Eurocopa de Fútbol 2020 - Final
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
A Final da UEFA Euro 2020 será o partido de fútbol que determine os gañadores da Eurocopa 2020. O partido será a 16ª final do Campionato Europeo da UEFA, un torneo cuadrienal disputado polos equipos nacionais masculinos das asociacións membros da UEFA para decidir os Campións de Europa. O partido disputarase no Wembley Stadium en Londres, Inglaterra, o 11 de xullo de 2021 e será disputado por Inglaterra e Italia, vencedores das súas respectivas semifinais.[1]
Nome na lingua orixinal | (en) UEFA Euro 2020 Final | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Tipo | UEFA Euro Final (en) | ||||||
Deporte | fútbol | ||||||
Organizador | UEFA | ||||||
Parte de | Campeonato Europeu de Futebol de 2020 – Fase final (pt) | ||||||
Participantes | |||||||
Localización e Datas | |||||||
Localización | Wembley Stadium (Brent (pt) ) 51°33′20″N 0°16′46″O | ||||||
País | Reino Unido | ||||||
Data | 11 de xullo de 2021 | ||||||
Competición | |||||||
| |||||||
Árbitro | Björn Kuipers (pt) (Países Baixos) | ||||||
Primeiro posto | Italia | ||||||
Datos estatísticos | |||||||
Xogador máis valioso | Leonardo Bonucci↔ Italia | ||||||
Número de espectadores | 67.173 | ||||||
Outro | |||||||
Páxina web oficial | uefa.com… | ||||||
Italia conseguiu gañar a final por 3–2 en penaltis tras un empate a 1 despois da prórroga.[2] Italia gañou o Campionato de Europa por primeira vez desde 1968.[3][4] Foi a primeira aparición histórica de Inglaterra nunha final da Eurocopa, así como a segunda vez que unha final europea se decide nos lanzamentos de penalti.
— | ||
---|---|---|
Italia 1 (3) |
Inglaterra 1 (2) |
A final celebrouse no Wembley Stadium de Londres, Inglaterra, situado en Wembley (Brent). O 6 de decembro de 2012, a UEFA anunciou que o torneo celebraríase en varias cidades de toda Europa con motivo do 60 aniversario do torneo, sen que os equipos anfitrións se clasificasen automaticamente.[5][6] Wembley foi elixido como sede das semifinais e final do torneo polo Comité Executivo da UEFA o 19 de setembro de 2014, sendo seleccionado por aclamación despois de que se retirase a oferta final do Allianz Arena en Múnic.[7] Despois de gañar os dereitos de organización, retirouse a oferta de Londres como sede dos partidos da fase de grupos e un partido eliminatorio anterior.[8] Non obstante, o Comité Executivo da UEFA eliminou a Bruxelas como cidade anfitrioa o 7 de decembro de 2017 debido a atrasos na construción do Eurostadium. Os catro partidos (tres na fase de grupos e un en oitavos de final) inicialmente programados para celebrarse en Bruxelas reasignáronse a Londres, deixando a Wembley con sete partidos do torneo.[9] Máis tarde esa cifra aumentouse a oito partidos, xa que Dublín foi eliminada como cidade anfitrioa o 23 de abril de 2021, non podendo asegurar os espectadores debido á pandemia de COVID-19, cos seus oitavos de final reasignados a Wembley.[10]
O actual estadio de Wembley inaugurouse en 2007 no lugar do estadio orixinal, que foi demolido entre 2002 e 2003.[11][12] O estadio é propiedade da Asociación Inglesa de Fútbol e serve como o estadio nacional da Selección nacional de Inglaterra. O estadio orixinal, anteriormente coñecido como Empire Stadium, inaugurouse en 1923 e acolleu varios partidos do Mundial de Fútbol de 1966, incluída a final que viu como Inglaterra vencía a Alemaña Occidental por 4-2 despois do tempo extra, e na Eurocopa 1996, incluída a final na que Alemaña derrotou á República Checa por 2-1 despois da prórroga mediante a xa desaparecida regra do gol de ouro. Wembley tamén foi anfitrión de todas as finais da FA Cup desde a final de 1923 (excluíndo 2001-2006, cando o estadio estaba a ser reconstruído). A organización de Wembley tanto nas semifinais como na final quedou suxeita a que a UEFA e o goberno do Reino Unido chegasen a un acordo sobre a normativa de corentena para afeccionados e VIPs. O Puskás Aréna de Budapest era o principal candidato para substituír a Wembley, se non fose posible organizar a final alí. Con todo, a UEFA sempre confiou en que Wembley podería ser a anfitrioa da final.[13] O 22 de xuño, o goberno do Reino Unido modificou as limitacións fronte a COVID-19 en Londres para permitir a asistencia dun 75% da capacidade do estadio, o que significou que até 60.000 espectadores poderían estar presentes na final sempre que demostrasen ter unha proba negativo ou estar totalmente vacinado.[14] Tamén se concedeu un permiso especial para que ata 1.000 afeccionados voasen desde Italia para ver o partido. No entanto, aplicáronse condicións especiais para os afeccionados de Italia, incluíndo a proba negativa de COVID-19 antes da chegada, non estar no país máis de 12 horas, o uso de transporte dedicado e a utilización de asentos segregados en Wembley.[15]
Italia | Rolda | Inglaterra | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rival | Resultado | Fase de grupos | Rival | Resultado | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Turquía | 3–0 | Partido 1 | Croacia | 1–0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Suíza | 3–0 | Partido 2 | Escocia | 0–0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Gales | 1–0 | Partido 3 | República Checa | 1–0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Clasificación final |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rival | Resultado | Fase final | Rival | Resultado | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Austria | 2–1 (pr.) | Oitavos de final | Alemaña | 2–0 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bélxica | 1–2 | Cuartos de final | Ucraína | 0-4 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
España | 1–1 (pr.) (4-2) (pen.) | Semifinais | Dinamarca | 2–1 (pr.) |
Italia | 1 - 1 (Penaltis 3 - 2) |
Inglaterra | 11 de xullo de 2021, 21:00 – Wembley Stadium, Londres Asistencia: 67.173 Árbitro: Björn Kuipers (Países Baixos) |
Bonucci 67' Berardi Belotti Bonucci Bernardeschi Jorginho |
Informe |
Luke Shaw 2' Kane Maguire Rashford Jadon Sancho Buyako Saka | |
Italia
|
Inglaterra
|
|
|
Xogador do partido:
Árbitros asistentes:[16]
|
Regras do partido[17]
|
Campión Italia |
2.° título |
|
|
|
|
Os xogadores de Inglaterra Bukayo Saka, Jadon Sancho, e Marcus Rashford foron vítimas de ataques racistas en liña tras os seus respectivos erros na derrota da selección nos penaltis da final fronte a Italia.[19][20] Os tres xogadores tiraron os últimos tres penaltis, dous dos cales parou o porteiro italiano Gianluigi Donnarumma, durante a derrota de Inglaterra por 3-2 nos penaltis, e foron inmediatamente atacados con linguaxe racista e emoticonas nas súas contas en redes sociais.[21][22] A Asociación Inglesa de Fútbol "condenou firmemente" os ataques racistas e comunicou que estaban "horrorizados polo racismo en liña" dirixido a algúns xogadores nas redes sociais.[23][24] Nun comunicado informaron:
We could not be clearer that anyone behind such disgusting behaviour is not welcome in following the team. We will do all we can to support the players affected while urging the toughest punishments possible for anyone responsible. We will continue to do everything we can to stamp discrimination out of the game, but we implore government to act quickly and bring in the appropriate legislation so this abuse has real life consequences. Social media companies need to step up and take accountability and action to ban abusers from their platforms, gather evidence that can lead to prosecution and support making their platforms free from this type of abhorrent abuse.[25]Non poderiamos ter máis claro que ninguén detrás dun comportamento tan repugnante é benvido como afeccionado do equipo. Faremos todo o posible para apoiar aos xogadores afectados mentres instamos aos castigos máis duros posibles para calquera responsable. Seguiremos facendo todo o que poidamos para eliminar a discriminación, pero suplicamos ao goberno que actúe con rapidez e introduza a lexislación adecuada para que este abuso teña consecuencias na vida real. As empresas encargadas das redes sociais teñen que intensificar e tomar medidas para render contas e accións para prohibir os racistas das súas plataformas, reunir probas que poidan levar a xuízo e apoiar facendo as súas plataformas libres deste tipo de abusos desagradables.[25]
A Policía Metropolitana de Londres comezou a investigar os ataques e dixo en Twitter que o abuso era "totalmente inaceptable" e que non sería tolerado.[26] O Primeiro ministro británico Boris Johnson e o presidente da FA Guillerme de Cambridge tamén condenaron os ataques.[27][28]
A audiencia do partido na televisión británica alcanzou un máximo de 30.95 millóns durante os lanzamentos de penaltis, cifra de visualización máis alta desde 1997 co funeral de Diana, princesa de Gales. As valoracións tamén suxeriron que case 29.85 millóns de persoas viron a totalidade o partido.[29]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.