From Wikipedia, the free encyclopedia
A Thymelicus sylvestris é unha pequena bolboreta laranxa da familia Hesperiidae que habita bancais con herbas e prados.[1] Foi descrita por Nikolaus Poda von Neuhaus en 1761 como Papilio sylvestris.[2]
| Thymelicus sylvestris | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
_-_Kulna.jpg) | |||||||||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||||||||
| 'Thymelicus sylvestris' Poda, 1761 | |||||||||||||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||||||||||||
|
véxase o texto | |||||||||||||||||||||||||||
Outras especies parecidas coas que se pode confundir son: T. acteon e T. lineola.
Son pequenas, de 2,5 a 3 cm de envergadura, ás anteriores entre 13 e 15 mm, máis grandes as femias que os machos, nos que a parte inferior da maza das antenas é de cor laranxa. En ambos os sexos o anverso das ás é de cor laranxa, coas veas resaltadas en negro, cunha liña escurecida marxinal e fimbrias esbrancuxadas a continuación. A zona basal de ambas as ás e a costa e dorso das posteriores tamén aparecen escurecidas. Os machos posúen unha liña negra androconial desde V1 a V3 nas ás anteriores.
_Thymelicus_sylvestris_-_Foret_de_Bouconne,_France_-_male_dorsal.jpg)
_Thymelicus_sylvestris_-_Foret_de_Bouconne,_France_-_male_ventral.jpg)
O reverso en ambos os sexos é máis amarelado, co ápice de ambas as ás de cor gris verdoso —máis estendido nas posteriores—, as zonas basais escurecidas e unha mancha escura no espazo E1a.[1]
Como o resto de especies da súa familia as eirugas son fusiformes. Os imagos presentan as súas cabezas máis anchas que o tórax, ollos grandes que sobresaen e moi separados e palpos e antenas curtas moi separadas na base. As patas son fortes, curtas e espiñentas e as ás estreitas e curtas, o que lles permite voar de maneira caótica e rápida.[3]
É unha especie univoltina. As femias poñen grupos de ovos de 5 a 15 sobre gramíneas. A finais do verán as eirugas eclosionan e devoran a envoltura que as protexía, forman un casulo protector enrolando unha folla da planta e desa forma superan a diapausa invernal. A finais do inverno as eirugas reactívanse alimentándose de plantas dos xéneros Aira, Piptatherum, Holcus, Phleum, Brachypodium, Deschampsia e Oryzopsis durante case dous meses. Mentres se alimentan permanecen ocultas enrolando as follas das gramíneas. Completado o período de alimentación forman un casulo de seda e fragmentos da folla hospedadora que protexe á crisálide e fíxano ao talo da súa planta nutricia de onde sairá a bolboreta a finais da primavera. Os imagos voan até mediados de verán e son especialmente atraídos polas flores violetas, como as dos cardos e trevos.[3][2]
É unha especia abundante que pode ser vista en camiños, claros de bosque, prados, monte baixo e bancais floridos até os 1800 m de altitude ou máis.[3][4]
Atópase dende Marrocos e a Península Ibérica até Irán. En Europa distribúese até Dinamarca, faltando do norte das Illas Británicas e da maioría das illas mediterráneas. Aparece en Marrocos e Alxeria, pero non en Tunisia.[1]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
