Reino de Italia (Regnum Italiae)

O reino de Italia (Regnum Italiae, Regnum Italicum ou Reichsitalien) foi unha entidade política e xeográfica sucesora do reino dos longobardos que, circunscrita ao norte da Península Itálica, pasou de formar parte do Imperio carolinxio e, despois, ao Sacro Imperio Romano Xermánico,^[1][2] desde a coroación imperial de Otón I en Roma no ano 962.^[3]

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Reino de Italia.

Reino de Italia

Regnum Italicum (la)
Localización
Capital	Pavia
Poboación
Lingua usada	Linguas galoitálicas
Datos históricos
Precedido por	Middle Francia (en)
Creación	5 de xuño de 774
Disolución	25 de decembro de 961
Sucedido por	Reino de Italia

O Reino de Italia e as súas marcas no Imperio carolinxio.

A vinculación do reino de Italia ao sistema imperial supuxo que o que quedaba do sistema administrativo da época carolinxia fora minado tanto pola ausencia do soberano, que confiaba nos poderes feudais locais, como polo desenvolvemento comunal, e polas querelas entre o emperador co papa, que polarizaron a vida italiana entre güelfos e xibelinos.

O Grande Interregno liquidou o poder efectivo do emperador, non só en Italia senón na mesma Alemaña, pero aínda retivo a autoridade xurisdicional para lexitimar os gobernos locais. Debido ás querelas internas, o sistema comunal das cidades transformouse en señorías ou en repúblicas, de entre as cales só os réximes fortes e poderosos, con capacidade para contratar forzas mercenarias, puideron someter a cidades veciñas creando Estados territoriais.

A intervención francesa a partir de 1494 alterou as relacións de poder na península e atraeu de novo a atención do emperador sobre os asuntos italianos. As paces de Boloña en 1530 converteron ao emperador en árbrito de Italia, pero a hexemonía en Italia recaeu nos reis de España até que, na Guerra de Sucesión española, o emperador recobrou un papel de preponderancia.

Tras estabilizarse as relacións de poder entre as dinastías rivais de Habsburgo e Borbón, a Revolución francesa e a súa extensión a Italia supuxo a liquidación da autoridade imperial en Italia e, poucos anos despois, na propia Alemaña.

Notas

1. Skinner, Quentin (1978). The foundations of modern political thought 1. Cambridge University Press. p. 4. ISBN 9780521293372.
2. (Levillain 2002, p. 628)
3. Le Goff, Jacques; Schmitt, Jean-Claude (2003). Diccionario razonado del Occidente medieval. Ediciones AKAL. p. 376. ISBN 9788446014584.

Véxase tamén

Bibliografía

• Le Goff, Jacques & Schmitt, Jean-Claude (2003): Diccionario razonado del Occidente medieval. Ediciones Akal. ISBN 978-84-460-1458-4.
• Levillain, Philippe (2002): The Papacy: An Encyclopedia Volume 2. Routledge. ISBN 978-0-415-92230-2.
• Skinner, Quentin (1978): The foundations of modern political thought Volume 1. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-29337-2.

---

Este artigo sobre historia é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---