From Wikipedia, the free encyclopedia
ჰადისი (არაბ. حديث; მრ.რ. არაბ. أحاديث; აჰადის, ამბავი) — გადმოცემა მუჰამმადის შესახებ, რომელიც აღწერს მის რაიმე საქციელს ან გამონათქვამს. ამ მხრივ ჰადისები ჯგუფდება შემდეგნაირად – გამონათქვამი (არაბ. قول; ყაულ), ქმედება (არაბ. فعل; ფი'ლ), მოწონება (არაბ. تقرير; თაყრირ) და გარეგნობა (არაბ. صفة სიფათ). ჰადისებს ისლამის სხვადასხვა მიმდინარეობები სხვადასხვა კრებულებიდან იღებენ, თუმცა მათი მნიშვნელობა ყველა ისლამურ მიმდინარეობაში დიდია, გარდა ყურანისტების სექტისა. ამ სექტის წევრები ჰადისებს მთლიანად უარყოფენ, ან აღიარებენ ზოგიერთ ჰადისს, რომელიც მათ აზრს ეთანხმება.[1]
|
ჰადისების ჯგუფდება სანდოობის მიხედვით, არსებობს ჰადისების გადარჩევის რაციონალური კრიტერიუმები, რომელიც მათი გადმომცემთა ჯაჭვის ანალიზის საფუძველზეა შედგენილი. არსებობს ჰადისების გადმომცემთა ენციკლოპედიები, საიდანაც დგინდება მათი სანდოობა და ა.შ. ამ მეცნიერებას ალ-ჯარჰ ვა თ-თა'დილი ეწოდება.[2] ჰადისი შედგება ორი ნაწილისგან – ისნადი {გადმომცემთა ჯაჭვი} და მათნი (მნიშვნელობა).
ისნადი (არაბ. اسناد) ეწოდება იმ ჯაჭვს, რომელსაც ადგენს ჰადისების გადმომცემთა ჯაჭვი, ვიდრე ის მივიდოდეს იმ ადამიანამდე, ვინც თავისი თვალით დაინახა ან გაიგონა მუჰამმადის ესა თუ ის საქმე ან სიტყვა. ისნადი დგება საკუთრივ თვითმხილველიდან იმ მუჰადდისამდე, ვინც ჩაწერა ეს ჰადისი.
ჰადისების მეცნიერების თანახმად, ისნადის იწყება ჰადისთა ჩამწერისგან, ხოლო მთავრდება თვითმხილველზე. ადამიანს, რომელიც ისნადში მოიხსენიება, რავი (არაბ. روي; მთხრობელი, გადმომცემი) ეწოდება. ისნადში ჩამოწერილია ყველა რავის სახელი იმგვარად, როგორც მიღებულია მუჰადდისებს შორის, ერთი და იგივე სახელის მქონეები, გაუგებრობის თავიდან ასაცილებლად, სხვადასხვა საიდენტიფიკაციო ნიშნებით (მაგ. ქუნია) კონკრეტდებიან.
მათნი (არაბ. متن) ეწოდება ჰადისის მნიშვნელობას, კონკრეტულად იმ საქმის ან სიტყვის აღწერას, რაც თვითმხილველმა დაინახა და გადმოსცა. გადმოცემისას მათნს ისნადის შემდეგ ჩაწერენ, თუმცა რეალურად ჰადისის ძირითადი ნაწილი სწორედ მათნია. ისნადი მხოლოდ ადასტურებს იმას, რომ მათნში აღწერილი საქმე ან სიტყვა ნამდვილად ეკუთვნის მუჰამმადს.
| ჰადისების გრადაცია | |||||
| მუთავათირი | მუთაფფაყი | მაშჰური | 'აზიზი | ღარიბი | ჰასანი |
| მუთასილი | ↑საჰიჰი↑ | მუნქარი | |||
| მუსნადი | ← ისნადის მიხედვით | მარვი | მათნის მიხედვით → | მათრუქი | |
| აჰადი | ↓და'იფი↓ | მუდარიხი | |||
| მუნყატი'ი | მუდტარიბი | მუდალისი | მავყუფი | მუნყატი'ი | მავდუ'ი |
ჰადისებს წლების განმავლობაში კრებდნენ სხვადასხვა ავტორები. მათგან პირველები არიან სუნიტი 'აბდურ-რაზზაყ ას-სან'ანი[3] და ხარიჯიტი–იბადიტი რაბი' იბნ ჰაბიბ ალ-ფარაჰიდი.
სუნიტური ჰადისების კოლექციიდან გამოირჩევა ექვსი წიგნი:
მათ გარდა მნიშვნელოვანი კრებულები აქვთ იმამ აჰმადს (მუსნადი), იმამ მალიქის (მუვატტა), ალ-ბაიჰაყის (ას-სუნან ალ-ქუბრა), იმამ ან-ნავავის (რიად ას-სალიჰინ) და სხვ.
ხარიჯიტი–იბადიტები იყენებენ რაბი' იბნ ჰაბიბ ალ-ფარაჰიდის მუსნადს, რომელშიც ათასზე მეტი ჰადისია.
არსებობს ჰადისები, რომლებშიც გადმოცემულია ღმერთის სიტყვა, თუმცა ისინი ყურანში არ არის შესული. ასეთ ჰადისებს ალ–ყუდსი (არაბ. القدسي; წმინდა) ეწოდება. თუმცა ისინიც ღმერთის სიტყვად ითვლება, ისლამის მიხედვით მათ შორის მაინც არსებობს გარკვეული სხვაობები. მაგალითად, ყუდსი ჰადისების კითხვა დასაშვებია განბანვის გარეშე, მათი აზრობრივად გადმოცემა ზუსტი ციტირების გარეშე დასაშვებია, მათი კითხვა ღვთისმსახურების ფორმა არ არის და ა.შ.[10]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
