Joseph Philippe Pierre Yves Elliott Trudeau, nado en Montreal o 18 de outubro de 1919 e finado na mesma cidade o 28 de setembro de 2000), foi un político canadense, 15.° primeiro ministro do Canadá. Exerceu o cargo entre 1968 e 1979, foi reelixido en 1980 e en 1984 renunciou ao cargo.
.jpg)
Trudeau liderou a idea dun estado unido por un Goberno central forte co francés e o inglés como linguas oficiais. Está considerado como o fundador do Canadá moderno que asumiu o federalismo, o bilingüismo e o multiculturalismo como sinais de identidade.[1] Mesmo os seus adversarios políticos recoñeceron unha fonda admiración pola súa figura.[2] Como escritor publicou o seu primeiro libro en 1956. Foi despedido nun multitudinario funeral ao que asistiron persoeiros de relevancia mundial. O Aeropuerto Internacional de Montreal foi bautizado co seu nome o 1 de xaneiro de 2004.
Traxectoria
Trudeau naceu en Montreal no seo dunha familia adiñeirada, de nai escocesa (Grace Elliott) e pai francés (Charles-Émile Trudeau). Educouse nalgunhas das escolas máis prestixiosas do mundo, incluíndo a universidade Harvard.[2]
Carreira política
Ao rematar os seus estudos percorreu Europa durante varios anos. Regresou ao Canadá en 1943 e comezou a traballar como avogado. Tamén regresou á Universidade do Quebec como profesor adxunto, mentres establecía os seus primeiros contactos políticos como funcionario na Secretaría do Gabinete de Ottawa, converténdose no principal asesor en cuestións de dereito laboral e liberdades civís.
En 1961 foi nomeado catedrático adxunto da facultade de dereiro da universidade de Montreal en que estivo ata 1965. Ese mesmo ano presentouse ás eleccións parlamentarias polo Partido Liberal e foi elixido deputado por primeira vez. Un ano máis tarde foi nomeado secretario parlamentario do primeiro ministro Lester Pearson, posto que desempeñou ata abril de 1967 cando foi nomeado ministro de Xustiza e procurador xeral do Canadá, cargos que desempeñou ata 1968. Na súa etapa como ministro de Xustiza practicou reformas liberais en asuntos como o aborto e a homosexualidade.[2]
En 1968 gañou as eleccións e foi nomeado primeiro ministro sucedendo a Lester Pearson. Durante este mandato destacaron entre outras medidas o decreto de estado de guerra ante diversos actos de terrorismo, entre os que se incluíu o asasinato do ministro de traballo Pierre Laporte.
En 1972 estableceu un goberno minoritario que o reelixiu como primeiro ministro. Durante este período tivo o apoio dos socialdemócratas do NDP. Aínda que o 9 de maio de 1974 perdeu unha moción de censura, o 8 de xuño do mesmo ano foi reelixido con maioría absoluta nas eleccións lexislativas. En 1976 visitou Cuba nunha visita en que levou a súa familia. Foi o primeiro xefe de estado dun país membro da OTAN que o fixo e estableceu unha forte amizade con Fidel Castro, que acudiu ao funeral de Trudeau, onde saudou a toda a familia. Non obstante, en 1978 decretou o embargo a Cuba que se mantivo ata o verán de 1993, ao ter coñecemento da presenza militar en Angola.
En 1979 foi derrotado polos conservadores de Joe Clark, converténdose no líder da oposición. O novo goberno durou oito meses e Trudeau foi reelixido por cuarta vez o 18 de febreiro de 1980. Ese mesmo ano, cunha apaixonada campaña en contra do separatismo, conseguiu que nun referendo formulado no Quebec sobre a cuestión, a proposta fose derrotada por un 60 % dos votos.[2]
En 1982 promoveu a sinatura da nova constitución. Durante este mandato a súa popularidade tocou fondo, chegado ao 23 %, a máis baixa para un primeiro ministro canadense dende a segunda guerra mundial. Isto fíxoo dimitir do seu partido e despois, en 1984, do seu cargo.
Últimos anos
Trudeau foi membro do Consello de Interacción, grupo de ex-gobernantes de diversos países formado co propósito de analizar os problemas económicos, estratéxicos e ecolóxicos mundiais. Así mesmo foi membro do Consello de xefes de Goberno Libremente Elixidos, entre os que tamén estaba o expresidente estadounidense Jimmy Carter.
Manifestouse ante distintos comicios canadenses e fixo unha campaña en contra do referendo sobre a secesión do Quebec en outubro de 1992, alegando que provocaría un caos que levaría á desintegración do país. En 1993 tamén se manifestou en contra do acabado de crear Bloc québécois, sostendo que o seu ascenso ao poder sería unha ameaza para o Canadá.
Vida persoal
Trudeau casou o 4 de marzo de 1971 con Margaret Sinclair nunha cerimonia secreta no norte de Vancouver. Coñecéranse en Tahití cando ela tiña vinte anos, vinte e nove menos ca el. Formaron unha parella con grande impacto social ata a súa separación en 1977. Tiveron tres fillos e divorciáronse oficialmente en 1984.[3]
En 1998 faleceu o seu fillo máis novo, Michel, con vinte e tres anos nunha avalancha mentres practicaba alpinismo. O seu fillo máis vello, Justin, seguiu os seus pasos na política, converténdose en primeiro ministro do Canadá en 2015.[1] O seu fillo mediano, Alexandre, é cineasta e xornalista.[4]
Despois do divorcio en 1984, Trudeau converteuse no primeiro xefe de goberno canadense pai solteiro. Mantivo unha relación romántica coa actriz canadense Margot Kidder, nos últimos meses do seu exercicio[5] e despois de deixar o cargo.[6]
En 1991, foi pai de novo, con Deborah Margaret Ryland Coyne, da súa única filla, Sarah.[7]
Legado
Probablemente pode ser cualificado como o primeiro ministro máis popular e polémico na historia do Canadá. Unha vez no cargo fíxose responsable do establecemento como oficiais das linguas francesa e inglesa, creou a lexislación da Carta Canadense dos Dereitos e as Liberdades, que establece a igualdade de dereitos e implica que todos os cidadáns teñen "dereito á protección e beneficio da lei sen discriminación ningunha por orixe, cor, raza, sexo, idade ou discapacidade mental ou física". Esta carta inclúe a liberdade de expresión e de prensa.
O documento establece na sección 27 que "esta Carta deberá interpretarse dunha maneira consistente coa preservación e mellora do patrimonio multicultural dos canadenses".
Tamén tivo que ver na repatriación dende Inglaterra da Constitución de 1867, British North America Act, terminando deste xeito cun dos últimos lazos coloniais. Estableceu ademais a constitución do Canadá de 1982.
Notas
Véxase tamén
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
