Ramiro I de Oviedo

Ramiro I, nado ca. do ano 792, sucedeu a Afonso II como rei de Galiza^[1] após depoñer o nobre palatino Nepociano.

Ramiro I de Oviedo

Ramiro I no Cartulario Máximo da catedral compostelá, 1780-81.
Biografía
Nacemento	c. 791 Oviedo, España
Morte	1 de febreiro de 850 (58/59 anos) Oviedo, España
Lugar de sepultura	panteón real da catedral de Oviedo
Monarca do Reino de Asturias
842 – 850 ← Afonso II de Oviedo – Ordoño I de Oviedo →
Datos persoais
Relixión	Catolicismo
Actividade
Ocupación	gobernante
Carreira militar
Conflito	Reconquista
Outro
Título	Rei de Asturias
Familia	Dinastía ástur-leonesa
Cónxuxe	Paterna Urraca
Fillos	Ordoño I de Oviedo  () Urraca Rodrigo II de Castela  ()
Pai	Vermudo I o Diácono
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Traxectoria

Bandeira de Ramiro I durante a batalla de Clavijo.^[2]

Pasou a mocidade na corte ovetense. Parente do rei Afonso II (talvez sobriño), foi nomeado herdeiro cara ao ano 829, sendo a continuación enviado á Galiza nuclear, un xeito de asegurar a súa sucesión.^[3]

Morto Afonso "o casto" sen herdeiros, o trono foi ocupado por Nepociano, segundo a Crónica Albeldense, un nobre emparentado co propio rei que contaba con apoios na parte oriental do reino. Porén, Ramiro foi coroado como rei en Lugo polos seus partidarios en xaneiro do ano 843^[4], marchando a continuación contra Oviedo. Nepociano, cun exército de ástures e vascóns, saíu ao seu paso enfrontándoo nas proximidades da ponte do río Narcea. As forzas de Ramiro impuxéronse doadamente facendo fuxir a Nepociano quen, unha vez capturado foi cegado e confinado nun mosteiro por orde do rei Ramiro.^[5]

Durante o seu conflitivo reinado, Ramiro enfrontou incursións musulmáns por mar e terra e os primeiros ataques dos normandos. Segundo os Annales Bertiniani, no 1 de agosto de 844, un grupo procedente dunha expedición pola costa francesa foi rexeitado polo seu exército nos arredores da Coruña forzándoos a continuar cara Lisboa.^[6][7]

Ao seu tempo fíxose remontar posteriormente a ficticia batalla de Clavijo coa que se inventou a tradición do "Voto de Santiago". Cedeu a coroa ao seu fillo Ordoño I á súa morte no ano 850^[8].