Աստերոիդների դաս P

Աստերոիդների դաս P, աստերոիդների դաս է, որը ներառում է ցածր ալբեդո և հավասար կարմրավուն առանց կլանման գծերի սպեկտր ունեցող մարմիններ։ Այսպիսի աստերոիդները կարող են լինել հարուստ ածխածնով և սիլիկատներով, հնարավոր է նաև, ջրային սառույցի հավելումներով։ Այս դասի աստերոիդները գերակշռում են աստերոիդների գոտու արտաքին մասերում կամ նրա սահմաններից դուրս։

Դասակարգում

Տոլենի դասակարգումը առաջարկվել է 1984 թվականին Դևիդ Տոլենի կողմից, իր դոկտորական ատենախոսության հիման վրա, 110 աստերոիդների խմբի լայնաշերտ սպեկտրների և ալբեդոների չափումների հիման վրա։ Ի սկզբանե բոլոր աստերոիդները, որոնք ունեին անսովոր սպեկտրներ, և որոնք հնարավոր չէր դասակարգել S կամ C դասերին առանձնացնում էին առանձին U դասի մեջ։ Ավելի ուշ 1976 թվականին U դասի աստերոիդներից որոշները առանձնացրեցին երկաթյա աստերոիդների՝ M դասին^[1]

Մոտ 1981 թվականին այն աստերոիդները, որոնք ունեին M դասի սպեկտրալ հատկանիշներ, սակայն ունեին ավելի ցածր ալբեդո առանձնացրին X դասի մեջ, որոնք հետագայում վերանվանվեցին DM դաս (մութ M) կամ PM (կեղծ M), մինչև, վերջապես, նրանք ստացան սեփական մշտական անվանումը, որպես դաս P (որտեղ P ցույց է տալիս «կեղծ-М», անգլերեն «pseudo» բառից)։

Հատկություններ

P սպեկտրալ դասի աստերոիդները հանդիսանում են բավականին մութ մարմիններ 0, 02 - 0, 07 ալբեդոյով։ Նրանք ունեն ավելի կարմրավուն սպեկտր, քան S դասի աստերոիդները առանց կլանման գծերի։ Կարմրավուն գույնը կարող է պայմանավորված լինել օրգանական միացությունների առկայությամբ, որոնք կապված են կերոգենի հետ^[2][3].

Հիմնական աստերոիդների գոտու ծայրամասերում, Արեգակից 2, 6 ա. մ.-ից հեռու գերակշռում են ցածր ալբեդոյով C, D և P դասերի աստերոիդներ։ Այս դասերի աստերոիդների մաքսիմալ խտությունը դիտարկվում է 4 ա. մ. հեռավորության վրա^[4]։ Այս դասի աստերոիդներին են պատկանում՝ (46) Հեստիան, (65) Կիբելեն, (76) Ֆրեյան, (87) Սիլվիան, (153) Հիլդան և (476) Հեդվիգը^[5]։

Տես նաև

• Աստերոիդների ընտանիքներ
• Աստերոիդների արդյունաբերական օգտագործում
• Աստերոիդների սպեկտրալ դասեր
• Աստերոիդների ցանկ
• Աստերոիդների գոտի

Ծանոթագրություններ

1. Tholen, D. J.; Bell, J. F. (1987 թ․ մարտ). «Evolution of Asteroid Taxonomy». Proceedings, 18th Lunar and Planetary Science Conference. Houston, Texas. էջեր 1008–1009. Bibcode:1987LPI....18.1008T.
2. De Pater, Imke; Lissauer, Jack Jonathan (2001). Planetary Sciences. Cambridge University Press. էջեր 353. ISBN 0521482194.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
3. Ehrenfreund, Pascale (2004). Astrobiology: Future Perspectives. Springer Science & Business. էջեր 159. ISBN 1402023049.
4. Harry Y., McSween (1999). Meteorites and their parent planets. Cambridge University Press. էջ 101. ISBN 0521587514.
5. Hiroi, T. (March 15–19, 2004). What are the P-type Asteroids Made Of?. League City, Texas. Bibcode:2004LPI....35.1616H. Վերցված է 2009 թ․ սեպտեմբերի 17–ին-ին. {{cite book}}: Unknown parameter |book-title= ignored (օգնություն)CS1 սպաս․ location missing publisher (link)

Արտաքին հղումներ

• Աստերոիդների տեսակներ Արխիվացված 2012-06-23 Wayback Machine