Ֆաթիմյան խալիֆայություն
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ֆաթիմյան խալիֆայություն ( արաբ․՝ الفاطميون), միջնադարյան շիա իսլամական, արաբական խալիֆայություն Կահիրե մայրաքաղաքով (սկսած 972 թ.)։ Իր հզորության գագաթնակետին ներառում էր Եգիպտոսը, Մաղրիբը, Պաղեստինն ու Սիրիան։ Սկզբնապես մաս է կազմել առավել խոշոր Աբասյանների խալիֆայության։ Անկախացել է Թունիսի բերբերական ցեղերի ապստամբության հետևանքով։ Կործանվել է Սալահ ադ-Դինի կողմից։
Արագ փաստեր
| ||||
| ||||
Քարտեզ | ||||
Ընդհանուր տեղեկանք | ||||
Մայրաքաղաք | Մախդիա (909-969) Կահիրե (969-1171) | |||
Լեզու | Արաբերեն | |||
Ազգություն | Արաբներ, բերբերներ | |||
Կրոն | Իսլամ | |||
Արժույթ | Դինար | |||
Իշխանություն | ||||
Պետական կարգ | Խալիֆայություն | |||
Պետության գլուխ | Խալիֆ | |||
Պատմություն |
Փակել