O SARS-CoV, do inglés "severe acute respiratory syndrome coronavirus" ou coronavirus da síndrome respiratoria aguda grave (tamén chamado SARS-CoV-1)[2] é unha cepa do virus SARSr-CoV, que causa a síndrome respiratoria aguda grave (SARS polas súas siglas en inglés).[3] É un virus de ARN monocatenario de sentido positivo con envoltura, que infecta as células epiteliais dos pulmóns.[4] O virus entra na célula hóspede ao unirse ao receptor da membrana celular ACE2 (enzima receptor da anxiotensina II).[5] Infecta humanos, morcegos e as civetas Paradoxurus.[6][7]
| SARS-CoV | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Imaxe de microscopio electrónico de transmisión dun virión do SARS | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| cepa | |||||||||||||||
|
Coronavirus da síndrome respiratoria aguda grave[1] | |||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
O 16 de abril de 2003, despois do gromo de SARS de 2002–2004 en Asia e casos secundarios en diversas partes do mundo, a Organización Mundial da Saúde (OMS) emitiu unha nota de prensa na que dicía que o coronavirus identificado por varios laboratorios era a causa oficial da SARS. Os CDC dos Estados Unidos e o Laboratorio Microbiolóxico Nacional (NML) do Canadá identificou o xenoma do SARS-CoV en abril de 2003.[8][9] Os científicos da Universidade Erasmus de Rotterdam, Países Baixos demostraron que o coronavirus da SARS cumpría os postulados de Koch confirmando que era o axente causante. Nos experimentos, os macacos infectados co virus desenvolveron os mesmos síntomas que as vítimas humanas da SARS.[10]
A pandemia da COVID-19 mostrou moitas semellanzas co gromo de SARS e o axente viral foi identificado como outra cepa do coronavirus relacionado coa SARS, o SARS-CoV-2. O SARS-CoV e o SARS-CoV-2 son dúas cepas pertencentes á especie vírica SARSr-CoV (coronavirus relacionado coa SARS).
SARS
A SARS ou síndrome respiratoria aguda grave é a doenza causada polo SARS-CoV. Causa unha enfermidade xeralmente grave caracterizada inicialmente por síntomas sistémicos como dor muscular, dor de cabeza e febre, seguidos en de 2 a 14 días polo inicio de síntomas respiratorios,[11] principalmente tose, dispnea e pneumonía. Outro síntoma común nos pacientes de SARS é unha diminución no número de linfocitos circulantes no sangue.[12]
No gromo da SARS de 2003, un 9% dos pacientes con infección confirmada por SARS-CoV morreron.[13] A taxa de mortalidade foi moito máis alta entre os que tiñan 60 anos, con taxas de mortalidade que se aproximaban ao 50% neste subconxunto de pacientes.[13]
Historia
O 12 de abril de 2003, os científicos que traballan no Centro de Ciencias do Xenoma Michael Smith de Vancouver acabaron de mapar a secuencia xenética dun coronavirus que se cría que estaba ligado á SARS. O equipo estaba dirixido por Marco Marra e traballou en colaboración co Centro de Control de Enfermidades da Columbia Británica e o Laboratorio Microbiolóxico Nacional en Winnipeg, Manitoba, usando mostras de pacientes infectados en Toronto. O mapa, considerado pola OMS como un paso importante na loita contra a SARS, compartido con científicos de todo o mundo por medio da páxina web do Centro de Ciencias do Xenoma. Donald Low do Hospital Monte Sinaí en Toronto describiu o descubrimento como feito a "unha velocidade sen precedentes".[14] A secuencia do coronavirus da SARS foi desde entón confirmada por outros grupos independentes.
A finais de maio de 2003, os estudos de mostras tomadas de animais salvaxes vendidos como alimento no mercado local en Guangdong, China, atoparon unha cepa de coronavirus da SARS que podía illarse das civetas Paguma sp., pero os animais non sempre mostran signos clínicos. As conclusións preliminares eran que o virus da SARS cruzou a barreira xenográfica desde esa civeta aos humanos, polo que se mataron máis de 10 000 desas civetas na provincia de Guangdong. O virus foi despois atopado noutros carnívoros silvestres como Nyctereuteus sp. e Melogale spp., e mais en gatos domésticos. En 2005, dous estudos identificaron varios coronavirus de tipo SARS en morcegos chineses.[15][16]
As análises filoxenéticas deses virus indicaron unha alta probabilidade de que o coronavirus da SARS se tivese orixinado en morcegos e espallado a humanos de forma directa ou a través de animais vendidos en mercados chineses. Os morcegos non mostraron ningún signo visible de enfermidade, pero son os reservorios naturais probables dos coronavirus de tipo SARS. A finais de 2006, os científicos do Centro de Control e Prevención de Enfermidades chinés da Universidade de Hong Kong e o Centro de Control e Prevención de Enfermidaddes de Guangzhou estableceron a ligazón xenética entre os coronavirus da SARS que aparecían en civetas e humanos, confirmando as afirmacións de que os virus saltaran entre as especies.[17]
Viroloxía
O coronavirus da SARS segue a estratexia de replicación típica da subfamilia dos coronavirus. O receptor primario en células humanas do virus é o enzima convertedor da anxiotensina 2 (ACE2), identificado en 2003.[18]
Notas
Véxase tamén
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
