Ֆելիսիեն Ռոպս (ֆր.՝ Félicien Rops, հուլիսի 7, 1833[2][3][4][…], Նամյուր, Բելգիա[5] - օգոստոսի 22, 1898[6][7] կամ օգոստոսի 23, 1898[4][8][9][…], Essonnes, Սենա և Ուազա, Ֆրանսիա), բելգիացի նկարիչ-սիմվոլիստ։
Ֆելիսիեն Ռոպս ֆր.՝ Félicien Rops | |
|---|---|
.jpeg) | |
| Կեղծանուն | Croque-tout[1], Risette[1], Graffin[1], Cham-Loth[1] և Spor[1] |
| Ծնվել է | հուլիսի 7, 1833[2][3][4][…] |
| Ծննդավայր | Նամյուր, Բելգիա[5] |
| Վախճանվել է | օգոստոսի 22, 1898[6][7] (65 տարեկան) կամ օգոստոսի 23, 1898[4][8][9][…] (65 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Essonnes, Սենա և Ուազա, Ֆրանսիա |
| Քաղաքացիություն |  Բելգիա |
| Մասնագիտություն | նկարիչ, նկարազարդող, ծաղրանկարիչ, կոմիքսների արտիստ, լուսանկարիչ, գծանկարիչ, նկարիչ-փորագրող, օֆորտանկարիչ և դիզայներ |
| Ոճ | սիմվոլիզմ[10][11] և անկումային արվեստ |
| Թեմաներ | փորագրություն և Կոմիքս[1] |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | Bust of a Woman Wearing a Lorgnette around her Neck?, Q17493443?, Սուրբ Անտոնիոյի գայթակղությունը, Pornocrates և The lady with the puppet? |
| Անդամակցություն | Ընկերություն ХХ |
| Զավակներ | Claire Rops? |
 Félicien Rops Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն
Ռոպսը ծնվել է Նամյուրում Սոֆի Մոբայլի և Նիկոլաս Ռոպսի ընտանիքում[12][13]։ Տեղական ակադեմիայում գեղարվեստական վերապատրաստումներ անցնելուց հետո 20 տարեկան հասակում տեղափոխվել է Բրյուսել[13] և որոշ ժամանակ ուսանել Բրյուսելի համալսարանում[14]։ Հետագայում սովորել է Սենտ Լյուկ ակադեմիայում, ստեղծել է երգիծական վիմագրություններ, որոնք տպագրվել են ուսանողական Le Crocodile ամսագրում։ Այս և մինչև 1862 թվականը Uylenspiegel ամսագրին նվիրաբերած գործերով նա հայտնի է դարձել որպես ծաղրանկարիչ[13]։
1857 թվականին Ռոպսն ամուսնացել է Շառլոտ Պոլե դե Ֆավոյի հետ, ունեցել են երկու երեխա՝ Պոլը և Ջուլիետը (վերջինս մահացել է երեխա հասակում)[12]։ Շառլ դը Կոստերի, Շառլ Բոդլերի գրքերի համար ստեղծել է օֆորտ նկարազարդումներ։ 1862 թվականին մեկնել է Փարիզ, որտեղ հանդիպել է օֆորտի վարպետներ Ֆելիքս Բրաքմոնին և Ժյուլ Ֆերդինանտ Ժաքմարին։ 1865 թվականից թողել է օֆորտով զբաղվելու գործունեությունը և դարձել է փորագրման տեխնիկայի վարպետ[13]։
Շառլ Բոդլերին Ռոպսը հանդիպել է գրողի կյանքի վերջին շրջանում 1864 թվականին և նա մեծ ազդեցություն է թողել նկարչի վրա[15]։ Ռոպսը ստեղծել է Բոդլերի Les Épaves ստեղծագործության ճակատանկարը։ Ռոպսի և Բոդլերի ընկերությամբ և արվեստի գործերով հիացել են այնպիսի գրողներ, ինչպիսիք են Թեոֆիլ Գոթիեն, Ալֆրեդ դը Մյուսեն, Ստեֆան Մալարմեն, Ժյուլ Ամեդե Բարդե դ՛Օռեվիլին, Ժոզեֆ Պելադանը։ Նա սերտորեն կապված էր սիմվոլիզմին և անկումային արվեստին։
Դժբախտ ամուսնությունից հետո Ռոպսը 1874 թվականին տեղափոխվել է Փարիզ[16], որտեղ ապրել է Լեոնտին և Օրելի Դյուլուք քույրերի հետ, Լեոնտինից ունեցել է մեկ աղջիկ՝ Կլարը[17], ով ամուսնացել է բելգիացի գրող Էժեն Դեմոլդերի հետ։
Ռոպսը համարվում է Բրյուսելի գեղարվեստի ազատ ընկերության (Société Libre des Beaux-Arts of Brussels, 1868–1876) և «20-ականները» (Les XX, ձևավորվել է 1883 թվականին) հիմնադիրներից։ 1892 թվականին Ռոպսի տեսողությունը վատացել է, սակայն մինչև կյանքի վերջը նա պահել է կապը գրական ընկերությունների հետ։
Ֆելիսիեն Ռոպսը եղել է մասոն և անդամակցել է Բելգիայի մեծ արևելք մասոնական օթյակին[18]։
Ինչպես այն հեղինակների գործերում, որոնք նկարազարդել է Ռոպսը, այնպես էլ իր կտավներում, միախառված են մարդու սեռական կյանքը, մահը և սատանայական պատկերները։ Ըստ Էդիտ Հոֆմանի՝ Ռոպսի ստեղծագործությունների «էրոտիկ կամ պոռնոգրաֆիկ» բնույթը պայմանավորված է «գավառական նկարչի վրա թողած փարիզյան առաջին տպավորություններով»[13]։
Ռոպսը հաճախ զուգորդել է օֆորտային տեխնիկան մեցցո-տինտո, ակվատինտա տեխնիկաներով, որը քիչ արվեստագետներ են կիրառում։ Նրա օֆորտները մեծ ազդեցություն են թողել բազմաթիվ երիտասարդ արվեստագետների վրա, այդ թվում սիմվոլիստներ Էդուարդ Մունքի, Մաքս Կլինգերի վրա[13]։
«Ճշմարտություն (verite)» ստեղծագործությունը գտնվում է Հայաստանի ազգային պատկերասրահի ֆոնդապահոցում[19]։
Պատկերասրահ
Pornocrates (1878)
«Սատանան ցանում է սերմերը» («Les Sataniques» շարքից, 1882)
«Սուրբ Անտոնիոսի գայթակղությունը» (1878)
«Սֆինքսներ», Ժյուլ Ամեդե Բարդե դ՛Օռեվիլիի «Les Diaboliques» գրքի նկարազարդումներ
La Buveuse d'absinthe, 1877
«Son altesse la femme» գրքի նկարազարդումներ (1885)
«Թերեզա Ավիլացու զմայլանքը»
Գրականություն
- Benoît Noël et Jean Hournon : Parisiana — La capitale des peintres au XIXe (Étude de Pornokratès), Paris, Les Presses Franciliennes, 2006.
- Bernadette Bonnier (dir.) : Le musée provincial Félicien Rops, Bruxelles — Namur, Dexia — Fonds Mercator, 2005.
- Benoît Noël : La Rebuveuse d’absinthe — autour de l'œuvre de Félicien Rops, Sainte Marguerite des Loges, Éditions BVR, 2005
- Hélène Védrine : Le Cabinet de curiosités de Félicien Rops — Caprice et fantaisie en marge d’estampes, Paris, Somogy, 2003.
- Véronique Leblanc et Hélène Védrine : Injures Bohèmes, les plus belles lettres illustrées de Félicien Rops, Paris, Somogy, 2003.
- André Guyaux, Hélène Védrine et al. : Autour des Épaves de Charles Baudelaire, Catalogue Musée Provincial Félicien Rops, Namur, 1999.
- Bernadette Bonnier, Véronique Leblanc, Didier Prioul, Hélène Védrine : Rops suis, aultre ne veulx estre, Bruxelles, Complexes, 1998.
- Hélène Védrine : Félicien Rops : Mémoires pour nuire à l’histoire artistique de mon temps, Bruxelles, Labor, 1998.
- Véronique Leblanc : D’Art, de rimes et de joie — Lettres à un ami éclectique — Correspondance de Félicien Rops à Théodore Hannon, Province de Namur, 1996.
- Olivier Salazar-Ferrer : Lettres à un ami vagabond — Correspondance de Félicien Rops à Jean d’Ardenne, Musée Rops, Namur et Revue Agone, Marseille, 1994.
- Thierry Zéno — Préface de Jean-Pierre Babut du Marès : Les Muses sataniques — Félicien Rops, œuvre graphique et lettres choisies, Bruxelles, Jacques Antoine, 1985.
- Robert Delevoy, Gilbert Lascault, Jean-Pierre Verheggen et Guy Cuvelier : Félicien Rops, Lausanne — Paris, Bibliothèque des Arts, 1985.
- Camille Lemonnier : Félicien Rops — L’homme et l’artiste, Paris, Henri Floury, 1908. Réédité avec une préface d’Hélène Védrine (Paris, Séguier, 1997).
- Jef Meert : Félicien Rops — L'œuvre gravé érotique, Anvers, Loempia, 1986.
Ծանոթագրություններ
Արտաքին հղումներ
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
