipica di parlad emilian. Quel prucediment chì de suent l'è pöö trasfurmaa püssee ancamò per via de la prustesi, che la gointa 'na vucala a l'inizzi de la silaba. Chì suta fum un paragon intra el piasentin, el vugares, e un dialet de l'insübrich central. El prucediment ch'el va da la sincope a la prustesi l'è marcaa cun '->':
Una carateristica indè che inveci el Paves-Vugares l'è distant da l'emilian ma arent al lumbard l'è la mancanza de trasfurmazion in ditongh de la 'e' pre-nasala, che di volt la fà burlà del tüt la cunsunanta nasala, che chì l'è missa intra parentes:
El fat che el paves-vugares el s'è spustaa püssee invers i alter parlad insübrich el se pör ved suratüt da cert cambiament lessical, principalment int i verb usiliar e i articul. Chì gh'è un quaj esempi de cambiament de la varianta de Vughera.
El cambiament püssee grand che l'ha fat la varianta vugaresa int l'ültim secul l'è quel d'avè perdüü la "r" int i articul (son che l'esista anmò int un quaj dialet del turtunes):
Rino Zucca (varianta de Burgh Tisén). Video de la puesia Nadalchì.
Verb vess
Indicativ present: mì sum, tì 't seet, lü l'è, nüm a suma, vialter sii, lur i henn.
Indicativ imperfet: mì seri, tì 't seret, lü l'era, nüm a seram, vialtar serav, lur i eran.
Indicativ fütür: mì säroo, tì 't sareet, lü 'l sarà, nüm a saruma, vialter sarii, lur i saran.
Cungiüntiv present: che mì sia, che tì 't siet, che lü 'l sia, che nüm a siam, che vialter sii, che lur i sian.
Cungiüntiv imperfet: che mì seri, che tì 't seret, che lü l'era, che nüm seram, che vialter serav, che lur i eran.
Cundiziunal present: mì sarissi, tì 't sarisset, lü 'l sariss, nüm a sarissam, vialter sarissav, lur i sarissan.
Infinii present: vess.
Participi passaa: stat.
Verb avègh
Indicativ present: mì gh'hoo, tì 't gh'eet, lü 'l gh'ha, nüm gh'uma, vialtar gh'ii, lur i gh'han.
Indicativ imperfet: mì gh'avivi, tì 't gh'avivat, lü 'l gh'aviva, nüm gh'avivam, vialtar gh'avivav, lur i gh'avivan.
Indicativ fütür: mì gh'avroo, tì 't gh'avreet, lü 'l gh'avrà, nüm gh'avruma, vialtar gh'avrii, lur i gh'avran.
Cungiüntiv present: che mì gh'abia, che tì 't gh'abiat, che lü 'l gh'abia, che nüm gh'abiam, che vialtar gh'avii, che lur i gh'abian.
Cungiüntiv imperfet: che mì gh'avissi, che tì 't gh'avissat, che lü 'l gh'aviss, che nüm gh'avissam, che vialtar gh'avissav, che lur i gh'avissan.
Cundiziunal present: mì gh'avrissi, tì 't gh'avrissat, lü 'l gh'avriss, nüm gh'avrissam, vialtar gh'avrissav, lur i gh'avrissan.
Infinii present: avégh/'végh.
Participi passaa: avüü.
I cuniügaziun
Indicativ present: mì guardi, tì 't guardat, lü 'l guarda, nüm guardam, vialtar guardii, lur i guardan.
Indicativ imperfet: mì guardavi, tì 't guardavat, lü 'l guardava, nüm guardavam, vialtar guardavav, lur i guardavan.
Indicativ fütür: mì guardaroo, tì 't guardareet, lü 'l guardarà, nüm guardaruma, vialtar guardarii, lur i guardaran.
Cungiüntiv present: che mì guardi, che tì 't guardat, che lü 'l guarda, che nüm guardam, che vialter guardii, che lur i guardan.
Cungiüntiv imperfet: che mì guardassi, che tì 't guardassat, che lü 'l guardass, che nüm guardassam, che vialtar guardassav, che lur i guardassan.
Cundiziunal present: mì guardarissi, tì 't guardarissat, lü 'l guardariss, nüm guardarissam, vialtar guardarissav, lur i guardarissan.
Infinii present: guardà
Participi passaa: guardaa.
II cuniügaziun
Indicativ present:
Indicativ imperfet:
Indicativ fütür:
Cungiüntiv present:
Cungiüntiv imperfet:
Cundiziunal present:
Infinii present:
Participi passaa:
III cuniügaziun
Indicativ present: mì scrivi, tì 't scrivat, lü 'l scriva, nüm scrivam, vialtar scrivii, lur i scrivan.
Indicativ imperfet: mì scrivivi, tì 't scrivivat, lü 'l scriviva, nüm scrivivam, vialtar scrivivav, lur i scrivivan.
Indicativ fütür: mì scrivaroo, tì 't scrivareet, lü 'l scrivarà, nüm scrivaruma, vialtar scrivarii, lur i scrivaran.
Cungiüntiv present: che mì scrivi, che tì 't scrivat, che lü 'l scriva, che nüm scrivam, che vialtar scrivii, che lur i scrivan.
Cungiüntiv imperfet: che mì scrivarissi, che tì 't scrivarissi, che lü 'l scrivariss, che nüm scrivarissam, che vialtar scrivarissav, che lur i scrivarissan.
Cundiziunal present: mì scrivariss, tì 't scrivarissat, lü 'l scrivariss, nüm scrivarissam, vialtar scrivarissav, lur i scrivarissan.
Infinii present: scriv.
Participi passaa: scrit/scricc.
IV cuniügaziun
Indicativ present: mì senti, tì 't sentat, lü 'l senta, nüm sentam, vialtar sentii, lur i sentan.
Indicativ imperfet: mì sentivi, tì 't sentivat, lü 'l sentiva, nüm sentivam, vialtar sentivav, lur i sentivan.
Indicativ fütür: mì sentaroo, tì 't sentareet, lü 'l sentarà, nüm sentaruma, vialtar sentarii, lur i sentaran.
Cungiüntiv present: che mì senti, che tì 't sentat, che lü 'l senta, che nüm sentam, che vialtar sentii, che lur i sentan.
Cungiüntiv imperfet: che mì sentissi, che tì 't sentissat, che lü 'l sentiss, che nüm sentissam, che vialtar sentissav, che lur i sentissan.
Cundiziunal present: mì sentarissi, tì 't sentarissat, lü 'l sentariss, nüm sentarissam, vialtar sentarissav, lur i sentarissan.
Infinii present: sentì/sëntì/sent.
Participi passaa: sentii.
Diferenz tra el dialet paves de cità e quel arius
paves arius
paves de cità
milanes
lüchët
lüchet
lüchet
lüéi
lüvin
lüvin
madzina
medesina
medesina
mantuäna
mantuana
mantuana
nissöi
nissün
nissün
Dialet paves del Votcent
Dialet de Pavia
Gh'era ona volta on òm, ch'äl gh'ìva dü fiö.
E 'l minór l'ha dit a sò pàdär: "Papà, ch'äl mä daga quäl ch'äm toca 'd mè part!" E lü l'ha spartii la sostänza in tra i dü fiö.
E dä lì a poch dì, dopo avè fat sü fagòt, äl minór l'è 'ndat pr'äl mond int on paìs lontän, e là l'ha trat via tütcòss int i vizi. Bernardino Biondelli, Saggio sui dialetti Gallo-Italici, pag. 246
Dialet de Bronn
Ün òm al gh’aviva dü fiö.
E al secónd l’ha dit a sò padar: “O pà, dèm la part dla roba ch’a ‘m toca!” E lü al gh’ha spartii in tra lor la sò sostanza.
E da lì a poch dì, avènd miss tütcoss assema, al fiö dardè al ‘s n’è andat in pais lontan, e là l’ha consümaa tüt al fat sò a bagurdà. ibidem, pag. 244
Una nuvela del Bucasc
Pavia
Mei disi donca che quand gh'era äl prim re 'd Cipri, dop che Gotifred äd Büglion l'ha guadagnaa Tera Santa, è sücess che una siurena nobila l'è andata in pelegrinagg äl Sepolcar e, 'gnind indree, quand l'è rivaa a Cipri, l'ha truvaa di balusson ch'l'han trataa propri da can. E lee, sentend tüt äl dispiasé, sensa nanca un'anma ca la cunsulàss, gh'è 'gnid in ment d'andà dal re e fà föra i sò rason: ma gh'è stat quaich d'üi ca gh'ha dit dit ch'la trava via 'l fiaa, parchè lü äl menava una vita gnent afat bona e 'l fava gnent äd bei; ansi, vigliach com l'era, äl sufriva e 'l cunsidrava par gnint i ingiüri che i altar ägh fasivan a lü, in manera che quai ca gh'aviva dispiasé con lü, a 's vendicavan fandagh di ingiüri. E la dona, sentend 'sta roba, sicome la gh'aviva nessüna speransa da pudé utegn giüstisia, par 'végh da cunsulàss dal sò dispiasé, l'ha guardaa bei äd tirà a dla sua 'l re, e l'è andata da lü. Quand l'è stata là, piangind davanti a lü, la gh'ha dit: "O 'l mè car siur, mei son chì davanti a tì no par vendëta äd l'ingiüria ch'm'han fat, ma par 'végh un poo 'd sudisfasion äd quäla, ät preghi d'insegnàm com at fee a sufrì quëi ingiüri che senti ch'i altar a 't fan, parchè insì, imparand da tì, pössa anca mei regulàm e supurtà la mé part äd pasiensa, che a la sa 'l Signor, se mei pudiss fa, ät regalariss vulentera, dal mument che tì 't see insì brav äd supurtàla".
Äl re, che fen alora l'era sempar stat pultron e pigar fen ai oss, comé ch'äl se füss dassdaa, cuminciand ad l'ingiüria fata a 'sta dona, che con rigor l'ha vendicaa, l'ha pensaa da mët a pan e pëss tüti quëi che 'ndand inans avissan fat quaicoss contra 'd lü. Giovanni Papanti, Parlari italiani in Certaldo, 1875, pag. 349-350
Vughera
Dis adónca che int i temp dël prim re 'd Cipro, dop la conquista dlä Tera Sänta fata da Gofred ëd Büglión, l'è sücess che üna nobildona 'd Guascogna l'è andata in pelegrinagg al Sepólcär, e quand l'è tornaa, arivaa in Cipro, di baloss i gh'han fat di vitüperi. Lee, pödendas nò consolà, l'ha pensaa ben d'andàss a lamentà däl re. Ma i gh'hän dii che lü l'era tanto trascüraa che no sol ël fava nò giüstisia ai ofes patii dai altär, ma incasì cui ch'i 'gh favan a lü për gross ch'i füssan ni soportava, ä la mira che se quaich d'ün ël gh'aviva quaich fastidi, 'l se sfogava fändägh quaich figüra. Sentenda 'sta roba lä dona, savenda për cmè fà për vendicàss, tant për consolàss ün poo l'ha pensaa 'd vorè in quaich manera fà pentì 'l re dla sò manera 'd fà e, ändändä pianzend dädnans a lü, la gh'hä dit: "Sciór, mì vën nò a la tò presensa për vendicàm dl'ingiüria ch'i m'han fata, ma in sò riparassión ët pregh dä möstràm cmè ch'a't fee tì a sofrì cui ch'i 'm disän ch'i 't fan, che inscì impärärö a soportà cula ch'i m'hän fat a mì, ch'ä 't regalariss volontera sä podiss, dä già che tì 'l see pörtài inscì ben"
Ël re, fén alór pigär e trascüraa, quasi ch'u 's dessedass da dormì, comincianda da l'ingiüria fata a cula dona, che l'ha vendicaa teribilment, l'è dventaa tremend cóntra tüti cui che d'alór in pö i han mancaa 'd rispet a la sò cöröna. Giovanni Papanti, I parlari italiani in Certaldo, 1875, pagg. 351-352
Esempi de Vugares
'L vugares mudern
L’Apenén, la cädenä äd muntagn che 'me ‘na spena dursal la traversa tütä la penisula itäliana äl cumencia a l’altässä dël pass dël Türchén, fra Genua Voltri e Lissändria. Un quaidün äl fa l’ipotesi che ‘l nom Apenén äl vena da Pen, äl diu ligür di bosch e di muntagn; da chi lü i sarissan pö derivaa incasì i nom di mont Pëna e Pënës.