From Wikipedia, the free encyclopedia
Կիտրոնը, ցիտրուսային լիմոն (L.) Օսբեկը, ծաղկավոր բույսերի ընտանիքից փոքր մշտադալար բույսի տեսակ է, որը աճում է Հարավային Ասիայում, հիմնականում Հյուսիսարևելյան Հնդկաստանում։ Պտուղները հասնելուց հետո ընդունում են կլոր տեսք։
Կիտրոն | |
Կիտրոն | |
Դասակարգում | |
Թագավորություն | Բույսեր (Plantae) |
Ենթատիպ | Սերմնավոր բույսեր (Spermatophytes) |
Կարգ | Օճառածաղկավորներ (Sapindales) |
Ընտանիք | Սատապազգիներ (Rutaceae) |
Ենթաընտանիք | Aurantioideae |
Տրիբա | Citreae |
Ցեղ | Ցիտրուսայիններ (Citrus) |
Տեսակ | Կիտրոն (C. ×limon) |
Միջազգային անվանում | |
Citrus ×limon Osbeck, 1765 |
Ծառի դեղին պտուղը, որն ունի էլիպսոիդի տեսք, օգտագործվում է խոհարարական և ոչ խոհարարական նպատակներով ամբողջ աշխարհում, հիմնականում օգտագործվում է հյութը, որն ունի ինչպես խոհարարական, այնպես էլ մաքրող միջոցի դեր[1]։ Միջուկն ու կեղևը նույնպես օգտագործվում է խոհարարության մեջ։ Կիտրոնի հյութի մոտ 5%-6% կիտրոնաթթու է, որի մոտ 2.2-ն է pH, ինչը նրան տալիս է թթու համ։ Կիտրոնի հյութի տարբերակիչ թթու համը դառնում է առանցքային բաղադրիչ ըմպելիքների և սննդի մեջ, ինչպիսիք են՝ լիմոնադը և մրգային կարկանդակները։
Կիտրոնի ծագումը անհայտ է, թեև կիտրոնները առաջին անգամ աճել են Ասսամում (Հնդկաստանի հյուսիս-արևելքում), հյուսիսային Բուռմայում կամ Չինաստանում[1]։ Կիտրոնի գենոմիկ ուսումնասիրությունը նշում է, որ դա հիբրիդ է դառը նարնջի (թթու նարնջի) և կիտրոնի միջև[2][3]։
Լիմոնները մտել են Եվրոպա հարավային Իտալիայում ոչ ուշ քան 2-րդ դարում, Հին Հռոմի ժամանակաշրջանում[1]։ Այնուամենայնիվ դրանք լիովին մշակված չէին։ Դրանք ավելի ուշ հայտնի դարձան Պարսկաստանում, այնուհետև 700-ական թվականներին Իրաքում և Եգիպտոսում[1]:Կիտրոնի մասին առաջին անգամ արձանագրվել է 10-րդ դարի արաբերենի հնագիտական գրականության մեջ, ինչպես նաև օգտագործվել է որպես դեկորատիվ բույս վաղ իսլամական այգիներում[1]:Այն լայնորեն տարածվեց արաբական աշխարհում և Միջերկրյածովյան տարածաշրջանում 1000-1150 թվականներին[1]։
Եվրոպայում լիմոնի առաջին խոշոր մշակումը սկսվեց 15-րդ դարի կեսին՝ Գենուայում։ Կիտրոնը հետագայում ներկայացվեց Ամերիկայում 1493 թվականին, երբ Քրիստոֆեր Կոլումբոսը իր ճանապարհորդությունների ընթացքում կիտրոնի սերմերը բերեց Հիսպանիոլայից: Իսպանիայի նվաճումը նպաստեց Նոր աշխարհում կիտրոնի սերմերի տարածմանը։ Այն հիմնականում օգտագործվել է որպես դեկորատիվ բույս և(կամ) բժշկության համար[1]։ 19-րդ դարում կիտրոններ սկսեցին աճել Ֆլորիդայում և Կալիֆոռնիայում[1]։
1747 թվականին Ջեյմս Լինդի փորձարկումների շներհիվ լնդախտից տառապող նավաստիները սկսեցին իրենց դիետայում ավելացնել կիտրոնի հյութը, թեև վիտամին C-ն դեռ հայտնի չէր[1][4]։
Կիտրոն բառի ծագումը գալիս է Մերձավոր Արևելքից[1]։ Բառը գալիս է հին ֆրանսիական limon բառից, այնուհետև իտալերեն limone, արաբերեն laymūn կամ līmūn բառերից, և պարսկերեն līmūn բառից՝ ցիտրուսային մրգերի ընդհանուր տերմին, որը համանման է սանսկրիտի (nimbū, «լայմ»)[5]։
Կիտրոնները վիտամին C-ի հարուստ աղբյուրներ են, որոնց 100 գ օգտագործումը ապահովում է 64 % օրական նորմը։ Այնուամենայնիվ այլ կարևոր սննդային աժեքները ունեն աննշան բովանդակություն:Կիտրոնները պարունակում են բազմաթիվ ֆիտոքիմիմիական նյութեր, այդ թվում՝ պոլիֆենոլներ, terpen-ներ և tannin-ներ[13]։ Կիտրոնի հյութը պարունակում է մի փոքր ավելի շատ կիտրոնաթթու, քան լայմի հյութը (մոտ 47 գ/լ), մոտ երկու անգամ թուրինջի հյութի կիտրոնաթթու և մոտ հինգ անգամ` նարնջի հյութի կիտրոնաթթվի քանակով[14]։
Լիմոնի հյութը, միջուկը և կեղևը օգտագործվում են մի շարք սննդամթերքներում և խմիչքներում։ Կիտրոնը ամբողջությամբ օգտագործվում է մարմելադ, կաթնաշոռ և կիտրոնի լիկյոր պատրաստելու համար։ Կիտրոնի շերտի և միջուկի խառնուրդը օգտագործում են որպես զարդարանք սննդամթերքի և խմիչքի համար։ Կիտրոնի պտղի կեղևի քերած հատվածի համը օգտագործվում է խմորի, պուդինգի, բրնձի և այլ ճաշատեսակների համը ավելացնելու համար։
Կիտրոնի հյութն օգտագործվում է լիմոնադ, զովացուցիչ ըմպելիքներ և կոկտեյլներ պատրաստելու համար։ Այն օգտագործվում է մարինացված ձկների համար, որտեղ նրա թթուները չեզոքացնում են ձկան ամինները` դրանք փոխելով թեթև աղերի։ Մսի մեջ թթունը մասնակիորեն հիդրոլիզացնում են կոշտ կոլագենի մանրաթելերը, բայց ցածր pH-ը փոխում է սպիտակուցի հատկությունները՝ պատճառ դառնալով, դրանց չորման։ Միացյալ Թագավորությունում կիտրոնի հյութը հաճախ ավելացնում են նրբաբլիթների վրա, մանավանդ Երեքշաբթի օրը։
Կիտրոնի հյութը նաև օգտագործվում է որպես կարճաժամկետ կոնսերվանտ որոշակի սննդամթերքների համար, որոնք հակված են օքսիդանալու և կտրատելուց հետո շագանակագույն դառնալու (ֆերմենտային գորշացում), ինչպիսիք են խնձորները, բանանը և ավոկադոն, որտեղ կիտրոնի թթուն փոխում է ֆերմենտների հատկությունները։
Մարոկկոյում կիտրոնները աղում են և պահում բանկաների կամ տակառների մեջ։ Աղը ներթափանցում է կեղևի մեջ, փափկացնում դրանց այնպես, որ հնարավոր լինի հարատև պահել։ Պահածոյացված կիտրոնն օգտագործվում է տարբեր ճաշատեսակներում։ Պահածոյացված կիտրոններ կարելի է գտնել նաև ՍիցիլիայԻ, իտալական, հունական և ֆրանսիական ուտեստների մեջ։
Կեղևի խոշոր արդյունաբերությունը օգտագործվում է պեկտինյան նյութերի արտադրության մեջ` պոլիսախարիդ, որը օգտագործվում է սննդի մեջ որպես հաստացնող ու կայունացնող միջոց։
Կիտրոնի յուղը ստեղծվում է մաշկի մեջ պարունակվող յուղի բջիջներից։ Մեխանիզմը քայքայում է բջիջները։ Յուղի/ջրի խառնուրդը այնուհետև զտվում և զատվում է ցենտրիֆուգացման միջոցով։
Կիտրոնի ծառի տերևները օգտագործվում են թեյ, եփած միս և ծովամթերք պատրաստելու համար։
Կիտրոնաթթուն առաջնային առևտրային աղբյուրն էր ֆերմենտացման վրա հիմնված գործընթացների զարգացումից առաջ[15]։
Լիմոնի հյութը օգտագործվում է որպես մաքրման միջոց։ Պղնձե ամանեղենի սպիտակեցման համար օգտագործվում է աղի կամ փխրեցուցիչի մեջ ընկղմված կես կիտրոն։ Թթունը քայքայում է բծերը[16], իսկ հղկաքարերը օգնում են մաքրմանը։ Որպես խոհանոցային մաքրող միջոց, հյութը կարող է հեռացնել բծերը, սպիտակեցնող և ախտահանել։ Կիտրոնի կեղևի յուղը նույնպես տարբեր օգտագործում ունի։ Այն օգտագործվում է որպես փայտի մաքրող և լաքահանող միջոց, որտեղ այդ լուծույթը օգտագործվում է որպես մոմ, մատնահետքերը և բծեր մաքրելու համար։ Կիտրոնի և նարնջի յուղը օգտագործվում է նաև որպես միջատասպան միջոց։
Կիտրոնի յուղը կարող է օգտագործվել արոմաթերապիայի մեջ։ Կիտրոնի յուղի բույրը չի ազդում մարդու իմունային համակարգի վրա[17], բայց կարող է նպաստել վերջինիս թուլացմանը[18]։
Ըստ գիտական փորձերից մեկի էլեկտրոդները միացնելով կիտրոնին այն օգտագոիծվում է որպես մարտկոց՝ էլեկտրաէներգիա արտադրելու համար։ Չնայած շատ ցածր էներգիայի, մի քանի կիտրոններ ու մարտկոցներ միաժամանակ կարող են մի փոքր թվային ժամացույց սարքել[19]։ Այս փորձերը գործում են նաև այլ մրգերի և բանջարեղենների պարագայում։
Կիտրոնի հյութը կարող է օգտագործվել որպես պարզ անտեսանելի թանաք, որը մշակվել է ջերմության միջոցով[20]։
Կիտրոններին անհրաժեշտ է նվազագույն ջերմաստիճան` մոտ 7 °C (45 °F), հասունացման համար[21]։ Ցիտրուսներին անհրաժեշտ է նվազագույն հատումներ, օրինակ՝ գերաճած ճյուղերը հատել, իսկ ամենաբարձր ճյուղը հատելով նկատվում է զգալի աճ[21]։ Ամբողջ ամառվա ընթացքում ամենաուժեղ աճին հետևում է հովանոցային զարգացում։ Քանի որ հասուն բույսերը կարող են առաջացնել անցանկալի, արագ աճող ճյուղեր, որոնք կոչվում են «ջրի կադրեր», որոնք հեռացվում են հիմնական մասից[21]։
Կիտրոնի ծառի՝ միզագոյացում առաջացնելու ավանդույթը[22][23][24] կապված է վառ գունավորումից։
Մեծ Բրիտանիայում աճեցման ընթացքում «Meyer»[25]; և «Variegata»[26] սորտերը ստացել են Garden Garden Merit-ի Արքայական այգեգործական ընկերության մրցանակը (հաստատվել է 2017 թվական)[27]։
2018 թվականին կիտրոնների համաշխարհային արտադրությունը (զուգորդվելով հաղորդման լայմի հետ) կազմել է 19,4 միլիոն տոննա[28]։ Լավագույն արտադրողներ՝ Հնդկաստան, Մեքսիկա, Չինաստան, Արգենտինա, Բրազիլիա և Թուրքիա, որոնց բաժին են ընկնում համաշխարհային արտադրության 65%-ը (աղյուսակ)[28]։
Շատ բույսերի բույրեր նման են կիտրոններին։
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.