Jean Reno

Juan Moreno y Herrera Jiménez, nado en Casablanca (Marrocos) o 30 de xullo de 1948, é un actor de cinema, televisión e teatro francés de ascendencia española, máis coñecido como Jean Reno^[1]. Comezou a súa carreira rodando películas francesas e participou en numerosos filmes de Luc Besson, dous dos cales foron determinantes na súa traxectoria profesional: Le Grand Bleu e Léon. Os seus traballos desenvólvense tanto en francés coma en inglés, sabendo tamén falar español. Foi incluído coma personaxe no videoxogo Onymusha 3.

Jean Reno

Biografía
Nacemento	(fr) Juan Moreno Herrera y Jiménez 30 de xullo de 1948 (76 anos) Casablanca, Marrocos
Municipal councillor (en)
28 de maio de 2020 – Lexislatura: local legislative term 2020-2026 in France (en)
Datos persoais
Outros nomes	Jean Reno
Residencia	Casablanca Wittlich Malaisia Montpellier París Os Ánxeles Provincia de Cádiz
Educación	Lycée Carnot Cours Simon (en) Lycée Lyautey (en)
Actividade
Ocupación	actor
Período de actividade	1977 -
Familia
Cónxuxe	Zofia Borucka (2006–) Nathalie Dyszkiewicz (1995–2001) Genevieve Reno (1977–1995)
Fillos	Sandra Moreno  ()
Irmáns	María Teresa Herrera y Jiménez
Premios
(3 de xullo de 2024)  comandante da Lexión de Honra (2012)  François Truffaut Award (en) (11 de xullo de 2008)  Oficial da Lexión de Honra (2000)  European Film Academy Achievement in World Cinema Award (en) (novembro de 1999)  Cabaleiro da Lexión de Honra Concedido por Jacques Chirac  oficial da Orde das Artes e as Letras  officier de l'ordre national du Mérite
Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Traxectoria

Naceu en Casablanca cando a cidade formaba parte dun protectorado francés. De ascendencia andaluza, o seu pai era de Sanlúcar de Barrameda e a súa nai de Xerez da Fronteira. Esta morreu cando el era un adolescente^[1]. Ten unha irmá máis nova, Marie-Thérèse. Aos doce anos mudouse a Francia. Estudou en Cours Simon^[2]. Tras facer o servizo militar en Alemaña, volveu a Francia e decidiu converterse en actor, montando unha compañía de teatro con Didier Flamand, con quen colaborou en varias das súas obras de teatro.

Carreira cinematográfica

Por mor da súa altura (1,88 metros), comezou facendo papeis de vilán. Posteriormente, rompería este estereotipo e protagonizaría tanto papeis cómicos coma heroicos. Participou na primeira curtametraxe do director Luc Besson, L’Avant dernier, e a partir de aí colaboraron xuntos en numerosas películas que lle outorgaron unha grande sona ao actor: Nikita (1990), Le Grand Bleu (1998) e Léon (1994) (esta última xunto a Gary Oldman e a unha nova Natalie Portman). Asemade, prestou a súa voz para dar vida ao personaxe de Porco no filme Porco Rosso (1992), de Hayao Miyazaki.

Traballou en numerosas películas estadounidenses, entre elas French Kiss (1995) con Meg Ryan e Kevin Kline, Mission: Impossible (1996) con Tom Cruise, Ronin (1998) con Robert De Niro) e Godzilla (1998) con Matthew Broderick. Ofrecéronlle o papel do axente Smith en The Matrix pero non se chegou a un acordo definitivo. Paralelamente, continuou rodando filmes franceses coma Les Visiteurs (2000), Les rivières pourpres (2000) xunto a Vincent Cassel e Les rivières pourpres 2 (2004) xunto a Benoît Magimel. En 2006 participou en The Pink Panther (2006) facendo o papel de Gilbert Ponton e en The Da Vinci Code, no papel do capitán Bezu Fache.

Foi candidato en tres ocasións ao Premio César coma mellor actor: dúas veces coma actor principal por Léon e Les Visiteurs e unha coma mellor actor secundario por Le Grand Bleu. No ano 2000 recibiu o Premio do Cinema Europeo.

Vida persoal

O 29 de xullo de 2006 casou coa modelo e actriz Zofia Borucka na cidade de Les Baux-de-Provence, ao sur de Francia. Ten catro fillos de dous matrimonios anteriores. Na actualidade reparte o seu tempo entre as súas residencias de París, Malaisia e Os Ánxeles.

Jean Reno apoiou a Nicolas Sarkozy nas eleccións presidenciais de Francia de 2007^[3][4]. É un gran fan de Elvis Presley e ten facilidade para imitar a súa voz; de feito, tivo que facer uso desta vantaxe nunha escena de Godzilla na que o guión requiría que se fixese pasar por estadounidense.

Honores

O expresidente de Francia Jacques Chirac nomeouno Cabaleiro da Lexión de Honor durante o desfile do 14 de xullo de 1999. En 2006 recibiu o título de Fillo Adoptivo da cidade de Cádiz ^[5]

Filmografía

• L'Hypothèse du tableau volé (1979)
• Clair de femme (1979)
• Voulez-vous un bébé Nobel? (1980)
• Les Bidasses aux grandes manoeuvres (1980)
• The Moroccan Stallion (1980)
• L'Avant dernier (1981)
• La Passante du Sans-Souci (1982)
• Quelques hommes de bonne volonté" (1983), serie de televisión.
• Le dernier combat (1983)
• Signes extérieurs de richesse (1983)
• Ballade sanglante (1983)
• Notre histoire (1984)
• Et demain viendra le jour (1984), TV
• Alea (1984)
• Un homme comblé (1985), TV
• Subway (1985)
• Strictement personnel (1985)
• Zone rouge (1986)
• I Love You (1986)
• Pour venger Pépère (1986), TV
• Monsieur Benjamin (1987, TV
• Le Grand Bleu (1988)
• Nikita (1990)
• L’Homme au masque d'or (1990)
• L'operation corned beef (1991)
• Loulou Graffiti (1991)
• Porco Rosso (1992)
• Les Visiteurs (1993)
• La Vis (1993)
• Paranoïa (1993)
• Flight from Justice (1993), TV
• Léon (1994)
• Les Truffes (1995)
• French Kiss (1995)
• Al di là delle nuvole (1995)
• Mission: Impossible (1996)
• Le Jaguar (1996)
• Roseanna's Grave (1997)
• Un amour de sorcière (1997)
• Les Soeurs soleil (1997)
• The Time (1998)
• Les Couloirs du temps : Les Visiteurs 2 (1998)
• Godzilla (1998)
• Ronin (1998)
• Les rivières pourpres (2000)
• Just Visiting (2001)
• Wasabi (2001)
• Décalage horaire (2002)
• Rollerball (2002)
• Tais Toi! (2003)
• Les rivières pourpres II - Les anges de l'apocalypse (2004)
• L’Enquête corse (2004)
• Onimusha 3: Demon Siege (2004), imaxe (voz en versión xaponesa)
• L’Empire des loups (2005)
• La Tigre e la neve (2005)
• The Pink Panther (2006)
• The Da Vinci Code (2006)
• Flyboys, heroes do aire (2006)
• Flushed Away (2006), voz
• Cash (2008)
• The Pink Panther 2 (2009)
• Margaret (2009)
• Armored (2009)
• Couples Retreat (2009)
• O primeiro círculo (2009)
• Armored (2009)
• The Round Up (2010)
• The Philosopher(2010)
• L'immortel (2010)
• On ne choisit pas sa famille (2011)
• Margaret (2011)
• Alex Cross (2012)
• The Chef (2012)
• Le Jour des Corneilles (2012)
• Jo (serie de televisión) (2013)
• Days and Nights(2013)
• Avis de mistral(2014)
• Hector and the Search for Happiness(2014)
• Benoît Brisefer : Les Taxis rouges (2014)
• La Terreur: Les Visiteurs III (2015)
• The Way of the Eagle (2015)

Teatro

• Prends bien garde aux zeppelins, de Didier Flamand (1977)
• Ecce Homo, de Didier Flamand (1978)
• Celimare le bien aimé, de Andreas Voustinas (1978)
• Je rompts et ne plie pas, de Loïc Fremont (1979)
• Société un, de Didier Flamand (1979)
• La manufacture, de Didier Flamand (1981)
• Terre étrangère, de Arthur Schnitzler, posta en escena de Luc Bondy, Teatro Nanterre-Amandiers (1984)
• Andromaque, de Roger Planchon (1987)
• Montserrat, de Jean-François Prevand (1991)
• Les Grandes Occasions, de Bernard Slade, adaptada por Danièle Thompson, posta en escena de Bernard Murat, Teatro Edouard VII, París (2006)

Premios e nomeamentos

• Nomeado aos Premios César coma mellor actor secundario polo papel de Enzo Molinari en Le Grand Bleu (1989).
• Nomeado aos Premios César coma mellor actor polo papel de Godefroy de Papincourt en Les Visiteurs (1994).
• Nomeado aos Premios César coma mellor actor polo papel de Léon en Léon (1995).
• Gañador do Premio do Cinema Europeo pola súa achega ao cinema internacional (2000).
• Nomeado aos Premios do Cinema Europeo coma mellor actor polo papel de Pierre Niemans en Les Rivières pourpres (2001).