Marguerite Yourcenar

escritora francesa From Wikipedia, the free encyclopedia

Marguerite Yourcenar

Marguerite Antoinette Jeanne Marie Ghislaine Cleenewerck de Crayencour, coñecida como Marguerite Yourcenar, nada en Bruxelas (Bélxica) o 8 de xuño de 1903 e finada en Mount Desert Island (EUA) o 17 de decembro de 1987, foi unha poeta, novelista, autora de teatro e tradutora francesa. En 1983 foi galardoada co Premio Erasmus.[1]

Datos rápidos Biografía, Nacemento ...
Marguerite Yourcenar
Thumb
Biografía
Nacemento(fr) Marguerite Antoinette Jeanne Marie Ghislaine Cleenewerck de Crayencour
8 de xuño de 1903
Bruxelas
Morte17 de decembro de 1987
Mount Desert Island (Estados Unidos)
Lugar de sepulturaBrookside Cemetery (en)
17ª Cadeira 3 da Academia Francesa (pt)
6 de marzo de 1980 – 17 de decembro de 1987
 Roger CailloisJean-Denis Bredin (pt)  
Actividade
Campo de traballoNovela, tradución, crítica literaria, drama, actividade literaria, ensaio, poesía e Prosa
Ocupaciónnovelista, profesora universitaria, escritora, dramaturga, tradutora, poetisa, ensaísta, crítica literaria
EmpregadorSarah Lawrence College (en)
Membro de
Xénero artísticonovela, teatro, ensaio, poesía
Obra
Obras destacables
Arquivos en
Familia
FamiliaQ2325659
Cónxuxesen valor
ParellaGrace Frick
PaisMichel de Crayencour   e Fernande de Cartier de Marchienne
Premios
Sinatura Thumb

Descrito pola fonteObálky knih,
Metzler Autorinnen Lexikon, (p.573–574) >>>:Yourcenar, Marguerite (eigtl. Marguerite de Crayencour)
Allocine: 36252
Bitraga: 1695 Dialnet: 497370 WikiTree: Cleenewerck_de_Crayencour-1
Pechar

Traxectoria

Marguerite Yourcenar foi educada polo seu pai. Súa nai morreu aos 10 días do seu nacemento por complicacións no parto. Yourcenar lía a Racine e Aristófanes á idade de oito anos. Seu pai ensinoulle latín aos 10 e grego clásico aos 12.

Carreira literaria

A partir de 1919, abandona o seu nome de pía e empeza a firmar como Marguerite Yourcenar (Yourcenar é un anagrama do seu apelido). A súa primeira novela Alexis foi publicada en 1929. A súa mellor amiga nese momento, unha tradutora chamada Grace Frick, invítaa a Estados Unidos, onde dará clases de Literatura comparada na cidade de Nova York. Yourcenar e Frick faranse amantes en 1937 e seguirían xuntas ata a morte de Frick en 1979 a consecuencia dun cancro de mama.

Traduciu ao francés As ondas de Virginia Woolf, en 1937, O que Maisie sabía, de Henry James, en 1947 e a Yukio Mishima.

En 1951 publica en Francia a novela Memorias de Hadrián, na que estivo traballando durante unha década. A novela tivo un éxito inmediato e unha grande acollida por parte da crítica. Nela Yourcenar recrea a vida e morte dunha das figuras máis importantes do mundo antigo, o emperador romano Hadrián. A obra está escrita a modo de longa carta do emperador a Marco Aurelio, ao seu sucesor e fillo adoptivo. Hadrián explica o seu pasado, describindo os seus triunfos, o seu amor por Antínoo e a súa filosofía. Memorias de Hadrián foi unha novela pioneira, que tivo moita influencia na novelística histórica posterior, converténdose nunha obra mestra moderna.

Foi a primeira muller elixida membro da Academia francesa en 1980, aínda que dende 1970 xa pertencía á Academia belga. Unha das máis respectadas escritoras en lingua francesa, tras o éxito de Memorias de Hadrián, seguiu publicando novela, ensaio, poesía e tres volumes de memorias.

Yourcernar viviu a maior parte da súa vida na súa casa Petite Plaisance en Mount Desert Island no estado de Maine. A casa é agora un museo dedicado á súa memoria.

Obra

  • Le jardin des chimères (1921) poemas
  • Les dieux ne sont pas morts (1922) poemas
  • Alexis ou le traité du vain combat (1929) novela
  • La nouvelle Eurydice (1931)
  • 1934 novela
  • Feux (1936) poema en prosa
  • Les songes et les sorts (1938)
  • Nouvelles orientales (1938)
  • Le coup de grâce (1939)
  • Memorias de Hadrián (Mémoires d'Hadrien, 1951) novela, traducida ao galego por Ánxela Gracián.
  • Électre ou La chute des masques (1954)
  • Les charités d'Alcippe (1956)
  • A beneficio de inventario (1962) (ensaios)
  • L'Œuvre au noir, Prix Femina (1968)
  • Recordatorios (1973) (primeira parte da triloxía familiar O labirinto do mundo)
  • Souvenirs pieux (1974)
  • Archives du Nord (1977) (segunda parte da triloxía familiar O labirinto do mundo)
  • Le cerveau noir de Piranèse (1979, ensaio)
  • Mishima ou la vision du vide (1980, ensaio)
  • Un homme obscur (1981)
  • Ana, soror (1981) [2]
  • Como a auga que flúe (1982)
  • Le temps, ce grand sculpteur (1983, ensaios)
  • Quoi? L'Éternité (1988) (terceira parte da triloxía familiar O labirinto do mundo publicada postumamente; inacabada)
  • Peregrina e estranxeira (1989) (recompilación póstuma de ensaios)
  • Conto azul (Conte bleu, 1993; traducido ao galego por María Xosé Queizán)

Notas

Véxase tamén

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.