Remove ads
As linguas sino-tibetanas[1] ou linguas trans-himalaias forman unha familia de máis de 300 idiomas, que se falan desde o norte da India ao occidente, ata Taiwán polo leste, e desde a China ao norte, ata a península de Malaca, polo sur. En número de falantes soamente a supera a familia indoeuropea. A procedencia destas linguas (que a lingüística occidental apenas estudou) hai que buscala no Tíbet, o Nepal, Myanmar, a China occidental e o estado indio de Assam. As linguas do grupo caracterízanse pola súa tendencia á tonalidade.
Remove ads
Matisoff (2015)
A familia sino-tibetana compona os seguintes grupos segundo James Matisoff (2015):[2][3]
- Linguas chinesas ou siníticas: o chinés e os seus dialectos, como o mandarín, cantonés, e as demais linguas da China. Son linguas monosilábicas e analíticas
- Linguas tibeto-birmanas
A lingua bai de Yunnan ten unha filiación algo enigmática, pois mentres uns situárona entre as tibetano-birmanas outros a colocado entre as linguas tai ou entre as mon-khmer. As autoridades chinesas clasifican ao pobo bai entre os pobos tibetano-birmanos e á súa lingua entre a grupo yi (lolo-birmano). Unha hipótese é que a lingua bai orixinal é unha antiga rama da familia Senón-Tibetana, que se separou do tronco chinés fai 2.500 anos.
Algúns lingüistas consideran as linguas tai-kadai como parte das linguas sino-tibetanas, outros en cambio prefiren relacionalas coas linguas austronesias.
van Driem (2014)
A familia sino-tibetana compona os seguintes grupos ou follas caídas ("fallen leaves" en inglés) segundo George van Driem (2014):[4]
- Linguas bódicas
- Lingua tshangla
- Linguas himalaias occidentais
- Linguas tamángicas
- Linguas newáricas
- Linguas kiranti
- Lingua lepcha
- Linguas magáricas
- Linguas chepángicas
- Linguas raji-raute
- Lingua dura
- Lingua ole
- Lingua gongduk
- Lingua lhokpu
- Linguas siángicas
- Linguas kho-bwa
- Linguas hrúsicas
- Linguas digáricas
- Linguas miju
- Linguas tani
- Linguas dhimálicas
- Linguas sal ou brahmaputra
- Lingua pyu
- Linguas ao
- Linguas angami-pochuri
- Linguas tangkhúlicas
- Linguas zeme
- Lingua meithei
- Linguas kuki-chin
- Lingua karbi
- Linguas mruicas
- Linguas chinesas ou siníticas
- Lingua bai
- Lingua tujia
- Linguas lolo-birmanas
- Linguas qiángicas
- Linguas ersúicas
- Linguas naicas
- Linguas gyalróngicas
- Linguas kachínicas
- Linguas núngicas
- Linguas karénicas
Hsiu (2019)
A familia sino-tibetana compona as seguintes ramas segundo Hsiu (2019) no Proxecto ramas sino-tibetanas:[5]
- Hruso-Miji
- Kho-Bwa
- Siángico
- Koro
- Milang
- Digaro
- Idu
- Taraon
- Núngico
- Trung
- Anong
- Rawang
- Karénico
- Gong
- Chinés
- Tujia
- Burmo-Qiángico (Oriental)
- Occidental
- Himalaias Occidentais
- Dura
- Kiranti
- Lepcha
- Ole
- Gongduk
- Tshangla
- Tani
- Raji-Raute
- Raji
- Raute
- Rawat
- Magárico
- Kham
- Magar
- Chepang
- Bhujel
- Bódico
- Newárico
- Newar
- Baram
- Thami
- Dhimálico
- Dhimal
- Toto
- Lhokpu
- Miju-Meyor
- Miju
- Meyor
- Central
- Taman
- Pyu
- Mru-Khongso
- Mru
- Anu-Khongso
- Sal
- Kuki-Chin-Naga
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads