Սիփահիներ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Սիփահիներ (պարս.՝ سپاهی, sipâhi, «զինվոր») — ( XVIII — XX դարերի) գաղութային Հնդկաստանի վարձու զինվորներ, հավաքագրված Եվրոպացի գաղութատերերի կողմից, տեղացի բնակիչների շրջանակում։
Ի սկզբանե տերմինը օգտագործվել է Բրիտանական Հնդիկաստանի բանակում (Բրիտանական Օստ-Հնդկական ընկերություն) շարքային հետևակայիններին տարանջատելու համար և մինչև այժմ ել օգտագործվում է նույն իմաստով Հնդկաստանի Պակիստանի և Բանգլադեշի բանակներում։
Սիփահիները եղել են 1857—1859 թթ. Հնդկական ժողովրդական ապստամբության հիմնական շարժիչ ուժը։
«zipaio» բառով բասկ ազգայնականները կոչում են ոստիկանների ծառայողներին մատնանշելով այն, որ նրանք ծառայում են արտասահմանցի բռնակալներին։