From Wikipedia, the free encyclopedia
Tea ou Theia,[1] é o nome que se lle deu a un suposto protoplaneta do sistema solar teorizado para dar explicación á existencia da Lúa nunha teoría chamada hipótese do grande impacto. Crese que foi un planeta do tamaño de Marte que chocou contra a Terra, e ese protoplaneta sería Tea.[1][2]
O xeólogo Edward Young da Universidade de California, Os Ánxeles, baseándose nunha análise das rochas recollidas nas misións dos Apollo XII, XV e XVII, propuxo que Tea colisionaría de fronte contra a Terra,[3] en contraste coa teoría anterior que suxería un grande impacto.
O nome de Tea provén da mitoloxía grega, na que se refire a unha titánide que deu a luz a Selene, deusa da Lúa e irmán de Helios (o Sol) e de Eos (a Aurora).[4][5]
Unha das hipóteses é que Tea se formou nun punto de Lagrange respecto da Terra, é dicir, aproximadamente na mesma órbita pero 60º por diante (L4) ou por detrás (L5).[6] Conforme ao suxerido en 1772 polo matemático Joseph-Louis de Lagrange, existen cinco puntos na órbita terrestre onde os efectos da gravidade do planeta se anulan en relación cos do Sol. Dous dos puntos de Lagrange (L4 e L5), situados a 150 millóns de quilómetros da Terra, son considerados estables e por tanto son zonas con potencial para permitir a acreción planetaria en competición coa Terra. Foi no punto L4 onde se pensa que Tea comezou a formarse no Eón Hadeico.
Cando o protoplaneta Tea creceu ata un tamaño comparable ao de Marte, uns 20 ou 30 millóns de anos despois da súa formación, volveuse demasiado masivo para permanecer de forma estable nunha órbita troiana. A forza gravitacional impulsaba a Tea fóra do punto de Lagrange que ocupaba, ao mesmo tempo que a forza de Coriolis empuxaba ao planeta de volta ao mesmo. Como consecuencia diso, a súa distancia angular á Terra comezou a flutuar, ata que Tea tivo masa suficiente para escapar de L4.
Existen probas indirectas deste escenario de impacto nas rocas recollidas durante as misións Apolo, que mostran que a abundancia dos isótopos de osíxeno (16Ou, 17Ou e 18Ou) é practicamente igual á que existe na Terra. A composición da cortiza lunar rica en anortosita así como a existencia de mostras ricas en KREEP, que apoian a idea de que nun pasado unha gran parte da Lúa estivo fundida. Diversas probas mostran que se a Lúa ten un núcleo rico en ferro, este ha de ser pequeno, menor dun 25% do radio lunar, a diferenza da maior parte dos corpos terrestres onde o núcleo supón en torno ao 50% do radio total. As condicións dun impacto dan lugar a unha Lúa formada maioritariamente polos mantos da Terra e do corpo impactante -xa que o núcleo deste último se agregaría á Terra- e satisfán as restricións do momento angular do sistema Terra-Lúa.[7]
A pesar de ser a teoría dominante para explicar a orixe da Lúa, existen varios interrogantes que non foron resoltos. Entre estes inclúense:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.