Lingua Phoenicia

Lingua Phoenicia^[1] seu Phoenicica^[2] fuit una e serie linguarum vel dialectorum Chananaearum antiquarum; particeps enim fuit divisionis Semiticae familiae linguarum Afrasiaticarum. Lingua Punica, ab incolis Carthaginis coloniarumque Carthaginensium adhibita, fuit linguae Phoeniciae progenies.

Lingua Phoenicia dabarīm Kana`nīm
Taxinomia:	Lingua Chananaea e divisione Semitica familiae Afrasiaticae
Status:	lingua exstincta
Sigla:	1 —, 2 phn, 3 phn
Usus
Aevum:	millennia II-I a.C.n. (vide et Lingua Punica)
Situs:	lingua olim in Phoenicia et ad litora maris Mediterranei adhibita ab eruditis recentioribus interpretata
Litterae:	Litterae Phoeniciae
Scriptura:	Abecedarium Phoenicium
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Notae

1. Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 193-201. "Scripturae linguaeque Phoeniciae" (gen. sg.): vide titulus.
2. "Lingua Phoenicica": Philosophie apud www2.uni-erfurt.de. Cf. "litterae Phoenicicae": vide p. 377 etc.

Bibliographia

• Donald R. Vance, "Literary Sources for the History of Palestine and Syria: The Phœnician Inscriptions" in Biblical Archaeologist vol. 57 (1994) pp. 2-19 JSTOR

Nexus interni

• Abecedarium Phoenicium
• Tabulae Pyrgenses

Stipula

Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes!