Autocinetum

Autocinetum,^[1]^[2] sive autoraeda,^[1]^[2] est autovehiculum usus proprii et in operatione. Multitudo generum sunt, quarumque necessitudines usoris adaptarum. Variae methodi pulsus quoque sunt, sicut vi petroleica, electrica, gas, et a his per varias combinationes, vel in temporibus vetustioribus a vapore. Ab uno homine gubernatur quo primas functiones quoque tractat. Historia autocinetorum plus quam unum saeculum pertinet, quo primum verum autocinetum nomine Benz Patent-Motorwagen esse arbitratur, ab anno 1886.

Unam legis e paginis de

vehiculis

disserentibus

Vehicula terrestria

Vide etiam: Via et astarium

Autocinetum
Autocurrus armatus
Autocurrus sarcinarius
Birota
Birota automataria
Carrus
Chamulcus automatarius
Cisium
Ferrivia
- Currus electricus
- Currus tractorius
- Ferrivia elevata
- Ferrivia magnetica
- Ferrivia metropolitana
- Ferrivia subterranea
- Ferrivia suspensa
- Ferrivia vaporica
- Tramen
  - Tramen onerarium
  - Tramen vectorium
Laophorium
Nartae
Taxiraeda
Tractorium
Trahea

Vehicula aquatica

Vide etiam: Portus

Vehicula aërialia

Vide etiam: Aëroportus, helicopterarium et heliportus Aërostates

Navis aeria/Zeppelinus

Aërodynes

Vehicula spatialia

Vide etiam
Ars ingeniaria · Vectura

Autocinetum vehiculum est machinatum plerumque quattuor rotis praebitum, quod gubernaculo rotatili sive rotula moderatrici dirigitur. Vim motricem suppeditat motorium sive motrum in quo benzenio (mixtura fractionum petrolei destillati, genus laticis igniferi) comburitur. Intra motorium partes sunt mobiles quorum motu alternanti per varios apparatus mechanicos vis reciproca in motiones versatiles convertitur ac demum inter quattuor rotas dispertitur.

Partes principales motori combustione interna acti sunt haec: Truncus sive moles motorii est pars maxima et gravissima, in qua modioli (numero inter quattuor et sedecim) terebrantur. In modiolis emboli inseruntur qui expansione mixturae ardentis naphthae et aere moventur. Circumcirca embolos sunt anuli ferrei ad oleum et gasia ardentia constringenda adapti. Hi emboli ad ferrum uncatum scapis nectentibus iunguntur quod invicem magnam rotam momentosam convertit.

Super truncum motori epistylium sive caput modiolorum cochleis robustis affixum est. Subter est patina sive receptaculum olei in qua antlia olei locatur. In epistylio sunt valvulae per quas alimentum introit et fumus exit. Prope has sunt et scintillatra vi electridis acta ad naphtham ipso articulo maximae compressionis accendendam.

Apparatus quo naphtha et aer miscentur est migma^? benzini sive scatebra naphthae nebulosae cui alimentum ab antlia naphthae suppeditatur. Haec in receptaculo naphthae locatur, illa super fauces multiforabiles in epistylio.

Motio versatilis rotae momentosae per compaginem discorum molaris instar ad scapum actorium transfertur in quo est commissura universalis ubi licet scapo quaquaversum flecti. Hic invicem per rotulas dentatas differentiales aut rotas posticas aut omnes quattuor rotas et canthos circumagit.

De structura autocineti sunt: motrum, transmissio, elevatio, frenum et loculus.

Motrum

Motrum est apparatus, qui deflagrationis vim convertit in motum. Sunt partes motri:

caput: est motri operimentum, sub quo invenitur cylindri camara et coagmentantur clipei, trutina et, aliquando, axis eminentiarum
axis machinarum: mutat alternum emboli motum in conversionem
iugum capitis: oppilat singulas cylindrorum camaras, ne mixtio gaseorum, aqua vel oleum circa effundantur
cylindrus: est pars formæ fistulosæ, intra quam embolum movetur et ubi fiunt deflagrationes
embolus: movetur intra cylindrum et premit ustionis materiam
iniector: ustionis materiam immittit in camaram cylindri
clipeus: permittit et interrumpit introitum et exitum gaseorum in cylindrum
distributor: transportat scintillam electricam ex circumvoluto in scintillæ iuncturam
axis eminentiarum: regit apertionem clipeorum
trutina: impellit clipeos, in motris ubi axis eminentiarum non est super eos
scintillæ iunctura: coagmentatur capiti cylindri et incendit, per scintillam, mixtionem aeris cum ustionis materia
rota motri: transfert torturam axis machinarum ad mechanema
collector: sunt tubi, qui captant et distribuunt gasea motri

Transmissio

copula: sinit iungi duas partes eiusdem axis (i.e., rotam motri et mechanema), ut motus unius alteri communicetur; sinit quoque eas separari, ut communicatio motus interrumpatur
mechanema: minuit et auget rotationem motri
temperator: componit motum suum cum mechanematis, ut simul fiant. Ita vitantur ictus, qui possunt nocere partibus motri
differentiale: transfert per rotas dentatas torturam duobus semiaxibus
axis: fixus in media rota, rotam copulat cum fultura vehiculi
semiaxis: iungit differentiale cum rota motrice, quæ movetur in conversionem

Elevatio

canthus: gummeum et aere inflatum, tegit rotæ superficiem et solo adhæret
cnemae: pars metallica rotae circum quam canthus est
retentor ictus: tenet rotam contra solum
virga torturæ: facta ex metallo, duas coniungit elevationis turres et stabilem facit fulturam, quando cursus autocineti flectitur

Frenum

Frena tardant vel cessant autocinetum: duo sunt:

frenum pedale
frenum manuale

Alia pedalia sunt acceleratrum (ut celerius eat) atque symplectes (ut motrum et rotae non communicent). Auxilio symplectis schesis (quasi ratio eundi) mutari possit. Scheses quinque vel sex sunt eundi, atque schesis nulla (seu neutra) et schesis retrorsa.

Loculus

Loculus est pars autocineti, quæ accipit aurigam, viatores et, forte, onera

vitrum anticum: ex duabus laminis vitreis, quæ iunguntur pellicula PVB, protegit aurigam contra ventum, pluviam, volatilia et alias res, quæ forte ingrederentur vehiculum
rotula moderatrix: circulus, per quem auriga statuit quo vadat vehiculum
bucina: est instrumentum in rotula moderatrici per quo gubernator autocineti clamare potest ad cautelam alios gubernatores sive pedestros
fultura: structura, quæ supportat omnes alias partes vehiculi
tabella: pars in qua sunt indicinae (exempli gratia, indicina freni, indicina temperaturae olei, indicina facium luculentium, etc.), tachymetrum, odometrum et (non omnibus in autocinetis) cyclometrum.
tachymetrum: indicat velocitas autocineti
odometrum: indicat quantum itum est autocinetum
cyclometrum: indicat circuitos a rota autocineti quoque minuto peractos

Indicinae

: Illuminata est uter fax moderatrix
: Illuminata est tabella
: Illuminatae sunt faces nocturnae
: Illuminata est fax contra caliginem
: Caret benzino
: Problema est motro
: Vetrum posticum decongelatur
: Illuminata est fax postica de cautela in caligine
: Illuminatae sunt faces cautelae
: Alternatrum non caricat batteriam
: Abest satis pressio in circuito lubrificationis motri
: Nimis calidum est liquidum refrigerantis
: Abest satis pressio in circuito freni / Frenum manuale operat
: Ianuella quadam non clausa est
: Quaeso induat quisque balteum
: Illuminatae sunt faces luculentae

Faces

Plurima genera facium sunt in autocinetum:

Faces nocturnae: per eis viditur autocinetum nocte
Faces luculentae: lucentius quam nocturnae, per eis vidit gubernator autocineti vias nocturnas in quis nemo est
Faces moderationis: per eis dicit gubernator aliis quo vadat vehiculum
Faces retrorsae: autocinetum eas illuminat cum retrorsum eat
Faces cautelae: cum problema est autocineto, gubernator eas illuminat. Faces cautelae vere enim sunt summa utriusque facium moderationis.

Lamina puppis autocineticae aerem derivans Lanciae themae 8.32.
Mechanema velocitatis mutatorium.
Vitritersoria.

Primum autocinetum vapore agebatur. Erat Francogallus, Nicolaus Iosephus Cugnot nomine, qui carrum trirotalem machina vaporaria actum anno 1769 Lutetiae finxit. Die 3 Iulii 1886, Carolus Benz ingeniarius Theodiscus primo autocineto a se invento Manhemii vexit. Celerrimum autocinetum machina vaporica actum a fratribus Francisco et Freelan Stanley anno 1906 constructum est, cuius maxima velocitas erat 205 chiliometra per horam, eo tempore celerrimum automocinetum mundi. Primum autocinetum electricum a Roberto Anderson homine Scotico anno 1839 finctum est. Primum autocinetum petroleo utens erat carrus trirotalis quem Carolus Benz anno 1896 finxit.

Iosephi Cugnot exemplar anni 1771.
Autocinetum primum ut censum, nomine Benz Patent-Motorwagen, anno 1886 creatum.
Ford Exemplar T, primum autocinetum in grandi serie venditum.
Mercedes-Benz 300 SL, insigne decenni 196 exemplar.
Species classica Impala ex anno 1958, a Chevrolet creatum. Comparate cum autocinetis modernis, multa autocineta ex eo tempore similem formam ut hoc habebant.
Species classica Scarabeus ex anno 1966, a Volkswagen creatus.

AC
Acura
Alfa Romeo
Alpha Sports
AMC
Ariel
Aston Martin
Audi
Austin
BelAZ
Bentley
BMV
Bugatti
Buick
Cadillac
Chevrolet
Chrysler
Citroen
Daewoo
Daihatsu
DaimlerChrysler
Datsun
De Soto
DKW
Dodge
Duesenberg
Edran
Ferrari
Fiat
Ford
FPV
GAZ
Gillet
Holden
Honda
Horch
HSV
Hyundai
Imperial
Iso Rivolta
Isuzu
Iaguar
KamAZ
Kia
Koenig
L&B
Lamborghini
Lancia
Landwind
Lexus
Lincoln
Lotus
LuAZ
Mack
MAZ
Mercedes-Benz
Mercury
MG
Mini
Mitsubishi
Morris
Motoria Generalia (GM)
Nissan
NSU
Oldsmobile
Opel
Packard
Pagani
Peugeot
Plymouth
Pontiac
Porsche
Quantum
Renault
Rinspeed
Rover
Rolls-Royce
Santana
Sbarro
Seat
Shelby
Sivax
Studebaker
Sun
Suzuki
Tickford
Toyota
Trabant
UralAZ
VAZ
Venturi
Volkswagen
Volvo
Wanderer
Wartburg
Wyllys
ZAZ
Zastava
ZiL

[1]
Neulateinisches Glossar.
[2]
Vilborg, Ebbe, Norstedts svensk-latinska ordbok, ed. secunda (2009). Aliae voces "autocurrus" et "currus automobilis" sunt.

Bode, Peter M., Sylvia Hamberger, et Wolfgang Zängl. 1986. Alptraum Auto: Eine hundertjährige Erfindung und ihre Folgen. Raben Verlag von Wittern KG.
Böhler-Baedeker, Susanne, Jürgen Dispan, Heinz-Rudolf Meißner, et al. 2010. Zukunft der deutschen Automobilindustrie: Herausforderugnen und Perspektiven für den Strukturwandel im Automobilsektor. Berolini: Friedrich-Ebert-Stiftung. ISBN 978-3-86872-585-8.
Brie, Michael. 2009. Sind wir Auto? In Luxemburg: Gesellschaftsanalyse und politische Praxis 1:165–172. ISSN 1869-0424.
Canzler, Weert, et Gert Schmidt, eds. 2008. Zukünfte des Automobils: Aussichten und Grenzen der autotechnischen Globalisierung. Berolini: Edition Sigma. ISBN 978-3-89404-250-9.
Canzler, Weert. 1996. Das Zauberlehrlings-Syndrom: Entstehung und Stabilität des Automobil-Leitbildes. Berolini: Edition Sigma. ISBN 3-89404-162-5.
Garth, Arnd Joachim. 2001. Das dialogomobil: Marketing und Werbung rund um das Automobil. ISBN 3-00-006358-7.
Halberstam, David. 1986. The Reckoning. Novi Eboraci: Morrow. ISBN 0-688-04838-2.
Kay, Jane Holtz. 1997. Asphalt nation: how the automobile took over America, and how we can take it back. Novi Eboraci: Crown. ISBN 0-517-58702-5.
Knoflacher, Herman. 2009. Virus Auto: Die Geschichte einer Zerstörung. Vindobonae: Ueberreuter Verlag. ISBN 978-3-8000-7438-9.
Krall, Hannes. 1991. Das Automobil oder Die Rache des kleinen Mannes: Verborgene Bedeutungen des Internationalen Golf-GTI-Treffens. DRAVA Verlags- und Druckgesellschaft. ISBN 3-85435-138-0.
Lebègue, Guy, et Eric Lebègue. 2007. archive-host.com Du Spatial aux Travaux publics: Les Maquettes virtuelles - Applications à la Construction automobile et au Bâtiment. In Lettre AAAF Cannes, Martio, et La Lettre AAAF, no. 6, Iunio. ISSN 1767-0675.
Sachs, Wolfgang. 1984 Die Liebe zum Automobil: Ein Rückblick in die Geschichte unserer Wünsche. Reinbek: Rowohlt. ISBN 3-498-06166-6.
Sachs, Wolfgang. 1992. For love of the automobile: looking back into the history of our desires. Berkeleiae: University of California Press. ISBN 0-520-06878-5.
Williams, Heathcote. 1991. Autogeddon. Novi Eboraci: Arcade. ISBN 1-55970-176-5.
Zenone, Daniela. 2002. Das Automobil im italienischen Futurismus und Faschismus : Seine ästhetische und politische Bedeutung. Berolini: WZB, Forschungsschwerpunkt Technik, Arbeit, Umwelt.

Vicimedia Communia plura habent quae ad autocineta spectant.

Fédération Internationale de l'Automobile, www.fia.com
Forum for the Automobile and Society, www.autoandsociety.com

[eduhi-1] [1]
Neulateinisches Glossar.

[NSLO-2] [2]
Vilborg, Ebbe, Norstedts svensk-latinska ordbok, ed. secunda (2009). Aliae voces "autocurrus" et "currus automobilis" sunt.

[1]

[2]