Phalanx (bellica)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Phalanx (Graece: φάλαγξ; pl. φάλαγγες, phālanges) est antiquum genus bellicum peditum aciei, cuius militibus, graves indutis armaturas atque dense instructis, plerumque hastae vel sarissae vel conti vel arma erant similia. Primum vox phalanx inveniri potest in operibus ad Homerum adscriptis: hoc verbo acies significatur firme denseque parata, contra milites singulares pugnas pugnantes.[1]
Testificationem ultimam usūs cuiusdam phalangis formae videmus Stelam vero Vulturium, id est maioris fragmentum caelaminis quod sculptum dimidio millennio tertio a.C.n. est ad Eannatum regem Sumeranorum propter partam victoriam celebrandum; hac in stela videri pedites possunt hastati et galeati et scutati. Aegyptii quoque usi huiusce acie formae sunt.
Sed phalanges in hoplitis constantes maxime antiqui Graeci adhibuerunt; interpositis mutationibus etiam Etrusci in aciem produxerunt phalanges nec non praecipue Macedonici, qui claram excogitaverunt formam.