Urbs, olim vicuspiscandi tantum nomine Iendum[8] (江戸 Edo 'aestuarium'), locus politicus magni momenti anno 1603 facta est, cum sedes sioganatus Tokugavensis designaretur. Cui regioni ante medium saeculi duodevicensimi, uni eo tempore ex creberrimis orbis terrarum regionibus urbanis, erant plus millioincolarum. Post sioganatum finitum anno 1868, caput imperiale, Meaci olim situm, ad Iendum translatum est, locum recens Tocium nominatum. Urbs a magno terraemotu Kantoensi anni 1923, iterum a bombissecundo bello mundano saeviente vastata est. Urbs annis 1950 rapide refici crescique coepit, ut miraculum oeconomicum Iaponiense (ut appellabatur) denique duceret. Ex anno 1943, Rectio Metropolita Tociensis viginti tris praefecturae regiones precipuas (olim Urbes Tocienses appellatas), varia oppida commeatorum et suburbia in parte occidente, ac duas insularum catenas externas administrat.
Urbi Tokio clima est subtropicum humidum per enumerationem Köppen–Geiger, aestatibus calidis humidisque, hieme mitiori atque interdum frigidiori; temperatura aëris media mense Ianuario 5° atque mense Augusto 26.5°, minima inter 1° et 23°, maxima inter 9.5° et 31°, sed minima extrema usque hodie nota −9.2°, maxima extrema 39.5°; pluviis mense Decembri ad 51 mm tantum, mense Septembri 210 mm, anno toto non minus quam 1529 mm, nivibus mensibus Ianuario cum Februario ad 10 mm elevatis, pluvio diurnali omnino maximo 270.5 mm die 9 Octobris2004; diebus pluviosis per annum totum fere 114 incidentibus?; humiditate relativa inter mensuras 52 centesimas (mense Ianuario) et 75 centesimas (mense Iulio) reperta, horis solis fulgentis per annum totum 1877 relatis.
Allinson, Gary D. 1979. Suburban Tokyo: A Comparative Study in Politics and Social Change. Berkeleiae: University of California Press. ISBN 0520037685.
Fiévé, Nicolas, et Paul Waley. 2003. Japanese Capitals in Historical Perspective: Place, Power and Memory in Kyoto, Edo and Tokyo. Londinii: RoutledgeCurzon. ISBN 978-0-7007-1409-4.
Fowler, Edward. 1996. San’ya Blues: Laboring Life in Contemporary Tokyo.ISBN 0-8014-8570-3.
Friedman, Mildred, ed. 1986. Tokyo, Form and Spirit.
Jinnai, Hidenobu. 1995. Tokyo: A Spatial Anthropology.
McClain, James, John M, Merriman and Kaoru Ugawa. Edo and Paris: Urban Life and the State in the Early Modern Era. Ithacae: Cornell University Press, 1994. ISBN 978-0-8014-2987-3.
Naito, Akira, et Kazuo Hozumi. 2003. Edo, the City that Became Tokyo: An Illustrated History. Tocii: Kodansha International. ISBN 4-7700-2757-5.
Nussbaum, Louis-Frédéric, et Käthe Roth. 2005. Japan encyclopedia. Cantabrigiae Massachusettae: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01753-5.
Reynolds, Jonathan M. 1996. "Japan's Imperial Diet Building: Debate over Construction of a National Identity." Art Journal 55 (3): 38 sqq.
Sassen, Saskia. 1991. The Global City: New York, London, Tokyo.
Sorensen, A. 2000. Land Readjustment and Metropolitan Growth: An Examination of Suburban Land Development and Urban Sprawl in the Tokyo Metropolitan Area.
Sorensen, Andre. 2002. The Making of Urban Japan: Cities and Planning from Edo to the Twenty First Century. Londinii: RoutledgeCurzon. ISBN 978-0-415-22651-6.
Tokium
