Quadraginta tres annos regnavit. Unicuique anno regni nomen suum erat, ex eventu anni prioris inditum; illorum annorum catalogus et ordo chronologicus hodie notus est.[2] Difficilius erat tempus eius regni ad annos nostri temporis referre; nihilominus, plerique eruditi chronologiam "mediam" dictam probaverunt, et eum regnasse inter 1792 et 1750 a.C.n. putant.[3] Ut plerique reges in Mesopotamia illius aetatis Hammurabi gente Amoritarum ortus erat, qui e Syria circa 2000 a.C.n. in Mesopotamiam invaserunt et plura regna condiderunt. Cum patri Sin-Muballit anno 1792 a.C.n. successit et urbs ipsa et fines Babyloniaci modici erant: praeter Babylonem praecipua urbs Sippar erat, quae Šamaš deo Soli dedita erat. Potentibus regibus circumdabatur, ut Samsi-Addu a septentrione et rege Elamitarum ab oriente vel Rim-Sin a meridie qui in antiquis urbibus Sumeri regnabat, vel etiam rege Ešnunnae Daduša. Cum vero obiit (1750 a.C.n.) Babylonius rex in tota Mesopotamia dominabatur. Quin etiam ab eo usque ad aetatem hellenisticam homines Babylonem velut fontem et caput litterarum Mesopotamicarum venerabantur. Filius Samsu-Iluna (1749–1712 a.C.n.) ei successit.
Archives Royales de Mari. Lutetiae: Geuthner ac deinde Ed. Recherches sur les civilisations, 1942-2012. 32 vol. .
Finet, André. 2004. Le Code de Hammurabi: introduction, traduction [de l'akkadien] et annotation par. Quinta editio. Coll. Littératures anciennes du Proche-Orient. Lutetiae: Le Cerf. ISBN 2-204-07013-0.
Frayne, Douglas. 1990. The Royal inscriptions of Mesopotamia. Early periods, volume 4: Old Babylonian Period (2003-1595 BC). Toronti: University of Toronto Press, p. 332-71.
Horsnell, Malcolm J. A. 1999. The year-names of the First Dynasty of Babylon, vol. 2, Hamilton: McMaster University Press, p. 105-174.
Seux, Marie-Joseph. 1986. "Lois de l'Ancien Orient." Lutetiae: Le Cerf. Coll. Cahiers Évangile 56.
Sollberger, Edmond, et Jean-Robert Kupper. 1971. Inscriptions royales sumériennes et akkadiennes. Lutetiae: Le Cerf. Coll. Littératures anciennes du Proche-Orient, p. 212-19.
Historia Mésopotamiae et Babylonis
Lafont, Bertrand, Aline Tenu, Philippe Clancier, et Francis Joannès. 2017. La Mésopotamie: De Gilgamesh à Artaban (3300-120 av. J.-C.). Lutetiae: Belin.
Beaulieu, Paul-Alain. 2018. A History of Babylon, 2200 BC - AD 75. Malden: Wiley-Blackwell.
Radner, Karen. 2020. A Short History of Babylon. Londinii et Novi Eboraci: Bloomsbury Academic.
Aevum palaeo-Babylonium
Charpin, Dominique. 2004. "Histoire politique du Proche-Orient amorrite (2002-1595)." In Mesopotamien: die altbabylonische Zeit, ed. Dominique Charpin, Dietz-Otto Edzard, et Marten Stol, 25-480. Fribourg et Göttingen: Academic Press Fribourg; Vandenhoeck & Ruprecht.
Boivin, Odette. 2020. "The Kingdom of Babylon and the Kingdom of the Sealand." In The Oxford History of the Ancient Near East, Volume 2: From the End of the Third Millennium BC to the Fall of Babylon, ed. Karen Radner, Nadine Moeller, et Daniel T. Potts, 566-655. Novi Eboraci: Oxford University Press.
Hammurabi rex
Charpin, Dominique. 2003. Hammu-rabi de Babylone. Lutetiae: Presses Universitaires de France. ISBN 978-2-13-053963-6.
Klengel, Horst. 1991. König Hammurapi und der Alltag Babylons Dusseldorii: Artemis & Winkler.
Michalowski, Piotr, et Michael P. Streck. 2017. "Hammurapi." Reallexikon der Assyriologie und Vorderasiatischen Archäologie. 15: 380-90.
Iam scribae antiqui catalogum illorum annorum fecerant, ut in tabula fictili AO7664 in Museo Lupariensi servatur. Vide etiam Horsnell 1999 et Khwshnaw 2023.