House, tamén coñecida como House, M.D., é unha serie de televisión estadounidense emitida orixinalmente na cadea Fox durante oito tempadas, dende o 16 de novembro de 2004 ata o 21 de maio de 2012. O protagonista da serie é o doutor Gregory House (Hugh Laurie), un xenio da medicina pouco convencional e misántropo que, malia a súa dependencia de ós calmantes, lidera un equipo de diagnose no hospital ficticio Princeton–Plainsboro de Nova Jersey. A idea para a premisa da serie partiu de Paul Attanasio, mentres que David Shore, acreditado como o creador da serie, foi o responsable principal da concepción do personaxe protagonista. Outros dos produtores executivos da serie foron Katie Jacobs e o director de cinema Bryan Singer. A serie rodouse na súa maioría no distrito Century City do condado dos Ánxeles.
Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: House.
 | |
 | |
| Xénero | Drama médico |
|---|---|
| Creado por | David Shore |
| Intérpretes |
|
| Tema de apertura | "Teardrop" de Massive Attack (Estados Unidos)
"House" de Scott Donaldson e Richard Nolan (Europa, tempada 1) "House, M.D. Main Theme" de Jon Ehrlich e Leigh Roberts (Internacional (dende a segunda tempada) e Netflix) |
| País de orixe |  Estados Unidos |
| Lingua(s) | inglés |
| Episodios | 177 |
| Produtor(es) executivo(s) |
|
| Produtor(es) |
|
| Duración | 41–49 minutos[1] |
| Distribuidor | NBCUniversal Television Distribution |
| Canle de orixe | Fox |
| Formato de imaxe | 720p HDTV |
| Primeiro episodio | 16 de novembro do 2004 |
| Derradeiro episodio | 21 de maio do 2012 |
| Na rede | |
| http://www.fox.com/house/ | |
            | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Durante a serie House adoita enfrontarse cos seus compañeiros de profesión, incluíndo co seu propio equipo médico, xa que as súas hipóteses sobre as doenzas dos pacientes baséanse en percepcións sutís ou controvertidas. O seu incumprimento das normas e procedementos do hospital lévao con frecuencia a manter conflitos coa administradora do hospital, a doutora Lisa Cuddy (Lisa Edelstein), mentres que o seu único amigo verdadeiro é o doutor James Wilson (Robert Sean Leonard), xefe do departamento de oncoloxía. Durante as tres primeiras tempadas o seu equipo de diagnóstico está formado polo doutor Robert Chase (Jesse Spencer), a doutora Allison Cameron (Jennifer Morrison) e o doutor Eric Foreman (Omar Epps). Ó fin da terceira tempada o equipo disólvese. Foreman volve de novo ó equipo e House realiza unha selección gradual de tres novos membros para o equipo: a doutora Remy "Thirteen" Hadley (Olivia Wilde), o doutor Chris Taub (Peter Jacobson) e o doutor Lawrence Kutner (Kal Penn). Mentres tanto Chase e Cameron continúan realizando aparicións en distintos papeis dentro do hospital. Kutner falece nun dos últimos capítulos da quinta tempada. Nun dos primeiros capítulos da sexta tempada Cameron marcha do hospital e Chase volve ó equipo de diagnóstico. Thirteen toma unha excedencia durante a maioría da sétima tempada, sendo substituída pola estudante de medicina Martha M. Masters (Amber Tamblyn). Cuddy e Masters marchan antes da oitava tempada, na que Foreman pasa a ser o novo administrador do hospital e as doutoras Jessica Adams (Odette Annable) e Chi Park (Charlyne Yi) únense ó equipo de House.
House estivo entre as 10 series de maior audiencia nos Estados Unidos dende a súa segunda tempada ata a cuarta. Distribuída e emitida en 66 países, House foi o programa de televisión de maior audiencia no mundo no ano 2008.[2] O 8 de febreiro de 2012 a Fox anunciou que a oitava tempada, entón aínda en progreso, sería a última da serie.[3] A serie obtivo numerosos premios televisivos, incluíndo cinco premios Emmy, dous Globos de Ouro, un premio Peabody e nove premios People's Choice Awards.
O doutor Gregory House, interpretado coma un misántropo xenio da medicina, lidera un equipo de diagnose médica no hospital Princeton-Plainsboro de Nova Jersey.[4] A maioría dos episodios tratan sobre a diagnose dun paciente principal e comezan cunha apertura en frío nun escenario externo ó hospital, amosando os eventos previos ó comezo dos síntomas do paciente.[5] O episodio tipo segue as accións do equipo no seu intento de diagnosticar e tratar a doenza do paciente,[6][7] e habitualmente non o conseguen ata que a condición do paciente chega a un estado crítico.[6] Os pacientes tratados adoitan ser casos que outros doutores non diagnosticaron con certeza,[8] e House rexeita de forma rutineira os casos que non considera interesantes.[5] A liña argumental tende a centrarse nas súas teorías e prácticas médicas pouco convencionais, e nas reaccións do resto de personaxes a estas, no canto de centrarse nos detalles dos tratamentos.[9]
O equipo emprega o método de diagnóstico diferencial,[7] listando as posibles etioloxías nun taboleiro branco, procedendo a riscar a maioría deles seguindo razoamentos lóxicos para a súa eliminación, na maioría de ocasións por parte de House, ata quedar co máis plausible.[10] Habitualmente o diagnóstico está errado polo menos nunha ocasión, polo que o paciente recibe tratamentos inútiles ou prexudiciais,[7] provocándolle novas complicacións que segundo a súa natureza fornecen novas probas valiosas para o equipo e eventualmente axúdanlles a dar co diagnóstico correcto.[5] House adoita chegar ó diagnóstico correcto aparentemente do nada, habitualmente inspirado por un comentario ou observación superficial doutra das personaxes.[7] Os diagnósticos utilizados na serie varían dende doenzas relativamente comúns ata doenzas moi raras.[11]
O equipo ten que facer fronte a dificultades no diagnóstico derivadas dos propios pacientes, que lles agochan síntomas, circunstancias e historias persoais, polo que House adoita proclamar durante as deliberacións en equipo as frases "O paciente mente" (inglés: "The patient is lying") ou "Todo o mundo mente" (inglés: "Everybody lies"). Este tipo de suposicións guían as súas decisións e diagnósticos,[12] utilizando métodos pouco convencionais ou incluso ilegais de forma rutineira, como por exemplo entrar sen permiso nas casas dos pacientes para investigalos. Debido a que gran parte das súas hipóteses están baseadas en epifanías ou percepcións controvertidas, adoita ter problemas para obter o permiso do seu superior para realizar o tratamento correspondente que considera necesario, que agás na última tempada é a administradora do hospital, a doutora Lisa Cuddy.[13] Isto acentúase nos casos en que os tratamentos propostos teñen un alto grao de risco ou son eticamente cuestionables. Son habituais os desacordos entre House e o seu propio equipo,[14] e especialmente coa doutora Allison Cameron, cuns estándares de ética médica máis conservadores que os do resto de personaxes.[6]
Ó igual que o resto de doutores do hospital, House ten que tratar tamén a pacientes de atención primaria na clínica do hospital.[4][15] Estas tarefas realizadas de forma reticente xunto cos seus creativos métodos para evitalas constitúen unha subtrama recorrente, servindo habitualmente como alivio cómico para a serie.[6][16][17] Durante o seu traballo na clínica House desconcerta ós pacientes con observacións inoportunas sobre as súas vidas persoais, prescricións excéntricas e tratamentos pouco ortodoxos.[4] Porén, tras parecer pouco atento ás súas queixas, déixaos impresionados con diagnósticos rápidos e precisos.[18] As analoxías con algúns destes casos sinxelos na clínica axúdanlle en ocasións a solucionar o caso principal do seu equipo.[5][19]
"Non é unha serie sobre a adición, pero non podes introducir algo así na mestura e non agardar que a xente se decate e comente sobre iso. Houbo referencias ó seu consumo de cantidades cada vez maiores co tempo. Pasou a ser unha ferramenta cada vez menos útil para tratar a súa dor, e é algo que imos continuar a tratar, continuar a explorar". |
Un dos elementos importantes da trama é o consumo de Vicodina por parte de House para tratar a dor que sofre debido a un infarto no seu cuadríceps cinco anos antes do comezo da primeira tempada da serie, que lle obriga tamén a utilizar un bastón.[21] No 11º episodio da primeira tempada, titulado "Detox", House admite que é un adicto á Vicodina, mais afirma que non ten un problema porque di que as pílulas "axúdanme a facer o meu traballo, e quítanme a dor".[lower-alpha 1] A súa adicción dá lugar a que os seus colegas, a doutora Cuddy e o doutor James Wilson, lle animen a ir a unha clínica de rehabilitación en varias ocasións.[23] Cando non ten acceso á Vicodina ou experimenta unha dor moi intensa, automedícase con outros narcóticos analxésicos como a morfina,[24] a oxicodona,[25] ou a metadona.[26] House adoita beber alcol cando non está de servizo médico, e clasifícase a si mesmo como un "gran bebedor".[27] Cara a fin da quinta tempada House comeza a sufrir alucinacións, e tras eliminar outros posibles diagnósticos determina xunto a Wilson que a súa adicción á Vicodina é a causa máis probable destas.[28] Tras rexeitar isto durante un breve período de tempo, no capítulo final da quinta tempada ingresa voluntariamente no hospital psiquiátrico Mayfield.[29] No primeiro episodio da sexta tempada House sae de Mayfield coa súa adicción baixo control.[30] Porén, no 15º episodio da sétima tempada, titulado "Bombshells", House recibe a nova de que Cuddy posiblemente ten cancro de ril provocado pola Vicodina,[31] e acaba por recaer de novo na súa adicción.[32]
| Nome | Representado por | Ocupación | Tempadas | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | |||
| Dr. Gregory House | Hugh Laurie | Especialista en doenzas infecciosas, nefrólogo, xefe do departamento de medicina diagnóstica | Protagonista | |||||||
| Dra. Lisa Cuddy | Lisa Edelstein | Endocrinóloga, administradora do hospital | Protagonista | |||||||
| Dr. Eric Foreman | Omar Epps | Neurólogo, medicina diagnóstica, administrador do hospital | Protagonista | |||||||
| Dr. James Wilson | Robert Sean Leonard | Xefe do departamento de oncoloxía | Protagonista | |||||||
| Dra. Allison Cameron | Jennifer Morrison | Inmunóloga, medicina diagnóstica | Protagonista | Convidado | ||||||
| Dr. Robert Chase | Jesse Spencer | Cirurxián, médico intensivista, cardiólogo, xefe do departamento de medicina diagnóstica (final da serie) | Protagonista | |||||||
| Dr. Chris Taub | Peter Jacobson | Cirurxián plástico,[33] medicina diagnóstica | Protagonista | |||||||
| Dr. Lawrence Kutner | Kal Penn | Especialista en medicina deportiva,[34] medicina diagnóstica | Protagonista | Convidado | ||||||
| Dra. Remy "Thirteen" Hadley | Olivia Wilde | Internista,[34] medicina diagnóstica | Protagonista | |||||||
| Dra. Martha Masters | Amber Tamblyn | Doutora en Matemáticas aplicadas e Historia da arte,[35] estudante de medicina | Protagonista | Convidado | ||||||
| Dra. Jessica Adams | Odette Annable | Doutora dunha clínica penitenciaria,[36] medicina diagnóstica | Protagonista | |||||||
| Dra. Chi Park | Charlyne Yi | Neuróloga, medicina diagnóstica | Protagonista | |||||||
Personaxes principais
|
.jpg)
.jpg)
Durante a tirada da serie seis dos actores recibiron a acreditación de protagonistas, todos eles representando doutores que traballan no hospital ficticio Princeton-Plainsboro de Nova Jersey.[4] O doutor Gregory House (Hugh Laurie), o personaxe principal que dá título á serie, dirixe o departamento de medicina diagnóstica do hospital.[37] House descríbese a si mesmo coma "un diagnosticador certificado cunha dobre especialidade en doenzas infecciosas e nefroloxía".[38] O doutor James Wilson (Robert Sean Leonard), o único amigo verdadeiro de House, é o xefe do departamento de oncoloxía do hospital.[39] A endocrinóloga Lisa Cuddy (Lisa Edelstein)[40] é a administradora do hospital e a xefa de House.[41] House mantén unha relación complexa con Cuddy, e as súas interaccións adoitan involucrar un alto grao de insinuacións e tensión sexual.[42] No sexto episodio da quinta tempada, titulado "Joy", Cuddy e House bícanse por primeira vez na serie.[43] A súa relación física non progresa durante a quinta tempada. No episodio final desta tempada House pensa que mantivo unha relación sexual con Cuddy, pero isto resulta ser unha alucinación provocada pola súa adicción á Vicodina.[29] No episodio final da sexta tempada Cuddy revélalle a House que está namorada del. Os dous bícanse e acordan tentar sacar adiante a súa relación como parella.[44] Durante a sétima tempada House e Cuddy procuran que a súa relación funcione, mais no último episodio desta tempada rematan a súa relación de forma efectiva.
O equipo de diagnóstico orixinal de House está composto polo neurólogo Eric Foreman (Omar Epps), o intensivista Robert Chase (Jesse Spencer) e a inmunóloga Allison Cameron (Jennifer Morrison).[41] No episodio "Family" da terceira tempada Foreman anuncia a súa dimisión, dicíndolle a House: "Non quero converterme en ti".[lower-alpha 2] No episodio final desta tempada House dille a Chase que ou ben aprendeu todo o que podía, ou non aprendeu nada, e despídeo do equipo. Cameron, que durante a tempada desenvolve unha afinidade con Chase, dimite xusto despois.[46] Isto deixa a House sen un equipo para o comezo da cuarta tempada.[47]
Seguindo ordes de Cuddy para contratar un novo equipo, House realiza unha selección de entre 40 doutores.[27] Os primeiros episodios da cuarta tempada céntranse neste proceso de selección, estruturado en forma de concurso reality de eliminación.[27][48] House asígnalle a cada candidato un número entre o 1 e o 40, eliminándoos ata que só quedan 7 finalistas.[49] Avalía o seu desempeño nos casos de diagnóstico coa axuda de Foreman, que volve ó departamento despois de ser despedido doutro hospital por ter un comportamento semellante ó de House.[49][50][51] Malia que a volta de Foreman significa que só ten dúas posicións dispoñibles, House engana a Cuddy para que lle permita contratar tres dos candidatos.[52] Finalmente selecciona o cirurxián plástico Chris Taub (Peter Jacobson), o especialista en medicina deportiva Lawrence Kutner (Kal Penn) e a internista Remy "Thirteen" Hadley (Olivia Wilde) (alcumada "Thirteen" polo seu número durante o proceso de eliminación).[52][53] No último episodio da tempada Thirteen descobre que ten a enfermidade de Huntington, unha doenza incurable herdada da súa nai.[54]
No 11º episodio da quinta tempada, "Joy to the World", Foreman e Thirteen teñen un encontro amoroso.[55] Nun principio Thirteen non está convencida de querer unha relación con Foreman, mais os dous comezan a saír xuntos eventualmente durante toda a tempada,[29] finalizando a súa relación nos primeiros episodios da sexta tempada. No 20º episodio da quinta tempada, "Simple Explanation", Kutner aparece morto no seu apartamento a causa dun disparo na cabeza. Como non hai nota de suicidio, House sospeita que hai xogo sucio, malia que o resto de personaxes acepta a súa morte como un suicidio.[56]
No sétimo episodio da segunda tempada, "Hunting", Cameron e Chase manteñen unha relación dunha noite.[57] Na metade da terceira tempada comezan unha relación sexual continuada que Cameron insiste en manter casual.[40] Cando Chase lle indica que quere unha relación máis formal, Cameron pon fin á relación.[58] Porén, cara á fin desta terceira tempada Cameron recoñece que ten sentimentos románticos por Chase e comezan unha relación seria.[46] Tras deixar o equipo de diagnóstico asumen novos traballos dentro do hospital.[27] Prométense no episodio "Saviors" da quinta tempada[59] e contraen matrimonio no último episodio desta.[60] No oitavo episodio da sexta tempada Chase únese de novo ó equipo de House e Cameron déixao e marcha do hospital.[61] Volve como personaxe convidada nove episodios despois en Lockdown.[62]
A comezos da sétima tempada Thirteen solicita unha excedencia sen dar explicacións do motivo. Cuddy ordénalle a House que cubra o seu posto con outra muller,[63] pero eventualmente fai a escolla por el, contratando a estudante de medicina Martha M. Masters (Amber Tamblyn), que aparece por primeira vez no sexto episodio desta tempada.[64] Thirteen volve no 18º episodio da tempada, "The Dig", revelando que estivera seis meses en prisión por axudar coa eutanasia do seu irmán, afectado pola enfermidade de Huntington nun estado avanzado.[65] Malia que Jacobson e Wilde representan papeis protagonistas, non foron acreditados como tal ata a sétima tempada.[66]
Personaxes recorrentes
|
.jpg)
As seis primeiras tempadas de House inclúen cada unha un ou máis personaxes recorrentes que aparecen en arcos narrativos de múltiples episodios.[67] Na primeira tempada Edward Vogler (Chi McBride), multimillonario propietario dunha compañía farmacéutica, aparece en cinco episodios,[68] doando 100 millóns de dólares ó hospital a cambio de presidir a súa xunta.[69] Vogler representou un intento de introducir un vilán, a petición da Fox. Porén, no momento da introdución deste personaxe a serie comezou a obter un éxito notable e eliminouse ó pouco tempo.[68] Segundo Shore, o concepto dun xefe malvado non era realmente viable para a serie: "Chámase House. A audiencia sabe que nunca o van a despedir".[12]
Stacy Warner (Sela Ward), a exparella de House,[70] aparece nos dous últimos episodios da primeira tempada, e en sete episodios da segunda.[12] Procura que House trate o seu marido, Mark Warner (Currie Graham), ó que House diagnostica con porfiria aguda intermitente no último episodio da primeira tempada.[70] Stacy e House volven intimar de novo pero House eventualmente dille a Stacy que volva con Mark, deixándoa desolada.[71]
O detective Michael Tritter (David Morse) aparece en varios episodios da terceira tempada. Tenta conseguir unha desculpa por parte de House despois de que este o deixe tirado nunha sala de consulta cun termómetro no seu recto.[72] Tralo rexeitamento de House a desculparse, Tritter acúsao de posesión de narcóticos sen receita e obrígao a asistir a rehabilitación. Cando o caso chega ós tribunais, Cuddy comete perxurio en favor de House e o caso queda sobresido. O xuíz reprende a Tritter por perseguir a House de forma excesiva e sentenza a House a unha noite no calabozo por desacato e este remata a súa rehabilitación aínda baixo a influencia da Vicodina.[23]
Os candidatos para o novo equipo de diagnóstico de House son os principais personaxes recorrentes da cuarta tempada.[73] A maior dos tres seleccionados finalmente, os outros catro finalistas son Jeffrey Cole (Edi Gathegi), o epidemiólogo Travis Brennan (Andy Comeau),[73] Henry Dobson (Carmen Argenziano),[27] e a radióloga Amber "Cut-throat Bitch" Volakis (Anne Dudek).[53] Cada un destes sae da serie trala súa eliminación, agás Volakis que reaparece durante a tempada ó manter unha relación con Wilson.[74][75] Volakis comeza unha relación sentimental con Wilson, e no final de dúas partes desta tempada acompaña a un bébedo House á súa casa xa que Wilson non está dispoñible. Vense involucrados nun accidente de autobús, ó que lle provoca a morte a ela,[54][76] e reaparece ó final da quinta tempada como parte das alucinacións que sofre House.[59]
O investigador privado Lucas Douglas (Michael Weston), inspirado en parte por The Rockford Files, aparece en tres episodios da quinta tempada.[77][78] House contrátao nun primeiro momento para espiar a Wilson, quen dá por finalizada a súa amizade con el trala morte de Volakis (amizade que recuperan eventualmente na serie). Tras isto House págalle a Douglas para que investigue a vida privada dos membros do seu equipo e de Cuddy.[79] Douglas volve aparecer na sexta tempada como o noivo de Cuddy,[80] mantendo unha breve relación con ela ata que termina cando Cuddy se decata de que realmente está namorada de House.[81]
Na súa primeira tempada House acadou o posto número 24 entre tódalas series de televisión dos Estados Unidos, sendo o 9º programa en horario de máxima audiencia máis popular entre as mulleres do país.[82] Axudadas por introducións durante a emisión do popular programa American Idol,[83] as seguintes tres tempadas estiveron entre os dez primeiros postos en canto a número de espectadores nos Estados Unidos. A serie acadou a súa máxima cualificación Nielsen na terceira tempada, cunha media de 19,4 millóns de espectadores por episodio.[84] Segundo a produtora Katie Jacobs, o equipo de produción quedou sorprendido de que a serie atraera a unha audiencia tan grande.[85] Na súa quinta tempada a serie tivo unha media de 12 millóns de espectadores por episodio e caeu ata a posición número 19, manténdose como o segundo programa máis popular da Fox por detrás de American Idol.[86]
O episodio con maior número de espectadores foi "Frozen", da cuarta tempada,[87] emitido despois da Super Bowl XLII.[88][89] Tivo algo máis de 29 millóns de espectadores.[90] House foi o terceiro programa máis visto nos Estados Unidos esa semana, igualando a American Idol e só superado pola propia Super Bowl e pola cerimonia posterior ó partido.[91]
| Tempada | Episodios | Emisión orixinal | Índice de audiencia | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Primeiro episodio | Último episodio | Espectadores nos Estados Unidos (millóns) | Clasificación | ||||
| 1 | 22 | 16 de novembro de 2004 | 24 de maio de 2005 | 13,3 | 24[92] | ||
| 2 | 24 | 13 de setembro de 2005 | 23 de maio de 2006 | 17,3 | 10[93] | ||
| 3 | 24 | 5 de setembro de 2006 | 29 de maio de 2007 | 19,4 | 7[94] | ||
| 4 | 16 | 25 de setembro de 2007 | 19 de maio de 2008 | 17,6 | 7[95] | ||
| 5 | 24 | 16 de setembro de 2008 | 11 de maio de 2009 | 13,5 | 16[96] | ||
| 6 | 22 | 21 de setembro de 2009 | 17 de maio de 2010 | 12,8 | 22[97] | ||
| 7 | 23 | 20 de setembro de 2010 | 23 de maio de 2011 | 10,3 | 42[98] | ||
| 8 | 22 | 3 de outubro de 2011 | 21 de maio de 2012 | 8,7 | 58[99] | ||
Episodios
Tempada 1 (2004-05)
| Nº xeral | Nº na tempada | Título | Dirixido por | Escrito por | Data de emisión orixinal | Audiencia nos Estados Unidos (millóns) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 1 | "Pilot" "Everybody Lies" | Bryan Singer | David Shore | 16 de novembro de 2004 | 7,05[100] |
| 2 | 2 | "Paternity" | Peter O'Fallon | Lawrence Kaplow | 23 de novembro de 2004 | 6,09[101] |
| 3 | 3 | "Occam's Razor" | Bryan Singer | David Shore | 30 de novembro de 2004 | 6,33[102] |
| 4 | 4 | "Maternity" | Newton Thomas Sigel | Peter Blake | 7 de decembro de 2004 | 6.74[103] |
| 5 | 5 | "Damned If You Do" | Greg Yaitanes | Sara B. Cooper | 14 de decembro de 2004 | 6,91[104] |
| 6 | 6 | "The Socratic Method" | Peter Medak | John Mankiewicz | 21 de decembro de 2004 | 6,73[105] |
| 7 | 7 | "Fidelity" | Bryan Spicer | Thomas L. Moran | 28 de decembro de 2004 | 6,91[106] |
| 8 | 8 | "Poison" | Guy Ferland | Matt Witten | 25 de xaneiro de 2005 | 12,37[107] |
| 9 | 9 | "DNR" | Frederick King Keller | David Foster | 1 de febreiro de 2005 | 12,75[108] |
| 10 | 10 | "Histories" | Dan Attias | Joel Thompson | 8 de febreiro de 2005 | 14,97[109] |
| 11 | 11 | "Detox" | Nelson McCormick | Lawrence Kaplow & Thomas L. Moran | 15 de febreiro de 2005 | 14,22[110] |
| 12 | 12 | "Sports Medicine" | Keith Gordon | John Mankiewicz & David Shore | 22 de febreiro de 2005 | 15,53[111] |
| 13 | 13 | "Cursed" | Daniel Sackheim | Matt Witten & Peter Blake | 1 de marzo de 2005 | 15,53[112] |
| 14 | 14 | "Control" | Randy Zisk | Lawrence Kaplow | 15 de marzo de 2005 | 17,33[113] |
| 15 | 15 | "Mob Rules" | Tim Hunter | David Foster & John Mankiewicz | 22 de marzo de 2005 | 17,34[114] |
| 16 | 16 | "Heavy" | Fred Gerber | Thomas L. Moran | 29 de marzo de 2005 | 18,28[115] |
| 17 | 17 | "Role Model" | Peter O'Fallon | Matt Witten | 12 de abril de 2005 | 15,04[116] |
| 18 | 18 | "Babies & Bathwater" | Bill Johnson | Peter Blake & David Shore | 19 de abril de 2005 | 17,48[117] |
| 19 | 19 | "Kids" | Deran Sarafian | Thomas L. Moran & Lawrence Kaplow | 3 de maio de 2005 | 17,14[118] |
| 20 | 20 | "Love Hurts" | Bryan Spicer | Sara B. Cooper | 10 de maio de 2005 | 18,80[119] |
| 21 | 21 | "Three Stories" | Paris Barclay | David Shore | 17 de maio de 2005 | 17,68[120] |
| 22 | 22 | "Honeymoon" | Frederick King Keller | Lawrence Kaplow & John Mankiewicz | 24 de maio de 2005 | 19,52[121] |
Tempada 2 (2005-06)
| Nº xeral | Nº na tempada | Título | Dirixido por | Escrito por | Data de emisión orixinal | Audiencia nos Estados Unidos (millóns) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 23 | 1 | "Acceptance" | Dan Attias | Russel Friend & Garrett Lerner | 13 de setembro de 2005 | 15,91[122] |
| 24 | 2 | "Autopsy" | Deran Sarafian | Lawrence Kaplow | 20 de setembro de 2005 | 13,64[123] |
| 25 | 3 | "Humpty Dumpty" | Dan Attias | Matt Witten | 27 de setembro de 2005 | 13,37[124] |
| 26 | 4 | "TB or Not TB" | Peter O'Fallon | David Foster | 1 de novembro de 2005 | 12,18[125] |
| 27 | 5 | "Daddy's Boy" | Greg Yaitanes | Thomas L. Moran | 8 de novembro de 2005 | 14,15[126] |
| 28 | 6 | "Spin" | Fred Gerber | Sara Hess | 15 de novembro de 2005 | 12,95[127] |
| 29 | 7 | "Hunting" | Gloria Muzio | Liz Friedman | 22 de novembro de 2005 | 14,72[128] |
| 30 | 8 | "The Mistake" | David Semel | Peter Blake | 29 de novembro de 2005 | 14,91[129] |
| 31 | 9 | "Deception" | Deran Sarafian | Michael R. Perry | 13 de decembro de 2005 | 14,52[130] |
| 32 | 10 | "Failure to Communicate" | Jace Alexander | Doris Egan | 10 de xaneiro de 2006 | 14,83[131] |
| 33 | 11 | "Need to Know" | David Semel | Pamela Davis | 7 de febreiro de 2006 | 22,24[132] |
| 34 | 12 | "Distractions" | Dan Attias | Lawrence Kaplow | 14 de febreiro de 2006 | 19,20[133] |
| 35 | 13 | "Skin Deep" | Jim Hayman | Russel Friend, Garrett Lerner & David Shore | 20 de febreiro de 2006 | 14,18[134] |
| 36 | 14 | "Sex Kills" | David Semel | Matt Witten | 7 de marzo de 2006 | 20,56[135] |
| 37 | 15 | "Clueless" | Deran Sarafian | Thomas L. Moran | 28 de marzo de 2006 | 21,44[136] |
| 38 | 16 | "Safe" | Félix Alcalá | Peter Blake | 4 de abril de 2006 | 22,71[137] |
| 39 | 17 | "All In" | Fred Gerber | David Foster | 11 de abril de 2006 | 21,20[138] |
| 40 | 18 | "Sleeping Dogs Lie" | Greg Yaitanes | Sara Hess | 18 de abril de 2006 | 22,64[139] |
| 41 | 19 | "House vs. God" | John F. Showalter | Doris Egan | 25 de abril de 2006 | 24,52[140] |
| 42 | 20 | "Euphoria (Part 1)" | Deran Sarafian | Matthew V. Lewis | 2 de maio de 2006 | 22,71[141] |
| 43 | 21 | "Euphoria (Part 2)" | Deran Sarafian | Russel Friend, Garrett Lerner & David Shore | 3 de maio de 2006 | 17,16[141] |
| 44 | 22 | "Forever" | Daniel Sackheim | Liz Friedman | 9 de maio de 2006 | 24,29[142] |
| 45 | 23 | "Who's Your Daddy?" | Martha Mitchell | Charles M. Duncan, John Mankiewicz & Lawrence Kaplow | 16 de maio de 2006 | 22,38[143] |
| 46 | 24 | "No Reason" | David Shore | Lawrence Kaplow & David Shore | 23 de maio de 2006 | 25,47[144] |
Tempada 3 (2006–07)
| Nº xeral | Nº na tempada | Título | Dirixido por | Escrito por | Data de emisión orixinal | Audiencia nos Estados Unidos (millóns) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 47 | 1 | "Meaning" | Deran Sarafian | Russel Friend, Garrett Lerner, Lawrence Kaplow & David Shore | 5 de setembro de 2006 | 19,55[145] |
| 48 | 2 | "Cane and Able" | Daniel Sackheim | Russel Friend, Garrett Lerner, Lawrence Kaplow & David Shore | 12 de setembro de 2006 | 15,74[146] |
| 49 | 3 | "Informed Consent" | Laura Innes | David Foster | 19 de setembro de 2006 | 13,67[147] |
| 50 | 4 | "Lines in the Sand" | Newton Thomas Sigel | David Hoselton | 26 de setembro de 2006 | 14,52[148] |
| 51 | 5 | "Fools for Love" | David Platt | Peter Blake | 31 de outubro de 2006 | 14,18[149] |
| 52 | 6 | "Que Será Será" | Deran Sarafian | Thomas L. Moran | 7 de novembro de 2006 | 16,11[150] |
| 53 | 7 | "Son of Coma Guy" | Dan Attias | Doris Egan | 14 de novembro de 2006 | 14,60[151] |
| 54 | 8 | "Whac-A-Mole" | Daniel Sackheim | Pamela Davis | 21 de novembro de 2006 | 15,20[152] |
| 55 | 9 | "Finding Judas" | Deran Sarafian | Sara Hess | 28 de novembro de 2006 | 17,30[153] |
| 56 | 10 | "Merry Little Christmas" | Tony To | Liz Friedman | 12 de decembro de 2006 | 11,77[154] |
| 57 | 11 | "Words and Deeds" | Daniel Sackheim | Leonard Dick | 9 de xaneiro de 2007 | 17,78[155] |
| 58 | 12 | "One Day, One Room" | Juan J. Campanella | David Shore | 30 de xaneiro de 2007 | 27,34[156] |
| 59 | 13 | "Needle in a Haystack" | Peter O'Fallon | David Foster | 6 de febreiro de 2007 | 24,88[157] |
| 60 | 14 | "Insensitive" | Deran Sarafian | Matthew V. Lewis | 13 de febreiro de 2007 | 25,99[158] |
| 61 | 15 | "Half-Wit" | Katie Jacobs | Lawrence Kaplow | 6 de marzo de 2007 | 24,40[159] |
| 62 | 16 | "Top Secret" | Deran Sarafian | Thomas L. Moran | 27 de marzo de 2007 | 20,80[160] |
| 63 | 17 | "Fetal Position" | Matt Shakman | Russel Friend & Garrett Lerner | 3 de abril de 2007 | 20,35[161] |
| 64 | 18 | "Airborne" | Elodie Keene | David Hoselton | 10 de abril de 2007 | 21,57[162] |
| 65 | 19 | "Act Your Age" | Daniel Sackheim | Sara Hess | 17 de abril de 2007 | 22,41[163] |
| 66 | 20 | "House Training" | Paul McCrane | Doris Egan | 24 de abril de 2007 | 20,81[164] |
| 67 | 21 | "Family" | David Straiton | Liz Friedman | 1 de maio de 2007 | 21,13[165] |
| 68 | 22 | "Resignation" | Martha Mitchell | Pamela Davis | 8 de maio de 2007 | 21,36[166] |
| 69 | 23 | "The Jerk" | Daniel Sackheim | Leonard Dick | 15 de maio de 2007 | 21,19[167] |
| 70 | 24 | "Human Error" | Katie Jacobs | Thomas L. Moran & Lawrence Kaplow | 29 de maio de 2007 | 17,23[168] |
Tempada 4 (2007–08)
| Nº xeral | Nº na tempada | Título | Dirixido por | Escrito por | Data de emisión orixinal | Audiencia nos Estados Unidos (millóns) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 71 | 1 | "Alone" | Deran Sarafian | Peter Blake & David Shore | 25 de setembro de 2007 | 14,52[148] |
| 72 | 2 | "The Right Stuff" | Deran Sarafian | Doris Egan & Leonard Dick | 2 de outubro de 2007 | 17,44[169] |
| 73 | 3 | "97 Seconds" | David Platt | Russel Friend & Garrett Lerner | 9 de outubro de 2007 | 18,03[170] |
| 74 | 4 | "Guardian Angels" | Deran Sarafian | David Hoselton | 23 de outubro de 2007 | 18,10[171] |
| 75 | 5 | "Mirror Mirror" | David Platt | David Foster | 30 de outubro de 2007 | 17,29[172] |
| 76 | 6 | "Whatever It Takes" | Juan J. Campanella | Thomas L. Moran & Peter Blake | 6 de novembro de 2007 | 18,17[173] |
| 77 | 7 | "Ugly" | David Straiton | Sean Whitesell | 13 de novembro de 2007 | 16,95[174] |
| 78 | 8 | "You Don't Want to Know" | Lesli Linka Glatter | Sara Hess | 20 de novembro de 2007 | 16,88[175] |
| 79 | 9 | "Games" | Deran Sarafian | Eli Attie | 27 de novembro de 2007 | 16,96[176] |
| 80 | 10 | "It's a Wonderful Lie" | Matt Shakman | Pamela Davis | 29 de xaneiro de 2008 | 22,56[177] |
| 81 | 11 | "Frozen" | David Straiton | Liz Friedman | 3 de febreiro de 2008 | 29,04[177] |
| 82 | 12 | "Don't Ever Change" | Deran Sarafian | Doris Egan & Leonard Dick | 5 de febreiro de 2008 | 23,15[178] |
| 83 | 13 | "No More Mr. Nice Guy" | Deran Sarafian | David Hoselton & David Shore | 28 de abril de 2008 | 14,51[179] |
| 84 | 14 | "Living the Dream" | David Straiton | Sara Hess & Liz Friedman | 5 de maio de 2008 | 13,26[180] |
| 85 | 15 | "House's Head" | Greg Yaitanes | Doris Egan, Peter Blake, David Foster, Russel Friend & Garrett Lerner | 12 de maio de 2008 | 14,84[181] |
| 86 | 16 | "Wilson's Heart" | Katie Jacobs | Peter Blake, David Foster, Russel Friend & Garrett Lerner | 19 de maio de 2008 | 16,16[182] |
Tempada 5 (2008–09)
| Nº xeral | Nº na tempada | Título | Dirixido por | Escrito por | Data de emisión orixinal | Audiencia nos Estados Unidos (millóns) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 87 | 1 | "Dying Changes Everything" | Deran Sarafian | Eli Attie | 16 de setembro de 2008 | 14,77[183] |
| 88 | 2 | "Not Cancer" | David Straiton | David Shore & Lawrence Kaplow | 23 de setembro de 2008 | 12,37[184] |
| 89 | 3 | "Adverse Events" | Andrew Bernstein | Carol Green & Dustin Paddock | 30 de setembro de 2008 | 12,97[185] |
| 90 | 4 | "Birthmarks" | David Platt | Doris Egan & David Foster | 14 de outubro de 2008 | 13,26[186] |
| 91 | 5 | "Lucky Thirteen" | Greg Yaitanes | Liz Friedman & Sara Hess | 21 de outubro de 2008 | 13,08[187] |
| 92 | 6 | "Joy" | Deran Sarafian | David Hoselton | 28 de outubro de 2008 | 13,49[188] |
| 93 | 7 | "The Itch" | Greg Yaitanes | Peter Blake | 11 de novembro de 2008 | 13,06[189] |
| 94 | 8 | "Emancipation" | Jim Hayman | Pamela Davis & Leonard Dick | 18 de novembro de 2008 | 13,26[190] |
| 95 | 9 | "Last Resort" | Katie Jacobs | Matthew V. Lewis & Eli Attie | 25 de novembro de 2008 | 12,87[191] |
| 96 | 10 | "Let Them Eat Cake" | Deran Sarafian | Russel Friend & Garrett Lerner | 2 de decembro de 2008 | 12,51[192] |
| 97 | 11 | "Joy to the World" | David Straiton | Peter Blake | 9 de decembro de 2008 | 14,05[193] |
| 98 | 12 | "Painless" | Andrew Bernstein | Thomas L. Moran & Eli Attie | 19 de xaneiro de 2009 | 15,02[194] |
| 99 | 13 | "Big Baby" | Deran Sarafian | Lawrence Kaplow & David Foster | 26 de xaneiro de 2009 | 15,69[195] |
| 100 | 14 | "The Greater Good" | Lesli Linka Glatter | Sara Hess | 2 de febreiro de 2009 | 14,87[196] |
| 101 | 15 | "Unfaithful" | Greg Yaitanes | David Hoselton | 16 de febreiro de 2009 | 14,19[197] |
| 102 | 16 | "The Softer Side" | Deran Sarafian | Liz Friedman | 23 de febreiro de 2009 | 14,85[198] |
| 103 | 17 | "The Social Contract" | Andrew Bernstein | Doris Egan | 9 de marzo de 2009 | 12,38[199] |
| 104 | 18 | "Here Kitty" | Juan J. Campanella | Peter Blake | 16 de marzo de 2009 | 13,13[200] |
| 105 | 19 | "Locked In" | Dan Attias | Russel Friend, Garrett Lerner & David Foster | 30 de marzo de 2009 | 12,51[201] |
| 106 | 20 | "Simple Explanation" | Greg Yaitanes | Leonard Dick | 6 de abril de 2009 | 13,29[202] |
| 107 | 21 | "Saviors" | Matthew Penn | Eli Attie & Thomas L. Moran | 13 de abril de 2009 | 12,19[203] |
| 108 | 22 | "House Divided" | Greg Yaitanes | Liz Friedman & Matthew V. Lewis | 27 de abril de 2009 | 11,69[204] |
| 109 | 23 | "Under My Skin" | David Straiton | Lawrence Kaplow & Pamela Davis | 4 de maio de 2009 | 12,04[205] |
| 110 | 24 | "Both Sides Now" | Greg Yaitanes | Doris Egan | 11 de maio de 2009 | 12,74[206] |
Tempada 6 (2009–10)
| Nº xeral | Nº na tempada | Título | Dirixido por | Escrito por | Data de emisión orixinal | Audiencia nos Estados Unidos (millóns) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 111 | 1 | "Broken (Part 1)"[lower-alpha 3] | Katie Jacobs | Russel Friend, Garrett Lerner, David Foster & David Shore | 21 de setembro de 2009 | 15,76[207] |
| 112 | 2 | "Broken (Part 2)"[lower-alpha 3] | Katie Jacobs | Russel Friend, Garrett Lerner, David Foster & David Shore | 21 de setembro de 2009 | 17,25[207] |
| 113 | 3 | "Epic Fail" | Greg Yaitanes | Sara Hess & Liz Friedman | 28 de setembro de 2009 | 14,44[208] |
| 114 | 4 | "The Tyrant" | David Straiton | Peter Blake | 5 de outubro de 2009 | 13,74[209] |
| 115 | 5 | "Instant Karma" | Greg Yaitanes | Thomas L. Moran | 12 de outubro de 2009 | 13,50[210] |
| 116 | 6 | "Brave Heart" | Matt Shakman | Lawrence Kaplow | 19 de outubro de 2009 | 11,65[211] |
| 117 | 7 | "Known Unknowns" | Greg Yaitanes | Matthew V. Lewis & Doris Egan | 9 de novembro de 2009 | 13,31[212] |
| 118 | 8 | "Teamwork" | David Straiton | Eli Attie | 16 de novembro de 2009 | 12,67[213] |
| 119 | 9 | "Ignorance Is Bliss" | Greg Yaitanes | David Hoselton | 23 de novembro de 2009 | 11,95[214] |
| 120 | 10 | "Wilson" | Lesli Linka Glatter | David Foster | 30 de novembro de 2009 | 13,24[215] |
| 121 | 11 | "The Down Low" | Nick Gomez | Sara Hess & Liz Friedman | 11 de xaneiro de 2010 | 12,25[216] |
| 122 | 12 | "Remorse" | Andrew Bernstein | Peter Blake | 25 de xaneiro de 2010 | 14,21[217] |
| 123 | 13 | "Moving the Chains" | David Straiton | Russel Friend & Garrett Lerner | 1 de febreiro de 2010 | 13,38[218] |
| 124 | 14 | "5 to 9" | Andrew Bernstein | Thomas L. Moran | 8 de febreiro de 2010 | 13,60[219] |
| 125 | 15 | "Private Lives" | Sanford Bookstaver | Doris Egan | 8 de marzo de 2010 | 12,81[220] |
| 126 | 16 | "Black Hole" | Greg Yaitanes | Lawrence Kaplow | 15 de marzo de 2010 | 11,37[221] |
| 127 | 17 | "Lockdown" | Hugh Laurie | Russel Friend, Garrett Lerner, Peter Blake & Eli Attie | 12 de abril de 2010 | 10,80[222] |
| 128 | 18 | "Knight Fall" | Juan J. Campanella | John C. Kelley | 19 de abril de 2010 | 10,81[223] |
| 129 | 19 | "Open and Shut" | Greg Yaitanes | Liz Friedman & Sara Hess | 26 de abril de 2010 | 10,85[224] |
| 130 | 20 | "The Choice" | Juan J. Campanella | David Hoselton | 3 de maio de 2010 | 9,98[225] |
| 131 | 21 | "Baggage" | David Straiton | Doris Egan & David Foster | 10 de maio de 2010 | 9,29[226] |
| 132 | 22 | "Help Me" | Greg Yaitanes | Russel Friend, Garrett Lerner & Peter Blake | 17 de maio de 2010 | 11,06[227] |
Tempada 7 (2010–11)
| Nº xeral | Nº na tempada | Título | Dirixido por | Escrito por | Data de emisión orixinal | Audiencia nos Estados Unidos (millóns) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 133 | 1 | "Now What?" | Greg Yaitanes | Doris Egan | 20 de setembro de 2010 | 10,54[228] |
| 134 | 2 | "Selfish" | Dan Attias | Eli Attie | 27 de setembro de 2010 | 10,18[229] |
| 135 | 3 | "Unwritten" | Greg Yaitanes | John C. Kelley | 4 de outubro de 2010 | 10,78[230] |
| 136 | 4 | "Massage Therapy" | David Straiton | Peter Blake | 11 de outubro de 2010 | 9,69[231] |
| 137 | 5 | "Unplanned Parenthood" | Greg Yaitanes | David Foster | 18 de outubro de 2010 | 9,65[232] |
| 138 | 6 | "Office Politics" | Sanford Bookstaver | Seth Hoffman | 8 de novembro de 2010 | 9,63[233] |
| 139 | 7 | "A Pox on Our House" | Tucker Gates | Lawrence Kaplow | 15 de novembro de 2010 | 10,77[234] |
| 140 | 8 | "Small Sacrifices" | Greg Yaitanes | David Hoselton | 22 de novembro de 2010 | 9,24[235] |
| 141 | 9 | "Larger Than Life" | Miguel Sapochnik | Sara Hess | 17 de xaneiro de 2011 | 10,52[236] |
| 142 | 10 | "Carrot or Stick" | David Straiton | Liz Friedman | 24 de xaneiro de 2011 | 10,45[237] |
| 143 | 11 | "Family Practice" | Miguel Sapochnik | Peter Blake | 7 de febreiro de 2011 | 12,33[238] |
| 144 | 12 | "You Must Remember This" | David Platt | Kath Lingenfelter | 14 de febreiro de 2011 | 9,86[239] |
| 145 | 13 | "Two Stories" | Greg Yaitanes | Thomas L. Moran | 21 de febreiro de 2011 | 10,41[240] |
| 146 | 14 | "Recession Proof" | S.J. Clarkson | John C. Kelley | 28 de febreiro de 2011 | 11,01[241] |
| 147 | 15 | "Bombshells" | Greg Yaitanes | Liz Friedman & Sara Hess | 7 de marzo de 2011 | 11,08[242] |
| 148 | 16 | "Out of the Chute" | Sanford Bookstaver | Lawrence Kaplow & Thomas L. Moran | 14 de marzo de 2011 | 10,41[243] |
| 149 | 17 | "Fall from Grace" | Tucker Gates | John C. Kelley | 21 de marzo de 2011 | 9,49[244] |
| 150 | 18 | "The Dig" | Matt Shakman | David Hoselton & Sara Hess | 11 de abril de 2011 | 8,93[245] |
| 151 | 19 | "Last Temptation" | Tim Southam | David Foster & Liz Friedman | 18 de abril de 2011 | 8,80[246] |
| 152 | 20 | "Changes" | David Straiton | Eli Attie & Seth Hoffman | 2 de maio de 2011 | 8,57[247] |
| 153 | 21 | "The Fix" | Greg Yaitanes | Thomas L. Moran & David Shore | 9 de maio de 2011 | 7,94[248] |
| 154 | 22 | "After Hours" | Miguel Sapochnik | Seth Hoffman, Russel Friend & Garrett Lerner | 16 de maio de 2011 | 8,92[249] |
| 155 | 23 | "Moving On" | Greg Yaitanes | Kath Lingenfelter & Peter Blake | 23 de maio de 2011 | 9,11[250] |
Tempada 8 (2011–12)
| Nº xeral | Nº na tempada | Título | Dirixido por | Escrito por | Data de emisión orixinal | Audiencia nos Estados Unidos (millóns) |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 156 | 1 | "Twenty Vicodin" | Greg Yaitanes | Peter Blake | 3 de outubro de 2011 | 9,78[251] |
| 157 | 2 | "Transplant" | Dan Attias | Liz Friedman & David Foster | 10 de outubro de 2011 | 6,85[252] |
| 158 | 3 | "Charity Case" | Greg Yaitanes | Sara Hess | 17 de outubro de 2011 | 8,34[253] |
| 159 | 4 | "Risky Business" | Sanford Bookstaver | Seth Hoffman | 31 de outubro de 2011 | 6,65[254] |
| 160 | 5 | "The Confession" | Kate Woods | John C. Kelley | 7 de novembro de 2011 | 7,55[255] |
| 161 | 6 | "Parents" | Greg Yaitanes | Eli Attie | 14 de novembro de 2011 | 6,63[256] |
| 162 | 7 | "Dead & Buried" | Miguel Sapochnik | David Hoselton | 21 de novembro de 2011 | 7,46[257] |
| 163 | 8 | "Perils of Paranoia" | David Straiton | Thomas L. Moran | 28 de novembro de 2011 | 7,41[258] |
| 164 | 9 | "Better Half" | Greg Yaitanes | Kath Lingenfelter | 23 de xaneiro de 2012 | 8,76[259] |
| 165 | 10 | "Runaways" | Sanford Bookstaver | Marqui Jackson | 30 de xaneiro de 2012 | 8,73[260] |
| 166 | 11 | "Nobody's Fault" | Greg Yaitanes | David Foster, Russel Friend & Garrett Lerner | 6 de febreiro de 2012 | 7,09[261] |
| 167 | 12 | "Chase" | Matt Shakman | Peter Blake & Eli Attie | 13 de febreiro de 2012 | 7,16[262] |
| 168 | 13 | "Man of the House" | Colin Bucksey | Sara Hess & Liz Friedman | 20 de febreiro de 2012 | 7,08[263] |
| 169 | 14 | "Love Is Blind" | Tim Southam | John C. Kelley | 27 de febreiro de 2012 (Global) 19 de marzo de 2012 (Fox) | 5,94[264] |
| 170 | 15 | "Blowing the Whistle" | Julian Higgins | Danny Weiss & Seth Hoffman | 2 de abril de 2012 | 6,67[265] |
| 171 | 16 | "Gut Check" | Miguel Sapochnik | Jamie Conway & David Hoselton | 9 de abril de 2012 | 6,01[266] |
| 172 | 17 | "We Need the Eggs" | David Straiton | Peter Blake & Sara Hess | 16 de abril de 2012 | 5,61[267] |
| 173 | 18 | "Body & Soul" | Stefan Schwartz | Dustin Paddock | 23 de abril de 2012 | 6,49[268] |
| 174 | 19 | "The C-Word" | Hugh Laurie | John C. Kelley & Marqui Jackson | 30 de abril de 2012 | 6,45[269] |
| 175 | 20 | "Post Mortem" | Peter Weller | David Hoselton & Kath Lingenfelter | 7 de maio de 2012 | 6,09[270] |
| 176 | 21 | "Holding On" | Miguel Sapochnik | Russel Friend, Garrett Lerner & David Foster | 14 de maio de 2012 | 6,45[271] |
| 177 | 22 | "Everybody Dies" | David Shore | David Shore, Peter Blake & Eli Attie | 21 de maio de 2012 | 8,72[272] |
Concepción
En 2004 David Shore e Paul Attanasio, xunto coa produtora Katie Jacobs, propuxéronlle a serie (aínda sen título naquel momento) á Fox como un programa de detectives médicos ó estilo CSI,[9] un whodunit nun hospital no que os doutores investigaban síntomas e as súas causas.[273] Attanasio tivo a inspiración de desenvolver un drama médico de procedementos tras ler a columna titulada "Diagnosis" do suplemento The New York Times Magazine, escrita pola doutora Lisa Sanders do Hospital Yale-New Haven, e o Hospital Princeton-Plainsboro modelouse a partir desta institución.[274] Fox adquiriu os dereitos da serie, malia que o entón presidente da cadea Gail Berman lles dixo ó equipo creativo: "Quero unha serie de médicos, pero non quero ver batas brancas camiñando polo corredor".[275] Jacobs afirmou que esta estipulación foi unha das diversas influencias que deron lugar ó formato final da serie.[275]
A serie pasou a ter o título de produción Chasing Zebras, Circling the Drain[276] ("zebra" é o termo médico coloquial nos Estados Unidos para unha diagnose pouco habitual, e "circling the drain" fai referencia ós pacientes en estado terminal).[12] A premisa orixinal da serie era a dun equipo de doutores traballando xuntos para tentar "diagnosticar o imposible de diagnosticar".[277] Shore cría que era importante ter un personaxe central interesante, un que puidese examinar as características persoais dos pacientes e diagnosticar as súas doenzas descubrindo os seus segredos e mentiras.[277] Segundo o equipo creativo foi explorando as posibilidades deste personaxe, o concepto da serie foise centrando máis no personaxe principal.[278] O protagonista recibiu o nome "House", adoptado como título para a serie tamén.[276] Shore desenvolveu máis as personaxes e escribiu o guión do episodio piloto.[9] Bryan Singer, director deste episodio piloto e cun papel destacado na elección dos actores para os papeis protagonistas, afirmou que "o título do piloto era 'Everybody Lies', e esa é a premisa da serie".[278] Shore afirmou que as liñas argumentais centrais de varios dos primeiros episodios estaban baseadas na obra de Berton Roueché, escritor para a revista The New Yorker entre 1944 e 1994, quen se especializara en artigos sobre casos médicos pouco comúns.[273]
Shore trazou o concepto do personaxe protagonista baseándose na súa propia experiencia como paciente nun hospital.[279] Unha parte principal da premisa da serie era que este debería estar incapacitado dalgunha forma.[280] A idea orixinal era que House tivese que usar unha cadeira de rodas, pero a Fox rexeitou esta idea.[278] Os guionistas finalmente decidiu que House tería unha perna danada debido a unha diagnose incorrecta, o que o obrigaría a usar un bastón e lle causaría unha dor que daría lugar á súa dependencia dos narcóticos.[280]
Referencias a Sherlock Holmes
Durante toda a serie aparecen referencias ó feito de que Gregory House está baseado no detective ficticio Sherlock Holmes creado por Arthur Conan Doyle.[18][281] Shore explicou que sempre fora un afeccionado de Holmes e consideraba a indiferenza cara ós seus clientes como algo único.[282] As semellanzas evidéncianse na dependencia de House do razoamento dedutivo[18] e da psicoloxía, incluso cando non parece obvia a súa aplicación,[12] e na súa reticencia a aceptar casos que non considera interesantes.[5] O seu método de investigación baséase na eliminación lóxica de diagnósticos segundo van probando ser imposibles, un método semellante ó de Holmes.[276] Os dous personaxes tocan instrumentos musicais (House o piano, a guitarra e a harmónica mentres que Holmes toca o violín) e toman drogas (House está adicto á Vicodina mentres que Holmes toma cocaína de forma recreativa).[18] A relación de House co doutor James Wilson evoca a de Holmes e o doutor John Watson.[276] Robert Sean Leonard, quen representa a Wilson, afirmou que House e a súa propia personaxe estaban pensados para traballar xuntos nun primeiro momento de forma semellante a como traballan Holmes e Watson, e na súa opinión o equipo de diagnóstico de House é o que asume o aspecto do papel de Watson na serie.[283] Shore afirmou que o propio nome de House está concibido como unha "sutil homenaxe" a Holmes.[276][284] O enderezo de House na serie é 221B Baker Street, unha referencia directa ó enderezo de Holmes.[12]
Varios dos episodios da serie conteñen referencias adicionais ás historias de Sherlock Holmes. O paciente principal no episodio piloto chámase Rebecca Adler por Irene Adler, unha das personaxes do primeiro relato curto de Holmes titulado "A Scandal in Bohemia".[285] No episodio final da segunda tempada House recibe un disparo dun tirador acreditado como "Moriarty", o nome do antagonista de Holmes.[286] No episodio da cuarta tempada "It's a Wonderful Lie", House recibe unha "segunda edición de Conan Doyle" como regalo de Nadal.[287] No episodio da quinta tempada "The Itch", House colle as súas chaves e a súa Vicodina de enriba dunha copia de The Memoirs of Sherlock Holmes de Conan Doyle.[288] Noutro episodio desa mesma tempada, "Joy to the World", nun intento de enganar o seu equipo House usa un libro de Joseph Bell, a inspiración de Conan Doyle para Sherlock Holmes.[276] O último episodio da serie homenaxea a aparente morte de Holmes no relato "The Final Problem", a historia de 1893 coa que Conan Doyle procurara concluír orixinalmente as crónicas de Holmes.[289]
Equipo de produción
House foi unha coprodución de Heel and Toe Films, Shore Z Productions e Bad Hat Harry Productions en asociación con Universal Media Studios para a Fox.[291] Paul Attanasio e Katie Jacobs de Heel and Toe Films, David Shore de Shore Z Productions e Bryan Singer de Bad Hat Harry Productions foron os produtores executivos de tódalas tempadas da serie.[279] Lawrence Kaplow, Peter Blake e Thomas L. Moran uníronse como guionistas ó comezo da primeira tempada trala realización do episodio piloto. Os guionistas Doris Egan, Sara Hess, Russel Friend e Garrett Lerner uníronse ó equipo no comezo da segunda tempada.[292] Os guionistas Eli Attie e Sean Whitesell uníronse a comezos da cuarta tempada, dende a que Moran, Friend, e Lerner foron acreditados como produtores executivos xunto a Attanasio, Jacobs, Shore e Singer.[291] Hugh Laurie actuou tamén como produtor executivo para o segundo e o terceiro episodio da quinta tempada.[293][294][295]
Os guionistas que participaron en máis episodios foron Kaplow (18 episodios), Blake (17), Shore (16), Friend (16), Lerner (16), Moran (14) e Egan (13). Os directores con maior número de episodios foron Deran Sarafian (22 episodios), que non participou na sexta tempada, e Greg Yaitanes (17). David Straiton dirixiu 10 episodios da sexta tempada, e Hugh Laurie dirixiu o 17º episodio desta, titulado Lockdown".[296] Elan Soltes foi o supervisor de efectos especiais da serie dende o seu comezo.[297] Lisa Sanders, profesora adxunta de medicina na Escola de Medicina de Yale, actuou como conselleira técnica da serie, ademais de ser a autora da columna que inspirou a súa premisa.[298] Segundo Shore tiñan tres doutores distintos revisando os guións da serie,[299] e a enfermeira titulada Bobbin Bergstrom foi a conselleira médica da serie.[299]
Selección dos actores
Inicialmente os produtores procuraron atopar a "persoa americana por excelencia" para o papel protagonista de House.[300] En particular, Singer consideraba que de ningunha maneira contratarían un actor non estadounidense para o papel.[277] Cando comezaron as sesións de selección de actores, Hugh Laurie atopábase en Namibia rodando o filme Flight of the Phoenix. Gravou unha audición improvisada nun baño do seu hotel e envióullela ós produtores.[300][301][302] Singer quedou impresionado coa súa actuación, e descoñecendo que Laurie era inglés, comentou o ben que este "actor americano" conseguira captar o personaxe.[277][303] Laurie acreditou o seu acento a "unha xuventude malgastada [vendo] demasiada televisión e demasiados filmes".[300] Malia que inicialmente consideraran outros actores máis coñecidos no seu ámbito local como Denis Leary, David Cross, Rob Morrow e Patrick Dempsey, o resto de produtores quedou igual de impresionados que Singer e seleccionaron a Laurie para o papel de House.[304]
Laurie revelou posteriormente que nun primeiro momento pensara que o protagonista da serie ía ser o doutor James Wilson, asumindo que House sería un personaxe secundario pola natureza da personaxe, ata que recibiu o guión completo do episodio piloto.[305] Laurie, fillo do doutor Ran Laurie, afirmou sentirse culpable por "cobrar máis para converterse nunha versión falsa do seu propio pai".[300] Dende o comezo da terceira tempada recibiu entre 275 000 e 300 000 dólares por episodio, tres veces máis do seu salario nas tempadas previas.[306][307] Na quinta tempada estaba recibindo uns 400 000 dólares por episodio, converténdose nun dos actores de televisión mellor pagados naquel momento.[308]
Robert Sean Leonard recibira o guión da serie da CBS Numb3rs ó mesmo tempo que o de House,[309] e tiña pensado presentarse a unha audición para a primeira.[309] Porén decidiu que o personaxe que lle tocaría nesa serie aparecía en demasiadas escenas, afirmando posteriormente: "Canto menos traballo, máis feliz estou".[309] Considerou que a súa audición para House non foi particularmente boa, pero que a súa duradeira amizade con Singer o axudou a conseguir o papel do doutor Wilson.[309] A Singer gustáralle o papel de Lisa Edelstein en The West Wing, e envioulle unha copia do guión do episodio piloto.[310] Edelstein quedou co papel da doutora Lisa Cuddy considerando que o guión era de calidade e indicando o seu gusto polos "enérxicos diálogos" da súa personaxe con House.[310]
O axente do actor australiano Jesse Spencer suxeriulle que realizase unha audición para o papel do doutor Robert Chase na serie. Spencer cría que esta sería dun estilo semellante ó de General Hospital, mais cambiou de opinión cando leu o guión.[311] Trala súa selección convenceu os produtores de que o seu personaxe fose tamén australiano.[312] Patrick Dempsey tamén realizou unha audición para o papel de Chase, mais finalmente acabou representando o doutor Derek Shepherd na serie Grey's Anatomy.[313] Omar Epps inspirouse na súa representación previa dun médico interino na serie ER para representar o doutor Eric Foreman.[314] Jennifer Morrison considerou que a súa audición para o papel da doutora Allison Cameron fora un desastre,[315] pero Singer xa coñecía varias das súas actuacións con anterioridade á audición, incluíndo a da serie Dawson's Creek, e quixo seleccionala para ese papel.[315] Morrison deixou a serie cando a súa personaxe foi eliminada da historia principal na metade da sexta tempada.[316] A actriz Robin Tunney protagonizou os dous capítulos piloto.
No remate da terceira tempada House despide a Chase mentres que Foreman e Cameron dimiten.[46] Nos seguintes episodios House fai unha selección para contratar a un novo equipo, quedándose con sete finalistas. Os produtores tiñan planeado contratar dous novos actores a tempo completo, recuperando a Foreman no quinto episodio da cuarta tempada, mais finalmente tomaron a decisión de engadir tres novos actores.[317] Durante a produción os guionistas foron eliminando un candidato por episodio. Segundo Jacobs, por mor disto nin os produtores nin os actores sabían quen ía ser contratado finalmente ata o último momento.[318] No noveno episodio desta tempada quedou establecido o novo equipo, cos doutores Lawrence Kutner (Kal Penn),[319] Chris Taub (Peter Jacobson)[320] e Remy "Thirteen" Hadley (Olivia Wilde).[321] Os candidatos rexeitados por House non reapareceron na serie, a excepción de Amber Volakis (Anne Dudek), que aparece no resto da cuarta tempada como a noiva de Wilson,[322] e nas tempadas quinta e oitava como unha alucinación de House.[59] Malia que Penn e Wilde tiñan perfís máis elevados que o resto de actores que representaban os finalistas, Jacobs afirmou que pasaron un proceso de audición idéntico a eles e que permaneceron na serie polo interese dos guionistas nos seus personaxes.[318] Kutner foi eliminado da serie no 20º episodio da quinta tempada cando Penn aceptou un posto na Oficina de Relacións Públicas do goberno de Barack Obama.[323] Os contratos de Edelstein, Epps e Leonard expiraron ó rematar a sétima tempada. Como medida de aforro os produtores pedíronlles ós tres actores que aceptasen unha redución dos seus salarios. Epps e Leonard chegaron a un acordo, pero Edelstein non, e en maio de 2011 anunciouse publicamente que non retornaría para a oitava tempada da serie.[324]
Rodaxe e localizacións
Gran parte da serie rodouse utilizando a técnica cinematográfica "walk and talk",[5][275] que se fixera popular grazas a outras series de televisión como St. Elsewhere, ER, Sports Night e The West Wing.[325] Esta técnica involucra o uso de tomas de seguimento, mostrando dúas ou máis personaxes camiñando entre localizacións mentres falan entre elas.[325] A produtora executiva Katie Jacobs afirmou que a serie adoitaba usar esta técnica porque era "unha forma de crear unha urxencia e unha intensidade".[275] Nancy Franklin do xornal The New Yorker describiu os efectos especiais da serie utilizados na representación do interior do corpo dos pacientes como "viaxes fantásticas".[326] No lugar de basearse principalmente en imaxes xeradas por computadora, as tomas do interior dos corpos utilizaron efectos especiais con miniaturas e fotografía de control de movemento.[297] En gran parte dos decorados incluíronse elementos non definidos no guión que lle permitían a Laurie improvisar fisicamente, revelando aspectos da súa personaxe e da historia.[275]
O episodio piloto rodouse en Vancouver, mentres que a rodaxe principal do resto de episodios se realizou nas instalacións da Fox en Century City.[299] Bryan Singer escolleu o hospital preto da súa vila natal, West Windsor, Nova Jersey, como a localización ficticia da serie.[279] O Frist Campus Center da Universidade de Princeton é a fonte das vistas aéreas do hospital Princeton Plainsboro vistas na serie.[8] Parte da rodaxe tivo lugar na Universidade de California do Sur para o episodio "Half-Wit" da terceira tempada, coprotagonizado por Dave Matthews e Kurtwood Smith.[327] Parte da sexta tempada rodouse no abandonado Hospital Psiquiátrico Greystone Park de Parsippany-Troy Hills, Nova Jersey, para representar o psiquiátrico ficticio de Mayfield.[328]
Crítica
House obtivo críticas na súa maioría positivas trala súa estrea.[329] O New York Times considerouna un "punto brillante" dentro da programación da Fox, sinalando que naquel momento estaba maioritariamente composta de reality shows.[330] A primeira tempada da serie obtivo unha puntuación de 75 sobre 100 en Metacritic, baseada en 30 críticas.[331] Matt Roush de TV Guide afirmou que a serie era unha "cura pouco habitual para o drama médico habitual".[332] O crítico do New York Daily News David Bianculli louou o "alto calibre da actuación e do guión".[333] The Onion describiuna como unha das comedias negras máis "canallas" da Fox dende a serie de 1996 Profit.[334] John Leonard da revista New York cualificou a serie como "televisión médica no seu punto máis satisfactorio e básico",[335] mentres que Matthew Gilbert do The Boston Globe apreciou que a serie non tentase agochar os fallos das personaxes para mitigar os medos da audiencia sobre as "fábricas de organizacións da saúde".[336] Por outra banda, Brian Lowry de Variety escribiu que a serie dependía da "narración previsible, se ben dentro dun envoltorio brillante".[337] Tim Goodman do San Francisco Chronicle describiuna como "mediocre" e pouco orixinal.[338]
A reacción xeral da crítica ó personaxe de Gregory House foi particularmente positiva.[329][339] Tom Shales do The Washington Post denominouno "o novo personaxe protagonista máis electrizante da televisión en anos".[340] Rob Owen do Pittsburgh Post-Gazette cualificouno como "fascinantemente antipático".[341] A crítica comparouno con detectives ficticios como Nero Wolfe,[342] Hercule Poirot e Adrian Monk,[343] é o doutor Perry Cox da serie Scrubs.[330][341] Segundo un estudo da serie por Leah Wilson, existe unha "poderosa afinidade" entre House e outro doutor televisivo, Hawkeye Pierce de M*A*S*H.[344] A actuación de Laurie no papel de House foi eloxiada.[6][342][345] Tim Goodman dixo que era "unha marabilla" e "case o único motivo para ver House",[338] mentres que Gabrielle Donnelly do Daily Mail afirmou que por mor da complexa personalidade de Laurie este fora a "selección perfecta" para o papel.[307] A crítica tamén reaccionou en xeral de forma positiva ós personaxes secundarios orixinais da serie, cualificados por Tom Shales como un "grupo de primeiro nivel".[340] Os críticos de TV Guide, Entertainment Weekly e USA Today consideraron a representación do doutor Wilson por parte de Leonard como merecedora dun Emmy,[346][347] mentres que David Bianculli afirmou que Edelstein "por fin recibiu un papel coprotagonista substancioso".[333] O crítico Daniel Fienberg afirmou sentirse decepcionado porque Leonard e Edelstein non recibiran un maior recoñecemento polas súas actuacións.[348]
As reaccións ós cambios principais da cuarta tempada foron mixtas. Todd Douglas Jr. de DVD Talk afirmou que "co novo equipo situado, House toma unha sensación lixeiramente máis enerxética", afirmando que "a preparación para a quinta tempada é bastante brillante".[349] Alan Sepinwall de The Star-Ledger escribiu: "O estendido e enorme traballo de audición deulles ós guionistas unha oportunidade de revigorizar a serie e adoptar ó completo o xenio cómico de Laurie".[67] Pola outra banda, Mary McNamara do xornal Los Angeles Times indicou que "o elenco non para de medrar, as historias son cada vez máis dispersas e desiguais ata quedar cun grupo de grandes actores forzados a quedar de pé vendo como Hugh Laurie mantén unida a serie pola súa propia forza de vontade".[350]
A quinta tempada de House obtivo unha resposta máis positiva por parte crítica que a cuarta, cunha puntuación en Metacritic de 77 sobre 100 baseada en dez críticas.[351] Obtivo un 100% de taxa de aprobación en Rotten Tomatoes, cunha puntuación media de 8,1 baseada en nove críticas.[352] USA Today eloxiou a actuación de Laurie e as repercusións do final da cuarta tempada.[353] O New York Daily News indicou que nesta tempada "a serie préstalle máis atención ás relacións que nos importan, da pistas doutras que amosan promesa, e polo tanto non depende en descoñecidos misterios médicos para levar a carga dramática ó completo".[354] Mary McNamara do Los Angeles Times destacou as actuacións dos actores, especialmente a de Michael Weston como o detective Lucas Douglas."[350] De forma inversa, Maureen Ryan do Chicago Tribune indicou que non lle gustaba a personaxe de Weston, cualificándoa de "distracción molesta".[355] Pola súa banda no The Sunday Times indicouse que a serie "perdera o seu sentido do humor".[356] O enfoque da serie en Thirteen e a súa relación eventual con Foreman tamén recibiron críticas negativas.[67][357]
Trala fin da serie Steven Tong de Entertainment Weekly escribiu que "House, nas súas últimas tempadas, convertérase nunha serie bastante sentimental".[358] No 2007 Entertainment Weekly situou a serie no posto número 62 da súa lista "New TV Classics".[359] A serie foi a segunda con maior valoración durante os primeiros dez anos de IMDb Pro (2002–2012).[360] Tralas cinco primeiras tempadas varios críticos incluíron a House nas súas listas das dez mellores series, incluíndo as de xornais como o Los Angeles Times, o The Boston Globe, o The New York Times e o Chicago Tribune.[361][362][363][364]
Premios
Hugh Laurie foi nomeado ó Premio Emmy ó Mellor Actor en Serie Dramática nos anos 2005, 2007, 2008, 2009, 2010 e 2011 polo seu papel na serie.[365] A serie estivo tamén nomeada nestes premios na categoría de Mellor Serie Dramática nos anos 2006, 2007, 2008 e 2009, malia que non chegou a gañar ningún.[366] David Shore gañou o Emmy ó Mellor Guionista de Serie Dramática en 2005 polo episodio "Three Stories" da primeira tempada,[367][368] así como o premio Humanitas en 2006.[369] O director Greg Yaitanes recibiu un Emmy ó Mellor Director de Serie Dramática en 2008 polo capítulo "House's Head", a primeira parte do final de dous episodios da cuarta tempada.[370]
A serie estivo nomeada a seis Globos de Ouro, conseguindo dous deles. Hugh Laurie estivo nomeado en seis ocasións ó Globo de Ouro ó Mellor Actor de Serie de Televisión - Drama, gañándoo en 2006[371][372] e en 2007.[373][374] En 2008 a serie recibiu o primeiro nomeamento ó Globo de ouro á Mellor Serie de Televisión - Drama,[375] e de novo no ano seguinte, malia que non gañou nesa categoría.[376]
A serie recibiu un premio Peabody no ano 2005,[377] e o American Film Institute incluíuna na súa lista de 2005 dos 10 Programas de Televisión do Ano.[378] No ano 2011 House gañou catro Premios People's Choice,[379] e Laurie gañou o premio Screen Actors Guild en 2007 e 2009.[380] O guionista Lawrence Kaplow gañou un premio Writers Guild of America en 2006 polo episodio "Autopsy" da segunda tempada.[381] Ademais, a serie gañou un premio Creative Arts Emmy en 2007 á mellor maquillaxe.[382]
No ano 2008 a serie distribuíuse a un total de 66 países. Cunha audiencia de máis de 81,8 millóns de espectadores en todo o mundo, foi a serie de televisión máis vista no mundo superando os números das series líderes nos dous anos previos (CSI e CSI: Miami).[383][384] Ó seguinte ano quedou en segundo posto por número de espectadores no mundo, por detrás de CSI.[385]
Os episodios de House estreáronse na Fox nos Estados Unidos e en Global no Canadá, coa mesma programación.[386] No 2008 a serie foi a terceira máis popular no Canadá,[387] o programa de televisión mellor valorado en Alemaña,[388] a segunda serie máis popular en Italia,[389] e a terceira na República Checa.[390] A serie acadou unha gran popularidade tamén noutros países como Francia,[391] España,[392] Suecia e os Países Baixos.[393] No Reino Unido a cadea Five emitiu as primeiras catro tempadas, e Sky1 adquiriu os dereitos de estrea a partir da quinta tempada.[394] A versión orixinal en inglés emitiuse en Australia en Network Ten,[395] en Nova Zelandia en TV3,[396] e en Irlanda en 3e.[397]
| Publicacións en DVD e Blu-ray | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Tempada | DVD | Blu-ray | |||||||||||
| Rexión 1 | Rexión 2 | Rexión 4 | Rexión A | Rexión B | |||||||||
| Data | Discos | Data | Discos | Data | Discos | Data | Discos | Data | Discos | ||||
| 1 | 30 de agosto de 2005[398] | 3[399] | 27 de febreiro de 2006[400] | 6 | 12 de xullo de 2006[401] | 6 | N/D | N/D | |||||
| 2 | 22 de agosto de 2006[398] | 6[402] | 23 de outubro de 2006[403] | 6 | 25 de outubro de 2006[404] | 6 | N/D | N/D | |||||
| 3 | 21 de agosto de 2007[398] | 5[405] | 19 de novembro de 2007[406] | 6 | 19 de setembro de 2007[407] | 6 | N/D | N/D | |||||
| 4 | 19 de agosto de 2008[398] | 4[408] | 27 de outubro de 2008[409] | 4 | 20 de agosto de 2008[410] | 4 | N/D | N/D | |||||
| 5 | 25 de agosto de 2009[398] | 5[411] | 5 de outubro de 2009[412] | 6 | 30 de outubro de 2009[413] | 6 | N/D | N/D | |||||
| 6 | 31 de agosto de 2010[414] | 5[415] | 27 de setembro de 2010[416] | 6 | 19 de agosto de 2010[417] | 6 | 31 de agosto de 2010[418] | 5 | 27 de setembro de 2010[419] | 5 | |||
| 7 | 30 de agosto de 2011[420] | 5 | 26 de setembro de 2011[421] | 6 | 30 de agosto de 2011[422] | 6 | 30 de setembro de 2011[423] | 5[424] | 26 de setembro de 2011[425] | 5 | |||
| 8 | 21 de agosto de 2012[426] | 5 | 22 de outubro de 2012[427] | 6[428] | 11 de outubro de 2012[428] | 6 | |||||||
| The Complete Series | 2 de outubro de 2012[429] | 41 | 22 de outubro de 2012[430] | 46 | 11 de outubro de 2012[431] | 46 | 23 de xuño de 2014[432] | 39 | |||||
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
