Organización política antifranquista From Wikipedia, the free encyclopedia
A Junta Democrática de España (Xunta Democrática de España, en galego) foi unha organización política de oposición ao franquismo que, creada polo Partido Comunista de España e personalidades independentes vencelladas a don Juan De Borbón -encabezadas por Rafael Calvo Serer-,[1] pretendía agrupar a outras forzas políticas, sindicais e sociais tamén opositoras. Foi presentada oficialmente o 29 de xullo de 1974 en París por Santiago Carrillo e Calvo Serer e, posteriormente, conseguiron que se incorporaran o Partido do Traballo de España (PTE), o Partido Carlista liderado por Carlos Hugo de Borbón, o Partido Socialista Popular (PSP) de Enrique Tierno Galván e Raúl Morodo, a Alianza Socialista de Andalucía, o sindicato Comisións Obreiras (CCOO), a asociación de xuristas Xustiza Democrática e un feixe de persoeiros independentes, como o intelectual José Vidal Beneyto e o aristócrata José Luís de Vilallonga.[2][3][4]
Junta Democrática de España | |
---|---|
Historia | |
Fundación | 29 de xullo de 1974 |
Disolución | 26 de marzo de 1976 |
Posicións políticas | |
Ideoloxía | Democracia, antifranquismo, laicismo e europeísmo |
A Xunta Democrática de España foi a primeira grande organización que, cun programa político centrado na «ruptura democrática», conseguiu mobilizar unitariamente a toda a oposición antifranquista. A súa creación fíxose posible grazas aos contactos que o avogado republicano Antonio García-Trevijano estableceu cos líderes de diversos partidos políticos clandestinos, sindicalistas, profesionais, asociacións de veciños, intelectuais independentes, etc., todos eles contrarios á ditadura franquista, aos que convenceu para se uniren nun bloque unitario de oposición antifranquista e a prol da democracia.
A presentación pública da Xunta Democrática de España realizouse simultaneamente o 29 de xullo de 1974, en París e Madrid, nun contexto de crise do réxime franquista, marcado pola tromboflebite de Franco, por mor da cal atopábase hospitalizado desde o día 9 de xullo, asumindo a Xefatura do Estado interina o sucesor do ditador, Juan Carlos de Borbón.
Na presentación realizada en París apareceron xuntos Rafael Calvo Serer e Santiago Carrillo, axuntando así tanto a oposición antifranquista do interior como a do exilio. A integración do Partido Carlista tivo lugar en setembro de 1974, uníndose posteriormente o PCE (i), despois de cambiar as súas siglas polas de PTE, en febreiro de 1975.
Os doce puntos do programa da Xunta Democrática de España, redactados por Antonio García-Trevijano, eran os seguintes:
A Xunta Democrática de España conseguiu moi pronto un importante apoio popular, como se puxo de manifesto a través das mobilizacións que levaron a cabo en diversas poboacións españolas, como as xornadas do 3, 4 e 5 de xuño de 1975 en Madrid. A característica da JDE é a súa articulación organizativa en Xuntas Democráticas locais e sectoriais, que perseguían converter a este organismo nun núcleo capaz de mobilizar de masas, con accións de protesta, conferencias, etc.
A actividade da Xunta Democrática de España dirixíase, por unha banda, á sociedade civil, e por outra, aos poderes fácticos, establecendo contactos con empresarios, militares e autoridades eclesiásticas, a fin de sumar apoios. Tampouco se esquecía a dimensión internacional da organización, mantendo relacións coas autoridades da Comunidade Económica Europea, co embaixador dos Estados Unidos en Madrid ou cos presidentes de Alxeria,[5] México, Romanía e Venezuela.
O 11 de xuño de 1975 creouse a Plataforma de Converxencia Democrática, encabezada polo Partido Socialista Obreiro Español (PSOE), a pesar de que tanto desde a Xunta Democrática como desde o PCE leváronse a cabo conversacións co PSOE e con Izquierda Democrática, grupo democristián liderado por Ruiz-Giménez para lograr a súa adhesión á Xunta Democrática para manter a esta como unha fronte unitaria da oposición. Na devandita Plataforma figuraban xunto ao PSOE, a xa citada Izquierda Democrática que formaba parte do Equipo Demócrata Cristián do Estado Español, o Movemento Comunista, a Organización Revolucionaria de Traballadores (ORT) e a Unión Socialdemócrata Española. Pouco despois ingresou o Partido Carlista e marchou a ORT.
A Comisión Coordinadora de Forzas Políticas de Cataluña decidira non incorporarse a ningunha organización unitaria de carácter estatal, e mantiña relacións tanto coa Xunta como coa Plataforma. O Partido Nacionalista Vasco (PNV) conversaba con todos e non se unía a ninguén, nin sequera no País Vasco.
Xunta e Plataforma constituíron en marzo de 1976 Coordinación Democrática (CD), máis coñecida como Platajunta. O 23 de outubro formouse a Plataforma de Organizacións Democráticas (POD) que incluía ademais a forzas nacionalistas e estaba constituída por CD e a Assemblea de Catalunya, a Assemblees Democràtiques de les Illes Balears, a Coordinadora de Forzas Democráticas das Canarias, a Táboa Democrática de Galicia e a Taula de Forces Politiques i Sindicals do Païs Valencià.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.