უმაღლესი ლიგა 1990
From Wikipedia, the free encyclopedia
უმაღლესი ლიგა 1990 — საქართველოს ეროვნული საფეხბურთო ჩემპიონატის უმაღლესი ლიგის პირველობის რიგით პირველი გათამაშება. დაიწყო 30 მარტს და დასრულდა 12 ნოემბერს. გამარჯვებული გახდა თბილისის „იბერია“. მეორე ადგილზე გავიდა ლანჩხუთის „გურია“, მესამეზე — რუსთავის „გორდა“. ჩემპიონატის საუკეთესო ბომბარდირის წოდება 23-23 გატანილი ბურთით გია გურულმა და მამუკა ფანცულაიამ გაინაწილეს.
| სეზონი |
1990  ტურნირის ვადები (30 მარტი — 12 ნოემბერი) | ||
|---|---|---|---|
| ჩემპიონი | „იბერია“ თბილისი (პირველი ტიტული) | ||
| დაქვეითდა | „ლიახვი“ ცხინვალი | ||
| ... | |||
| ჩატ. შეხვედრა | 304 | ||
| გატანილი გოლი | 811 | ||
| საშუალო გოლი/თამაშში | 2,67 | ||
| ბომბარდირი |
გია გურული (23 გოლი), „იბერია“ თბილისი, მამუკა ფანცულაია (23), „გორდა“ რუსთავი | ||
| უდიდესი საშინაო მოგება |
„იბერია“ 8–1 „მერცხალი“ „გორდა“ 8–1 „შევარდენი“ „იბერია“ 7–0 „ლიახვი“ „დილა“ 7–0 „ამირანი“ | ||
| უდიდესი საგარეო მოგება |
„შევარდენი“ 1–8 „გურია“ „ლიახვი“ 1–8 „კოლხეთი“ | ||
| უხვგოლიანი შეხვედრა | „ქუთაისი“ 8–3 „დილა“ | ||
| |||
ისტორია
1990 წლის 15 თებერვალს შეიქმნა საქართველოს ფეხბურთის ფედერაცია, რომლის პირველ პრეზიდენტადაც ნოდარ ახალკაცი აირჩიეს. დამოუკიდებელი ფედერაციის პირველმა ყრილობამ მიიღო ისტორიული გადაწყვეტილება — ყველა ქართულ საფეხბურთო გუნდს დაეტოვებინა საბჭოური შეჯიბრებები. საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის ისტორიული არჩევნების შემდეგ თვენახევარი მიდიოდა კამათი იმის თაობაზე, თუ რამდენ გუნდს უნდა ეასპარეზა პირველი ეროვნული ჩემპიონატის უმაღლეს ლიგაში. განიხილებოდა რამდენიმე ვარიანტი: ნაწილს მიაჩნდა, რომ გუნდები მათი მატერიალურ-ტექნიკური ბაზის არსებული მდგომარეობიდან გამომდინარე უნდა შეერჩიათ, საკმაო რაოდენობის მომხრე ჰყავდათ მათაც, ვინც თვლიდნენ, რომ პირველ ეროვნულ ჩემპიონატში უმთავრესი აქცენტი გეოგრაფიულ პრინციპზე უნდა გაკეთებულიყო და უმაღლესი ლიგა რეგიონული პრინციპით უნდა დაკომპლექტებულიყო. საბოლოოდ გადაწყდა, რომ პირველ ეროვნულ ჩემპიონატში მონაწილეობას მიიღებდნენ საკავშირო პირველობის უმაღლესი ლიგიდან — თბილისის „დინამო“ და ლანჩხუთის „გურია“; საკავშირო პირველობის პირველი ლიგიდან — ქუთაისის „ტორპედო“, ბათუმის „დინამო“ და სოხუმის „დინამო“; საკავშირო პირველობის მეორე ლიგიდან — ფოთის „კოლხეთი“, სამტრედიის „ლოკომოტივი“, ოზურგეთის „მერცხალი“, რუსთავის „მეტალურგი“, გორის „დილა“, ხობის „კოლხეთი“, და თბილისის „შევარდენი“. ამ თორმეტ გუნდს დაემატა 1989 წლის საქართველოს პირველობის ექვსი საუკეთესო გუნდი: წყალტუბოს „შადრევანი“, ზუგდიდის „დინამო“, ოჩამჩირის „ამირანი“, გალის „მზიური“, ხაშურის „ივერია“ და ცხინვალის „სპარტაკი“. შესაბამისად, ძირითადი პრიორიტეტი სპორტულ პრინციპებს მიენიჭა, რასაც საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის პირველი პრეზიდენტი ნოდარ ახალკაციც იზიარებდა.
პირველი ეროვნული ჩემპიონატის დაწყებამდე, გათამაშების მონაწილე თვრამეტი გუნდიდან ცხრა გუნდს სახელწოდება შეეცვალა.[კომ. 1] მანამდე არსებული წესისგან განსხვავებით, ამჯერად მატჩის მოგების შემთხვევაში გუნდებს ორის ნაცვლად სამი ქულა დაერიცხებოდათ. რაც შეეხება ჩემპიონატის დებულებას, ბოლო ადგილზე გასული გუნდი პირველ ჯგუფში ქვეითდებოდა, საიდანაც ორ უძლიერეს გუნდს ეძლეოდა უმაღლეს ლიგაში აღზევების უფლება.
ჩემპიონატის პირველი ტური მარტის ბოლო რიცხვებში უნდა ჩატარებულიყო. საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის ხელმძღვანელობის გადაწყვეტილებით ტურის რვა შეხვედრა 31 მარტს ჩატარდა, ერთი დღით ადრე კი ჩემპიონატის საზეიმო გახსნის პატივი თბილისის „იბერიას“ და ფოთის „კოლხეთს“ ერგოთ.
გარკვეული მიზეზების გამო, ჩემპიონატს პირველი წრის მერე ცხინვალის „ლიახვი“ (ყოფილი „სპარტაკი“) გამოეთიშა და პირველი სეზონი ჩვიდმეტმა გუნდმა ჩაამთავრა. დებულების შესაბამისად, სატურნირო ცხრილის ბოლო, მეჩვიდმეტე ადგილზე გასული გუნდი (ამ შემთხვევაში ოჩამჩირის „ამირანი“) პირველი ლიგაში უნდა დაქვეითებულიყო, თუმცა დებულების ეს მოთხოვნა არ შესრულდა და უმაღლესი ლიგიდან პირველ ლიგაში არავინ დაქვეითებულა. ამავე დროს, პირველი ლიგის სამი საუკეთესო გუნდი — ვანის „სულორი“, ზესტაფონის „მარგვეთი“ და გურჯაანის „ალაზანი“, უმაღლეს ლიგაში აღზევდა[1] და ამრიგად, საქართველოს მეორე ეროვნულ ჩემპიონატში უკვე ოცმა გუნდმა მიიღო მონაწილეობა.
მონაწილე გუნდების განაცხადი
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.png)
.png)
შენიშვნა: * 1990 წლის 29 მარტის „ლელოში“ (№ 59, გვ. 3.) მოყვანილ გუნდების განაცხადში „მერცხალი“ ოზურგეთის ნაცვლად მითითებულია „ოზურგეთი“ ოზურგეთი, ხოლო „სანავარდო“ სამტრედია წარმოდგენილია, როგორც „იმერეთი“ სამტრედია.
გუნდების ადგილმდებარეობა
.svg)
„ლიახვი“ ცხინვალი
„მზიური“ გალი
„ამირანი“ ოჩამჩირე
1990 წლის უმაღლესი ლიგის მონაწილე გუნდების ადგილმდებარეობა
ჩატარებული მატჩები
| № | კლუბი | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | „იბერია“ თბ. |  | 1:0 | 1:1 | 2:0 | 2:1 | 3:1 | 1:1 | 4:2 | 8:1 | 5:0 | 5:0 | 4:0 | 3:1 | 7:1 | 3:0 | 2:0 | 6:0 | 7:0 |
 | „გურია“ | 1:1 | | 1:0 | 2:2 | 2:0 | 1:0 | 3:0 | 5:0 | 2:0 | 1:0 | 3:0 | 2:0 | 6:1 | 2:0 | 4:0 | 8:1 | 2:0 | 6:0 |
 | „გორდა“ | 1:0 | 0:0 | | 2:1 | 2:0 | 3:0 | 3:0 | 2:1 | 2:0 | 3:0 | 1:0 | 6:4 | 4:2 | 2:0 | 3:1 | 8:1 | 1:0 | 3:0 |
| 4 | „ქუთაისი“ | 0:2 | 2:1 | 3:0 | | 0:1 | 1:0 | 2:1 | 2:1 | 1:0 | 8:3 | 1:0 | 1:0 | 3:0 | 3:1 | 2:2 | 3:1 | 3:0* | 6:0 |
| 5 | „კოლხეთი-1913“ | 1:0 | 0:1 | 0:1 | 2:1 | | 1:0 | 1:0 | 0:0 | 4:1 | 1:0 | 0:0 | 5:0 | 4:0 | 1:0 | 2:0 | 2:0 | 3:2 | 8:1 |
| 6 | „ბათუმი“ | 2:0 | 0:0 | 1:0 | 1:1 | 1:0 | | 3:1 | 1:0 | 0:0 | 4:2 | 4:0 | 2:1 | 2:1 | 2:0 | 6:1 | 3:0 | 1:0 | 6:0 |
| 7 | „ცხუმი“ | 1:1 | 1:3 | 2:0 | 1:1 | 4:0 | 2:1 | | 1:1 | 0:0 | 5:0 | 1:0 | 2:0 | 3:1 | 2:1 | 3:0 | 1:1 | 1:0 | 5:0 |
| 8 | „ოდიში“ | 1:1 | 0:1 | 1:2 | 0:0 | 1:1 | 2:1 | 2:1 | | 2:2 | 3:1 | 3:2 | 1:1 | 4:0 | 3:1 | 3:1 | 5:0 | 1:0 | 2:0 |
| 9 | „მერცხალი“ | 1:4 | 5:2 | 3:1 | 0:1 | 2:0 | 0:0 | 1:2 | 0:0 | | 1:1 | 2:2 | 4:0 | 4:1 | 2:1 | 4:0 | 2:0 | 1:0 | 4:0 |
| 10 | „დილა“ | 0:3 | 1:0 | 0:2 | 3:1 | 0:1 | 0:0 | 3:2 | 2:1 | 4:2 | | 1:0 | 3:0 | 5:1 | 0:0 | 3:1 | 0:0 | 7:0 | 7:1 |
| 11 | „კოლხეთი“ | 1:2 | 1:0 | 3:1 | 0:1 | 2:0 | 0:3 | 1:0 | 1:0 | 1:1 | 3:0 | | 0:0 | 1:1 | 3:1 | 5:0 | 2:0 | 2:2 | 4:0 |
| 12 | „სანავარდო“ | 0:1 | 1:0 | 1:1 | 1:0 | 0:1 | 0:1 | 0:0 | 2:0 | 1:0 | 3:1 | 2:2 | | 3:2 | 0:0 | 2:0 | 3:2 | 1:0 | 3:0 |
| 13 | „მზიური“ გალი | 3:2 | 0:0 | 3:2 | 0:1 | 1:4 | 2:2 | 1:0 | 0:0 | 2:1 | 1:1 | 0:0 | 1:0 | | 4:2 | 3:1 | 1:1 | 4:2 | 4:0 |
| 14 | „სამგურალი“ | 0:0 | 1:2 | 0:1 | 2:4 | 1:1 | 1:0 | 1:1 | 2:1 | 3:1 | 2:0 | 2:1 | 2:1 | 5:3 | | 2:1 | 1:1 | 1:0 | 3:0* |
| 15 | „ივერია“ | 0:1 | 1:3 | 0:2 | 1:0 | 0:2 | 4:3 | 0:0 | 1:0 | 0:0 | 2:1 | 1:0 | 2:1 | 0:1 | 1:0 | | 2:0 | 2:0 | 5:0 |
| 16 | „შევარდენი“ | 1:3 | 0:4 | 3:0 | 1:3 | 2:1 | 1:1 | 1:1 | 0:3 | 0:0 | 1:0 | 3:1 | 2:1 | 2:0 | 3:0 | 0:0 | | 3:1 | 5:1 |
| 17 | „ამირანი“ | 0:2 | 0:0 | 1:0 | 2:1 | 2:2 | 0:1 | 3:2 | 0:0 | 2:1 | 0:0 | 2:1 | 1:1 | 1:0 | 3:2 | 2:2 | 1:0 | | 6:1 |
| 18 | „ლიახვი“ | 1:4 | 1:5 | 0:3* | 0:3* | 2:3 | 0:3 | 0:3* | 0:3* | 0:3* | 0:3* | 0:3* | 1:2 | 0:2 | 1:3 | 1:2 | 0:3* | 0:3* | |
შენიშვნა: *ტექნიკური წაგება.
საბოლოო ცხრილი
| № | კლუბი | თ | მ | ფ | წ | ბურთები | ქ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| „იბერია“ თბილისი | 34 | 24 | 6 | 4 | 91–23 | 78 |
| „გურია“ ლანჩხუთი | 34 | 22 | 6 | 6 | 73–20 | 72 |
| „გორდა“ რუსთავი | 34 | 22 | 3 | 9 | 63–33 | 69 |
| 4 | „ქუთაისი“ ქუთაისი | 34 | 20 | 5 | 9 | 62–33 | 65 |
| 5 | „კოლხეთი-1913“ ფოთი | 34 | 19 | 5 | 10 | 53–31 | 62 |
| 6 | „ბათუმი“ ბათუმი | 34 | 18 | 7 | 9 | 56–28 | 61 |
| 7 | „ცხუმი“ სოხუმი | 34 | 13 | 10 | 11 | 50–36 | 49 |
| 8 | „ოდიში“ ზუგდიდი | 34 | 12 | 10 | 12 | 47–38 | 46 |
| 9 | „მერცხალი“ ოზურგეთი | 34 | 11 | 10 | 13 | 49–47 | 43 |
| 10 | „დილა“ გორი | 34 | 12 | 6 | 16 | 52–58 | 42 |
| 11 | „კოლხეთი“ ხობი | 34 | 11 | 8 | 15 | 42–43 | 41 |
| 12 | „სანავარდო“ სამტრედია | 34 | 11 | 7 | 16 | 35–50 | 40 |
| 13 | „მზიური“ გალი | 34 | 11 | 7 | 16 | 47–69 | 40 |
| 14 | „სამგურალი“ წყალტუბო | 34 | 11 | 6 | 17 | 42–57 | 39 |
| 15 | „ივერია“ ხაშური | 34 | 11 | 5 | 18 | 34–62 | 38 |
| 16 | „შევარდენი“ თბილისი | 34 | 10 | 8 | 16 | 39–64 | 38 |
| 17 | „ამირანი“ ოჩამჩირე | 34 | 10 | 7 | 17 | 36–55 | 37 |
| 18 | „ლიახვი“ ცხინვალი* | 34 | 0 | 0 | 34 | 11–135 | 0 |
შენიშვნა: *„ლიახვი“ ტურნირს ჩემპიონატს პირველი წრის მერე გამოეთიშა.
საუკეთესო ბომბარდირები
| № | ბომბარდირი | გუნდი | გოლები |
|---|---|---|---|
| 1 | .svg){kind=small} გია გურული |
„იბერია“ თბილისი | 23 |
| მამუკა ფანცულაია |
„გორდა“ რუსთავი | 23 | |
| 3 | ოთარ კორღალიძე |
„გურია“ ლანჩხუთი | 21 |
საქართველოს ჩემპიონის შემადგენლობა
ზაზა რევიშვილი (34/16), თემურ ქეცბაია (33/11), კახი გოგიჩაიშვილი (32/4), გოჩა ჩიქოვანი (32/2), კახა ცხადაძე (32/1), გია ჯიშკარიანი (31/6), ზაურ ხაპოვი (29), კახა კაჭარავა (28/14), სოსო ჭედია (26), გია გურული (25/23), მამუკა მაჭავარიანი (24), გოჩა ჯამარაული (19), მალხაზ არზიანი (18), გიორგი ნემსაძე (14/2), მიხეილ ყაველაშვილი (13/5), გივი ქველაძე (13), დავით ყიზილაშვილი (10/2), გელა კეტაშვილი (9), გრიგოლ ცაავა (8/3), როინ კერძევაძე (8/1), აკაკი დევაძე (8), ემზარ შონია (5), თემურ ყიფიანი (3). მთავარი მწვრთნელი — დავით ყიფიანი.[14]
ჩემპიონი
| 1990 წლის საქართველოს ჩემპიონი |
|---|
 |
| „იბერია“ თბილისი პირველი ტიტული |
ფაქტები
თბილისის „იბერიამ“ ფეხბურთში საქართველოს პირველი დამოუკიდებელი ეროვნული ჩემპიონატის დამთავრებამდე ორი ტურით ადრე მოიპოვა უძლიერესის სახელი. 1990 წლის 3 ნოემბერს, წყალტუბოს 26 მაისის სახელობის სტადიონზე გამართულ შეხვედრაში, „სამგურალთან“ მოპოვებული ერთი ქულით „იბერიამ“ ჩემპიონობა გაინაღდა და მიუღწეველი აღმოჩნდა დანარჩენ მეტოქეთათვის, კერძოდ, „გორდასთვის“, რომელიც ოზურგეთში, „მერცხალთან“ დამარცხდა. დინამოელთათვის ჩემპიონის პირველი წოდების მომტანი ეს შეხვედრა ნელ ტემპში დაიწყო, ზედმეტ რისკს ორივე გუნდი ერიდებოდა. მცველთა უშეცდომო თამაშის წყალობით შეტევები საჯარიმო მოედნის მისადგომებთან მთავრდებოდა და მთელი პირველი ტაიმის განმავლობაში მხოლოდ ერთი მომენტი იყო დასამახსოვრებელი, როცა ზურაბ იონანიძის ძლიერად დარტყმული ბურთი მცირე მანძილით ასცდა კარს. მეორე ნახევარში უფრო აქტიურობდნენ მეტოქენი და როგორც წყალტუბოელებს (გოჩა ხარაბაძე), ასევე თბილისელებს (ზაზა რევიშვილი) შეეძლოთ ბურთის გატანა, მაგრამ კვლავ მცველებმა იმარჯვეს. მატჩის 66-ე წუთზე რეალური საფრთხის წინაშე იდგნენ მასპინძლები, როცა თემურ ქეცბაიას მიერ დარტყმული ბურთი ძელმა „მოიგერია“. მალე კახი გოგიჩაიშვილს მიეცა ანგარიშის გახსნის შესაძლებლობა, მაგრამ გოჩა მიქაძის თავგანწირულმა თამაშმა ამჯერადაც იხსნა „სამგურალი“. თბილისის „იბერიას“ წარმატება პირველად „სამგურალის“ ფეხბურთელებმა მიულოცეს და სტადიონზე მოსულმა მრავალრიცხოვანმა მაყურებელმა გულთბილი ტაშითა და ოვაციებით გააცილა ორივე გუნდი. გუნდებმა ეს შეხვედრა ასეთი შემადგენლობით ითამაშეს: „სამგურალი“. მიქაძე, ჯანელიძე, წიქარიშვილი, ბერაძე, იონანიძე (მუშკუდიანი), ხვიტია, ცნობილაძე, კერესელიძე, ლ. ფესტვენიძე (ჩიხლაძე), ხუნდაძე, ხარაბაძე. „იბერია“: ხაპოვი, არზიანი, ცხადაძე, ჭედია, ჯიშკარიანი (კერძევაძე), რევიშვილი, ქეცბაია, ჩიქოვანი (მაჭავარიანი), კაჭარავა (გოგიჩაიშვილი), ნემსაძე, ჯამარაული.
საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის გადაწყვეტილებით, 1990 წლის ეროვნულ საფეხბურთო ჩემპიონატში მონაწილე საუკეთესო ფეხბურთელებს და მწვრთნელებს მიენიჭათ პრიზები, რომლებიც დაწესებული იყო წარმოება-დაწესებულებებისა და ორგანიზაციების მიერ. ჩემპიონატის საუკეთესო ფეხბურთელად დაასახელეს თბილისის „იბერიის“ თავდამსხმელი თემურ ქეცბაია. საუკეთესო ახალგაზრდა ფეხბურთელებად მიიჩნიეს თბილისის „იბერიის“ ნახევარმცველი გიორგი ნემსაძე და სოხუმის „ცხუმის“ თავდამსხმელი მიხეილ ჯიშკარიანი. სიჯანსაღისა და სპორტის საქართველოს რესპუბლიკური საქველმოქმედო ფონდისგან ოჩამჩირის „ამირანის“ ფეხბურთელს ჯუმბერ ჭითანავას გადაეცა პრიზი (1000 მანეთი) — როგორც „უმაღლესი ჯგუფის ფეხბურთელთა შორის ყველაზე მრავალშვილიანი ოჯახის მამას“.[15] „სეზონის აღმოჩენა“ — ასეთი პრიზი მიენიჭა ლანჩხუთის „გურიის“ ფეხბურთელს გოჩა გუჯაბიძეს. „ყველაზე პოპულარული ფეხბურთელი“ — მამუკა ფანცულაია (რუსთავის „გორდა“). საუკეთესო ბომბარდირის პრიზის მფლობელი გახდა ორი ფეხბურთელი: გია გურული („იბერია“) და მამუკა ფანცულაია („გორდა“) — 23-23 გოლით. „საუკეთესო დებიუტანტი და მისი მწვრთნელი“ — გიორგი კილასონია და გივი ნოდია („გორდა“). „საუკეთესო მეკარე“ — ნიკოლოზ ჩხეიძე („ქუთაისი“). „საუკეთესო მცველი“ — კახი ცხადაძე („იბერია“). ყველაზე შედეგიან კლუბად და საქართველოს დედაქალაქის საუკეთესო გუნდად მიიჩნიეს 1990 წლის ჩემპიონი თბილისის „იბერია“, ხოლო მის თავდამსხმელს — გია გურულს გადაეცა ამ გუნდის საუკეთესო ბომბარდირის პრიზი. „ყველაზე ლამაზი გოლის“ პრიზი გადაეცა ლევან ყიფიანს. სეზონის საუკეთესო მსაჯებად აღიარეს: სერგო კვარაცხელია (ზუგდიდი), მერაბ მალაღურაძე (თბილისი), ანატოლი მილჩენკო (სოხუმი), ელგუჯა სილაგავა, ლევან ჩიტაია, მერაბ ჭელიძე (სამივე — თბილისი).[16]
ყველაზე მეტი — 11 გოლი გავიდა „ქუთაისისა“ და გორის „დილას“ შეხვედრაში — 8–3
იხილეთ აგრეთვე
პერიოდიკა
- ეროვნული ჩემპიონატის მონაწილე გუნდების განაცხადი // „ლელო“, 29 მარტი, 1990, № 59 (10 228), გვ. 3.
- საქართველოს ეროვნული ჩემპიონატი ფეხბურთში // „ლელო“, 31 მარტი, 1990, № 60 (10 229), გვ. 1.
- საქართველოს ეროვნული ჩემპიონატი ფეხბურთში. უმაღლესი ჯგუფი // „ლელო“, 1 აპრილი, 1990, № 61 (10 230), გვ. 1.
- საქართველოს ეროვნული ჩემპიონატი ფეხბურთში. უმაღლესი ჯგუფი // „ლელო“, 15 ნოემბერი, 1990, № 218 (10 387), გვ. 3.
- ტუხაშვილი, გია, 1990 წლის 30 მარტი, ისტორიული მატჩი // „ლელო“, 30 მარტი, 2010, № 73 (13 061), გვ. 4.
- ჩალაძე, თომა, თამაშის წინ გვეუბნებოდნენ, 5:0 ან 6:0-ს წააგებთო! // „ლელო“, 30 მარტი, 2010, № 73 (13 061), გვ. 5.
- შენგელია, რევაზ, პირველი ეროვნული ჩემპიონატი ციფრებში // „სარბიელი“, 25 იანვარი, 1991, № 3 (4), გვ. 4.
რესურსები ინტერნეტში
| თემატური საიტები |
|---|
| ქართული სპორტი · FootballFakts.ru · RSSSF · WildStat.com |
| მედია |
|---|
| 1tv.ge · Ajara TV · CrystalSport · Lelo.ge · WorldSport.ge |
| ქართული პრესის კომპიუტერული არქივი |
|---|
| 2010-03-30 · 2010-03-31 |
კომენტარები
- ჩემპიონატის დაწყების წინ ბევრ გუნდს შეეცვალა სახელი: თბილისის „დინამოს“ „იბერია“ ეწოდა, რუსთავის „მეტალურგს“ — „გორდა“, ზუგდიდის „დინამოს“ — „ოდიში“, სამტრედიის „ლოკომოტივს“ — „სანავარდო“, ბათუმის „დინამოს“ — „ბათუმი“, ქუთაისის „ტორპედოს“ — „ქუთაისი“, სოხუმის „დინამოს“ — „ცხუმი“, ცხინვალის „სპარტაკს“ — „ლიახვი“, წყალტუბოს „შადრევანს“ — „სამგურალი“.
სქოლიო
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.