Tityus

In mythologia Graeca Tityus (Τιτυός) erat gigas filius Terrae, cuius corpus in infernis iacens non minus quam novem iugera tegebat.

Latona, Apollo et Tityos in vase Attico rubentibus figuris depicti (circa 450 a.C.n.). Museum Lupariense, Lutetiae Parisiorum.

Cum Latonam, Iunone hortante, vi comprimere conatus esset, fulminatus a Iove dicitur, sive, secundum alios auctores, sagittis Apollinis et Artemidis confixus. Ob quod scelus in Infernis idem supplicium patitur quod et Prometheus : vultur eius iecur semper renascens rodit.

Significationem allegoricam huius supplicii sic explicat poeta Lucretius :

sed Tityos nobis hic est, in amore iacentem

quem volucres lacerant atque exest anxius angor

aut alia quavis scindunt cuppedine curae.

In Phocide ad Panopeam tumulus Tityi ostendebatur^[1], ubi sagittis Apollinis oppressus esse narrabatur tum cum deus Athenis profectus Delphos iter faciebat. Aliud herôon Tityi nihilominus in insula Euboea colebatur^[2].

Notae

1. Pausanias X.4.5, cf. Odyssea XI.576-581
2. Strabo IX.3.14

Fontes.

• Homerus, libro undecimo Odysseae 576-581.
• Horatius, libro tertio Carminum IV,77-79.
• Hyginus mythographus Fabulae 55. (Serpens apud eum, non vultur iecur rodit)
• Lucretius libro tertio De Natura rerum 984-994.
• Ovidius libro quarto Metamorphoseon versus 457.
• Tibullus, libro primo Elegiarum III,75-76.
• Phaedrus Fabulae, appendix Perrotina VI,13-16.
• Strabo, Geographica IX.3.12-14
• Vergilius, libro sexto Aeneidis 595-600.