ಸಾರಜನಕ
ಪರಮಾಣು ಸಂಖ್ಯೆ 7 ರ ರಾಸಾಯನಿಕ ಅಂಶ / From Wikipedia, the free encyclopedia
ಸಾರಜನಕ (Nitrogen - ನೈಟ್ರೋಜನ್) ಒಂದು ಮೂಲಧಾತು. ಇದು ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಅನಿಲದ ರೂಪದಲ್ಲಿದೆ. ಇದನ್ನು ಸ್ಕಾಟ್ಲ್ಯಾಂಡ್ ನ ಡೇನಿಯಲ್ ರುದರ್ಫೋರ್ಡ್ ಎಂಬವರು ೧೭೭೨ರಲ್ಲಿ ಕಂಡು ಹಿಡಿದರು.[1][2] ಈ ಅನಿಲಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ, ರುಚಿ, ವಾಸನೆ ಇಲ್ಲ. ಇದು ಅಲೋಹಗಳ ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರಿದೆ.
| |||||||||||||||
ಸಾಮಾನ್ಯ ಮಾಹಿತಿ | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
ಹೆಸರು, ಚಿಹ್ನೆ ಮತ್ತು ಕ್ರಮಾಂಕ | ಸಾರಜನಕ, N, ೭ | ||||||||||||||
ರಾಸಾಯನಿಕ ಸರಣಿ | nonmetal | ||||||||||||||
ಗುಂಪು, ಆವರ್ತ, ಖಂಡ | 15, 2, p | ||||||||||||||
ಸ್ವರೂಪ | ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲದ ಅನಿಲ![]() | ||||||||||||||
ಅಣುವಿನ ತೂಕ | 14.007(2) g·mol−1 | ||||||||||||||
ಋಣವಿದ್ಯುತ್ಕಣ ಜೋಡಣೆ | 1s2 2s2 2p3 | ||||||||||||||
ಋಣವಿದ್ಯುತ್ ಪದರಗಳಲ್ಲಿ ಋಣವಿದ್ಯುತ್ಕಣಗಳು | 2, 5 | ||||||||||||||
ಭೌತಿಕ ಗುಣಗಳು | |||||||||||||||
ಹಂತ | gas | ||||||||||||||
ಸಾಂದ್ರತೆ | (0 °C, 101.325 kPa) 1.251 g/L | ||||||||||||||
ಕರಗುವ ತಾಪಮಾನ | 63.15 K (-210.00 °C, -346.00 °ಎಫ್) | ||||||||||||||
ಕುದಿಯುವ ತಾಪಮಾನ | 77.36 K (-195.79 °C, -320.42 °F) | ||||||||||||||
ಕ್ರಾಂತಿಬಿಂದು | 126.21 K, 3.39 MPa | ||||||||||||||
ಸಮ್ಮಿಲನದ ಉಷ್ಣಾಂಶ | (N2) 0.360 kJ·mol−1 | ||||||||||||||
ಭಾಷ್ಪೀಕರಣ ಉಷ್ಣಾಂಶ | (N2) 5.56 kJ·mol−1 | ||||||||||||||
ಉಷ್ಣ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ | (25 °C) (N2) 29.124 J·mol−1·K−1 | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
ಅಣುವಿನ ಗುಣಗಳು | |||||||||||||||
ಸ್ಪಟಿಕ ಸ್ವರೂಪ | hexagonal | ||||||||||||||
ಆಕ್ಸಿಡೀಕರಣ ಸ್ಥಿತಿಗಳು | 5, 4, 3, 2, 1,, -1, -3 (strongly acidic oxide) | ||||||||||||||
ವಿದ್ಯುದೃಣತ್ವ | 3.04 (Pauling scale) | ||||||||||||||
ಅಣುವಿನ ತ್ರಿಜ್ಯ | 65 pm | ||||||||||||||
ಅಣುವಿನ ತ್ರಿಜ್ಯ (ಲೆಖ್ಕಿತ) | 56 pm | ||||||||||||||
ತ್ರಿಜ್ಯ ಸಹಾಂಕ | 75 pm | ||||||||||||||
ವಾನ್ ಡೆರ್ ವಾಲ್ಸ್ ತ್ರಿಜ್ಯ | 155 pm | ||||||||||||||
ಇತರೆ ಗುಣಗಳು | |||||||||||||||
ಕಾಂತೀಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ | diamagnetic | ||||||||||||||
ಉಷ್ಣ ವಾಹಕತೆ | (300 K) 25.83 × 10−3 W·m−1·K−1 | ||||||||||||||
ಶಬ್ದದ ವೇಗ | (gas, 27 °C) 353 m/s | ||||||||||||||
ಸಿಎಎಸ್ ನೋಂದಾವಣೆ ಸಂಖ್ಯೆ | 7727-37-9 | ||||||||||||||
ಉಲ್ಲೇಖನೆಗಳು | |||||||||||||||
ಇದರ ಪ್ರತೀಕ N, ಪರಮಾಣು ಸಂಖ್ಯೆ ೭, ಪರಮಾಣುತೂಕ ೧೪.೦೦೮. ಸಾಂದ್ರತೆ 0೦ ಉಷ್ಣತೆ ಮತ್ತು ೭೬೦ mm ಒತ್ತಡದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಲೀಟರ್ ಅನಿಲ ೧.೨೫೦೫ ಗ್ರಾಮ್ ತೂಗುತ್ತದೆ; ಅಥವಾ ೧,೦೦೦ ಪಾಲು ವಾಯುವಿಗಿಂತ ೦.೯೬೭ ರಷ್ಟು ತೂಗುತ್ತದೆ. ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಅನಿಲದ ಪ್ರತೀಕ N2. ದ್ರವನಬಿಂದು ೨೦೯.೮೬ºC, ಕ್ವಥನ ಬಿಂದು -೧೯೫.೮ºC. ಅವಧಿಕ ಉಷ್ಣತೆ -೧೪೭ºC. ಅವಧಿಕ ಸಂಮರ್ದ ೩೩.೫ ವಾಯುಮಂಡಲಗಳು. ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ನೈಟ್ರೊಜನ್ನಿನ ಎರಡು ಸಮಸ್ಥಾನಿಗಳು 14N ಮತ್ತು 15N, ೯೯.೬೩೫:೦.೦೩೬೫ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿವೆ. ನೈಟ್ರೊಜನ್ನಿನ ವಿಕಿರಣಪಟು ಸಮಸ್ಥಾನಿಗಳು 12N, 13N, 16N, 7N.
ನೈಟ್ರೋಜನ್ ವಿಷ ಪದಾರ್ಥವಲ್ಲ. ವಾಯುವಿನಲ್ಲಿ ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಇತರ ಅನಿಲಗಳಾದ ಆಕ್ಸಿಜನ್, ಆರ್ಗಾನ್, ಕಾರ್ಬನ್ ಡೈ ಆಕ್ಸೈಡ್ ಮತ್ತು ನೀರಿನ ಆವಿಯೊಡಗೊಡಿ ಶೇಕಡ ೭೮.೦೩ ಭಾಗ ಇದೆ. ಡೇನಿಯಲ್ ರುದರ್ಫರ್ಡ್ (೧೭೪೯-೧೮೧೯) ಈ ಅನಿಲವನ್ನು ೧೭೭೨ರಲ್ಲಿ ಶೋಧಿಸಿದ್ದನಾದರೂ ಇದರ ಖಚಿತ ರಾಸಾಯನಿಕ ಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಪ್ರಯೋಗಗಳಿಂದ ಪತ್ತೆಮಾಡಿ ಸಾರಿದವ ಲವಾಸ್ಯೇ (೧೭೪೩-೧೭೯೪), ೧೭೭೬ರಲ್ಲಿ. ಧಾತುರೂಪದಲ್ಲಿ ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಜಡವಸ್ತು, ಅದರೆ ಇದನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಅನೇಕ ಸಂಯುಕ್ತಗಳು (ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಗ್ಲಿಸರಾಲ್ ನೈಟ್ರೇಟ್, ನೈಟ್ರೊಟಾಲೀನ್) ಆಸ್ಛೋಟಕ ವಸ್ತುಗಳು.
ಸೋಡಿಯಮ್ ನೈಟ್ರೇಟ್ ಸಂಯುಕ್ತದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಚಿಲಿ ದೇಶದಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ವಾಯುವಿನಲ್ಲಿರುವ ನೈಟ್ರೊಜನ್, ಉಸಿರಾಟ ಮತ್ತು ದಹನ ಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾಗುವ ಆಕ್ಸಿಜನ್ನ ತೀಕ್ಷ್ಣತೆಯನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಸಸ್ಯಗಳಿಗೆ ನೈಟ್ರೇಟುಗಳ ರೂಪದಲ್ಲೂ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರೋಟೀನುಗಳ ರೂಪದಲ್ಲೂ ಇದು ಒದಗುತ್ತದೆ.
ವಾಯುವಿನಲ್ಲಿರುವ ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಪರಿಮಾಣ ಸ್ಥಿರವಾಗಿಯೇ ಇರುವುದು. ಕಾರಣವೇನೆಂದರೆ ವಾಯುವಿನಿಂದ ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಯಾವ ಮೊತ್ತದಲ್ಲಿ ವೆಚ್ಚವಾಗುವುದೊ ಅದೇ ಮೊತ್ತದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಕ್ರಿಯೆಗಳಿಂದ ಮತ್ತೆ ಅದು ವಾಯುವಿಗೆ ಪೂರೈಕೆಯಾಗುವುದು.[3] ಈ ವಿದ್ಯಮಾನಕ್ಕೆ ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಚಕ್ರ ಎಂದು ಹೆಸರು. ವಾಯು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಮಿಂಚು ಹಾಯ್ದಾಗ ಆಕ್ಸಿಜನ್ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ನೈಟ್ರಿಕ್ ಆಕ್ಸೈಡ್ ಆಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಮಳೆ ನೀರಿನೊಡನೆ ಬೆರೆತು ನೈಟ್ರಿಕ್ ಆಮ್ಲವಾಗಿ ಭೂಮಿಗೆ ಸೇರಿ ನೈಟ್ರೇಟುಗಳಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆ ಹೊಂದುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಈ ರೀತಿ ಸಸ್ಯಗಳಿಗೆ ಒದಗುವ ನೈಟ್ರೊಜನ್ನಿನ ಪರಿಮಾಣ ಬಲು ಕಡಿಮೆ. ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನೇರವಾಗಿ ಲೆಗ್ಯುಮಿನೋಸೀ ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರಿದ ಗಿಡಗಳು ನೈಟ್ರೊಜನ್ನನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲವು. ಇವುಗಳಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಏಕಾಣು ಜೀವಿಗಳು ಬೇರಿನ ರೋಮಗಳ ಮೇಲೆ ಬೆಳೆದು ವಾಯುವಿನಲ್ಲಿಯ ನೈಟ್ರೊಜನ್ನನ್ನು ಗಿಡ ಸೇವಿಸಬಲ್ಲ ಆಹಾರವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿ ಗಿಡಕ್ಕೆ ಒದಗಿಸುತ್ತವೆ. ಲೆಗ್ಯೂಮಿನೋಸೀ ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರಿದ (ಬಟಾಣಿ, ಹುರುಳಿ) ಗಿಡಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬಾಕಿ ಗಿಡಗಳೆಲ್ಲ ತಮಗೆ ಬೇಕಾಗುವ ನೈಟ್ರೊಜನ್ನನ್ನು ನೈಟ್ರೇಟ್ ಲವಣಗಳ ಮೂಲಕವಾಗಿಯಾಗಲಿ ಅಮೋನಿಯಾ ಲವಣಗಳ ಮೂಲಕವಾಗಿಯಾಗಲಿ ಪೂರೈಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.
ಆದ್ದರಿಂದ ವಾಯುವಿನಲ್ಲಿರುವ ನೈಟ್ರೊಜನ್ನನ್ನು ರಾಸಾಯನಿಕ ವಿಧಾನಗಳಿಂದ ನೈಟ್ರೇಟುಗಳಿಗೂ ಅಮೋನಿಯಾ ಲವಣಗಳಿಗೂ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇವುಗಳ ಪೈಕಿ ನಾರ್ವೇ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಶೋಧಿಸಿದ ವಿಧಾನವೆಂದರೆ ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಆಕ್ಸಿಜನ್ನುಗಳ ಮಿಶ್ರಣದ ಮೂಲಕ ವಿದ್ಯುತ್ ಕಿಡಿಯನ್ನು ಹಾಯಿಸಿ ಬಂದ ನೈಟ್ರಿಕ್ ಆಕ್ಸೈಡ್ ಅನಿಲವನ್ನು ನೈಟ್ರಿಕ್ ಆಮ್ಲಕ್ಕೆ ಪರಿವರ್ತಿಸುವುದು. ಇನ್ನೊಂದು ವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಕಾದ ಅಲ್ಯೂಮಿನಿಯಮ್ ಲೋಹದ ಮೇಲೆ ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಹಾಯಿಸಿ ಬಂದ ಅಲ್ಯೂಮಿನಿಯಮ್ ನೈಟ್ರೈಡಿನಿಂದ ಅಮೊನಿಯವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು. ಅದರೆ ಇವತ್ತಿಗೂ ಎಲ್ಲೆಡೆಯಲ್ಲೂ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಹೇಬರನ ವಿಧಾನವನ್ನು.[4] ಇದರಲ್ಲಿ ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಹೈಡ್ರೊಜನ್ನುಗಳ ಮಿಶ್ರಣವನ್ನು ವೇಗವರ್ಧಕಗಳ ಸಂಪರ್ಕದೊಡನೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಮರ್ದ ಮತ್ತು ಉಷ್ಣತೆಯಲ್ಲಿ ಅಮೊನಿಯಾ ಅನಿಲಕ್ಕೆ ನೇರವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬಂದ ಅಮೊನಿಯಾ ಅನಿಲವನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಇಲ್ಲವೇ ಅಮೊನಿಯಾ ಲವಣಗಳಿಗೆ ಪರಿವರ್ತಿಸಿ ಸಸ್ಯಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾಗುವ ನೈಟ್ರೊಜನ್ನನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತಾರೆ. ಗಿಡಗಳು ನಾಶವಾದಾಗ ಅವುಗಳಲ್ಲಿಯ ಸಸಾರಜನಕ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನು ಕೆಲವು ಏಕಾಣುಜೀವಿಗಳು ನೈಟ್ರೇಟುಗಳಾಗಿ ಅಥವಾ ಅಮೊನಿಯಾ ಅನಿಲವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತವೆ. ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಬೇಕಾಗುವ ನೈಟ್ರೊಜನ್ ಗಿಡಗಳಲ್ಲಿರುವ ಸಸಾರಜನಕ ಪದಾರ್ಥಗಳಿಂದ ಪೂರೈಕೆ ಅಗುವುದು. ಇವು ಪ್ರಾಣಿಗಳ ದೇಹದ ಬೆಳೆವಣಿಗೆಗೆ ಮತ್ತು ಪೋಷಣೆಗೆ ಅಗತ್ಯ. ಹೀಗೆ ವಿನಿಯೋಗವಾಗಿ ಉಳಿಯುವ ಭಾಗ ಮೂತ್ರದ ಮೂಲಕ ಯೂರಿಯ ಸಂಯುಕ್ತರೂಪದಲ್ಲಿ ವಿಸರ್ಜಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಈ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಚಿತ್ರರೂಪದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಬಹುದು.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/de/Nitrogen_Cycle.jpg/320px-Nitrogen_Cycle.jpg)