Gran Premio de Australia de 1999

O Gran Premio de Australia de 1999 (oficialmente LXIV Qantas Australian Grand Prix) foi unha carreira de motor de Fórmula Un celebrada o 7 de marzo de 1999 en Melbourne, Australia. Foi a primeira carreira do Campionato Mundial de Fórmula Un de 1999 e a 64ª carreira na historia combinada do Gran Premio de Australia que data do 100 Miles Road Race de 1928. A carreira disputada en 57 voltas ao circuíto de 5´3 quilómetros foi a sétima vez que se celebrarou no Albert Park, usado por primeira vez en 1953 e a cuarta desde que o novo circuíto acolleu a carreira en 1996.

Gran Premio de Australia de 1999

Nome oficial	LXIV Qantas Australian Grand Prix
Tipo	Gran Premio de Australia
Deporte	automobilismo
Parte de	Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1999
Distancia do evento	57
Localización  e  Datas
Localización	Melbourne Grand Prix Circuit (City of Port Phillip (en) ) 37°50′59″S 144°58′06″L
Lonxitude	5,278 km
País	Australia
Data	7 de marzo de 1999
Competición
Primeiro posto	Eddie Irvine
Pole position	Mika Häkkinen
Volta máis rápida	Michael Schumacher

Mika Häkkinen e David Coulthard dominaron na práctica e na fase inicial da carreira, pero retiráronse con problemas técnicos: o novo McLaren MP4 / 14 demostrou ser moi rápido pero aínda pouco fiable, un trazo compartido cos coches deseñados por Adrian Newey. Michael Schumacher tamén tivo problemas durante esta axitada carreira, que deu ao seu compañeiro de Ferrari Eddie Irvine a oportunidade de acadar a súa primeira vitoria nun Gran Premio. Non cometeu ningún erro e venceu a Heinz-Harald Frentzen e Ralf Schumacher por uns segundos.

Resumo

Clasificación

Cualificación

Os resultados da sesión clasificatoria foron basicamente os mesmos que o ano anterior: Häkkinen derrotou a Coulthard, mentres que Michael Schumacher lideraba o resto da pista. Marc Gené, quedou fora da cualificación ao final da sesión, porque o tempo do 107% xa era 1 minuto e 36.974 segundos e con 1 minuto 37.013 segundos o español estaba 0.039 segundos fóra o límite. O equipo Minardi emitiu unha solicitude oficial para que Gené poidese tamar a saída, o que posteriormente foi concedido polos comisarios da carreira.

Carreira

Mika Häkkinen e David Coulthard dominaron todas as sesións ao longo da fin de semana con tempos de volta máis dun segundo máis rápido que calquera outro, e ambos partiron da primeira fila da grella, a carreira parecía ser unha vitoria fácil para o equipo de McLaren. Con todo, os primeiros sinais de problemas chegaron antes de que comezase a carreira: mentres os outros pilotos fixeron o seu camiño cara á grella ficticia, o pole Häkkinen seguía nos boxes cun problema. No último momento, o equipo decidiu que tería que empregar o coche de reposto, e pouco antes do peche dos boxes, Häkkinen estaba camiño. A volta de formación comezou sen incidentes, pero cando os últimos coches aliñábanse para o inicio, había fume procedente dos coches Stewart de Rubens Barrichello e Johnny Herbert. Ambos tiveron unha fuga de aceite que iniciara un pequeno incendio debaixo da carrozaría. A saída cancelouse e os lumes foron apagados. Barrichello conseguiu o coche de reposto e tivo que comezar desde o pit lane, mentres Herbert non tivo opcións e converteuse na primeira retirada da carreira. Logo dalgún atraso, anunciouse que tería unha nova carreira de 57 voltas, unha menos que as 58 programadas orixinalmente. Cando a nova volta de formación estaba a piques de comezar, houbo máis confusión en McLaren cando o coche de Häkkinen quedou cunha marcha engrenada. Michael Schumacher tiña cualificado terceiro, detrás de Häkkinen na grella, e mentres os membros do equipo de McLaren traballaban freneticamente para que Häkkinen estivese en marcha, Schumacher tivo que esperar, e o seu motor parouse cando a caixa de cambios saíu do neutro. Máis abaixo da pista, o motor de Takagi tamén calou. A pesar do estado de pánico visible en McLaren, Häkkinen conseguiu poñerse en marcha antes de que o último coche saíse da grella, polo que se lle permitiu retomar a súa pole orixinal na grella de saída. Schumacher, por outra banda, non foi tan afortunado e tivo que comezar na parte de atrás da grella xunto con Takagi.

Häkkinen fixo un bo uso da súa pole na segunda saída e tomou o liderado, seguido de cerca por Coulthard, Irvine, Frentzen, Ralf Schumacher e Fisichella. Máis atrás Alesi parou inmediatamente co cambio roto, mentres que Trulli fixo un bo comezo no duodécimo lugar da grella e intentou pasar a Hill na terceira curva. Os coches se tocaron, Hill trompeou na grava e retirouse, mentres Trulli continuou e tomou o sétimo lugar de Villeneuve na seguinte volta. Tamén na volta 2, Zanardi caeu ao posto 21º. Os seis primeiros permaneceron inalterados durante as fases iniciais da carreira. Mentres os McLarens distanciáronse do resto da pista, Michael Schumacher comezara a remontar e era décimo primeiro despois de só nove voltas. Tras trece voltas, Häkkinen e Coulthard lideraban sobre Irvine terceiro por 18 segundos cando Coulthard entrou de súpeto nos boxes e retirouse con problemas de transmisión. Unha volta despois Häkkinen perdeu a vantaxe con Irvine cando saíu o coche de seguridade. Villeneuve perdeu o seu alerón traseiro na parte traseira da recta e tivo sorte de tocar o muro só suavemente logo dunha serie de trompos a alta velocidade. A carreira foi detrás do coche de seguridade durante tres voltas mentres o coche de Villeneuve era retirado. Diniz, Zonta e Badoer aproveitaron a oportunidade para intentar aforrar tempo facendo unha parada en boxes mentres o coche de seguridade estaba na pista.

Cando a carreira reiniciouse na volta 18, Häkkinen parecía estar en problemas de novo cando o seu coche non acelerou correctamente, agrupando os coches detrás del. Varios pilotos desviaronse ao redor do lento McLaren, incluíndo a Barrichello, que máis tarde foi penalizado cun stop&go por pasar a Michael Schumacher antes da liña de saída. Logo da carreira, o brasileiro afirmou que pasou accidentalmente a Schumacher ao intentar evitar unha colisión. Irvine tomou o liderado por diante de Frentzen, Trulli, Ralf Schumacher e Michael Schumacher, mentres que Häkkinen entrou nos boxes despois dunha volta lenta e retirouse con problemas de aceleración. Na volta 19 Zanardi estrelouse e o coche de seguridade saíu por segunda vez. Barrichello e Trulli fixeron as súas paradas en boxes, con Trulli incluso facendo dous. A carreira reiniciouse unha vez máis na volta 25. Irvine liderou seguido de Frentzen, Ralf Schumacher, Michael Schumacher e Diniz. Na segunda volta Michael Schumacher tivo unha picada pero logrou volver aos pits. O alerón dianteiro do seu Ferrari danárase polas vibracións e foi substituído por un á orixinalmente destinada ao auto de Irvine, o número 4. Na volta 28 Diniz tivo que retirarse do 4º cun problema de transmisión. Barrichello era agora cuarto, seguido de Zonta e Takagi. Na seguinte volta, Wurz tivo un trompo espectacular cando a suspensión traseira fallou. Na volta 32 Barrichello entrou nos pits para cumprir a súa sanción. Zonta fixo a súa segunda parada en boxes. Badoer foi quinto por pouco tempo. Na volta 34 Ralf Schumacher fixo unha parada nos boxes e caeu ao cuarto. Tres voltas máis tarde, Irvine e Frentzen entraron en boxes ao mesmo tempo, pero Irvine mantivo a vantaxe e reincorporouse diante de Fisichella. Na volta 38 Fisichella fixo unha parada en boxes e caeu na quinta posición detrás de de la Rosa. Michael Schumacher pilotou polo pit lane sen facer a parada. Na próxima volta Michael Schumacher volveu entrar nos boxes e substituíu o volante do seu Ferrari. Na volta 40 Barrichello pasou a Zonta e quedou na sexta posción. Na volta 41 de la Rosa fixo a súa segunda parada en boxes e perdeu o cuarto con Fisichella. Barrichello tomou o sexto lugar de Takagi. Na volta 43 Barrichello pasou de la Rosa para o quinto. Con once voltas para meta, Zonta entrou a boxes para que revisaran o seu alerón traseiro e reincorporouse xusto diante do líder Irvine, mantívose dúas voltas antes de desacelerar con problemas na caixa de cambios. Na liña de meta Irvine foi o primeiro, gañando o seu primeiro Gran Premio, por diante de Frentzen, Ralf Schumacher, Fisichella e Barrichello. De la Rosa foi o sexto, marcando un punto no seu debut na Fórmula Un.

Clasificación

Cualificación

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Volta	Diferenza
1	1	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes	1:30.462
2	2	David Coulthard	McLaren-Mercedes	1:30.946	+0.484
3	3	Michael Schumacher	Ferrari	1:31.781	+1.319
4	16	Rubens Barrichello	Stewart-Ford	1:32.148	+1.686
5	8	Heinz-Harald Frentzen	Jordan-Mugen-Honda	1:32.276	+1.814
6	4	Eddie Irvine	Ferrari	1:32.289	+1.827
7	9	Giancarlo Fisichella	Benetton-Playlife	1:32.540	+2.078
8	6	Ralf Schumacher	Williams-Supertec	1:32.691	+2.229
9	7	Damon Hill	Jordan-Mugen-Honda	1:32.695	+2.233
10	10	Alexander Wurz	Benetton-Playlife	1:32.789	+2.327
11	22	Jacques Villeneuve	BAR-Supertec	1:32.888	+2.426
12	19	Jarno Trulli	Prost-Peugeot	1:32.971	+2.509
13	17	Johnny Herbert	Stewart-Ford	1:32.991	+2.529
14	12	Pedro Diniz	Sauber-Petronas	1:33.374	+2.912
15	5	Alessandro Zanardi	Williams-Supertec	1:33.549	+3.087
16	11	Jean Alesi	Sauber-Petronas	1:33.910	+3.448
17	15	Toranosuke Takagi	Arrows	1:34.182	+3.720
18	14	Pedro de la Rosa	Arrows	1:34.244	+3.782
19	23	Ricardo Zonta	BAR-Supertec	1:34.412	+3.950
20	18	Olivier Panis	Prost-Peugeot	1:35.068	+4.606
21	20	Luca Badoer	Minardi-Ford	1:35.316	+4.854
107% tempo: 1:36.794
22	21	Marc Gené	Minardi-Ford	1:37.013	+6.551
Fonte:[1]

• Marc Gené non conseguiu un tempo dentro do 107% da pole position, pero os comisaros permitíronlle comezar debido a que estableceu os tempos axeitados na práctica libre.

Carreira

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	4	Eddie Irvine	Ferrari	57	1:35:01.659	6	10
2	8	Heinz-Harald Frentzen	Jordan-Mugen-Honda	57	+1.027	5	6
3	6	Ralf Schumacher	Williams-Supertec	57	+7.012	8	4
4	9	Giancarlo Fisichella	Benetton-Playlife	57	+33.418	7	3
5	16	Rubens Barrichello	Stewart-Ford	57	+54.698	4	2
6	14	Pedro de la Rosa	Arrows	57	+1:24.317	18	1
7	15	Toranosuke Takagi	Arrows	57	+1:26.288	17
8	3	Michael Schumacher	Ferrari	56	+1 volta	3
Ret	23	Ricardo Zonta	BAR-Supertec	48	Caixa de cambios	19
Ret	20	Luca Badoer	Minardi-Ford	42	Caixa de cambios	21
Ret	10	Alexander Wurz	Benetton-Playlife	28	Suspensión	10
Ret	12	Pedro Diniz	Sauber-Petronas	27	Transmisión	14
Ret	21	Marc Gené	Minardi-Ford	25	Colisión	22
Ret	19	Jarno Trulli	Prost-Peugeot	25	Colisión	12
Ret	18	Olivier Panis	Prost-Peugeot	23	Roda	20
Ret	1	Mika Häkkinen	McLaren-Mercedes	21	Acelerador	1
Ret	5	Alessandro Zanardi	Williams-Supertec	19	Trompo	15
Ret	2	David Coulthard	McLaren-Mercedes	15	Hidráulica	2
Ret	22	Jacques Villeneuve	BAR-Supertec	14	Fallo na á	11
Ret	7	Damon Hill	Jordan-Mugen-Honda	0	Colisión	9
Ret	11	Jean Alesi	Sauber-Petronas	0	Caixa de cambios	16
NTS	17	Johnny Herbert	Stewart-Ford	0	Incendio antes de iniciar / non reiniciou	13
Fontes:[2][3]

Posicións logo da carreira

Clasificación no campionato de pilotos Pos Piloto Puntos 1 Eddie Irvine 10 2 Heinz-Harald Frentzen 6 3 Ralf Schumacher 4 4 Giancarlo Fisichella 3 5 Rubens Barrichello 2

Clasificación do campionato de construtores Pos Construtor Puntos 1 Ferrari 10 2 Jordan-Mugen-Honda 6 3 Williams-Supertec 4 4 Benetton-Playlife 3 5 Stewart-Ford 2

• Nota: Só se inclúen as cinco primeiras posicións en ambas as clasificacións.

Carreira anterior: Gran Premio do Xapón de 1998	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1999	Carreira seguinte: Gran Premio do Brasil de 1999
Carreira anterior: Gran Premio de Australia de 1998	Gran Premio de Australia	Carreira seguinte: Gran Premio de Australia de 2000

Notas

1. "1999 Australian GP: Qualification". ChicaneF1.com. Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2007. Consultado o 22 de xullo de 2007.
2. "1999 Australian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 9 de xaneiro de 2015. Consultado o 24 de decembro de 2015.
3. "1999 Australian GP: Classification". ChicaneF1.com. Arquivado dende o orixinal o 29 de setembro de 2007. Consultado o 22 de xullo de 2007.

• van Vliet, Arjen (April 1999). "Grand Prix van Australië". Formule 1 5 (4): 24, 26–27, 31.
• "1999 Australian GP: Overview". ChicaneF1.com. Arquivado dende o orixinal o 04 de marzo de 2016. Consultado o 1 August 2007.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Gran Premio de Australia de 1999

Ligazóns externas