Modernismus (musica)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Modernismus in musica est motus mutationis et evolutionis in lingua musica circa 1901 ortus, tempus variorum affectuum in interpretatione priorum musicae categoriarum, novitates quae in novos modos harmonicarum, melodicarum, sonicarum, et rhythmicarum musicae proprietatum ordinandarum et attingendarum, et in mutationes in cosmotheoriis aestheticis quae ad maiorem aetatem arte pertinent, modernismi in artibus illius temporis inducunt. Vocabulum quocum artissime consociatum est innovation.[1] Eius proprietas maximi momenti est "multitudo linguistica," quae significat nullum genus musicae statum praevalentem umquam assumpsisse.[2]
In modernismo musico inhaeret persuasio musicam non rem immotam, a veritatibus aeternis et principiis classicis definitam, sed potius rem quae historicam et progressivam per se esse. Cum fides progressui musico vel principio innovationis nec nova nec modernismo unica est, tales aestimationes magni momenti praecipue sunt intra habitus aestheticos modernisticos.[3][4]
Exempla sunt Arnoldi Schoenberg approbatio reiectionis tonalitatis in operibus chromaticis posttonalibus et duodecim tonorum, atque Inguari Stravinsky motus a rhythmo metrico.[5]