Dorothy Lamour

Mary Leta Dorothy Lamour (Slaton), nada en Nova Orleáns o 10 de decembro 1914 e finada nos Ánxeles o 22 de setembro 1996, foi unha actriz de cinema e cantante estadounidense coñecida como Dorothy Lamour. É lembrada sobre todo por traballar na serie de comedias de éxito “Road to...” con Bing Crosby e Bob Hope.^[1]

Dorothy Lamour

Biografía
Nacemento	(en) Mary Leta Dorothy Slaton 10 de decembro de 1914 Nova Orleáns, Estados Unidos de América
Morte	22 de setembro de 1996 (81 anos) Hollywood, Estados Unidos de América
Causa da morte	infarto agudo de miocardio
Lugar de sepultura	Forest Lawn Memorial Park
Actividade
Ocupación	actriz, actriz de teatro, locutora de radio, concursante en certames de beleza, actriz de cinema, cantante, actriz de televisión, ascensorista (pt)
Período de actividade	1933 -
Partido político	California Republican Party (en)
Xénero artístico	Música pop tradicional
Instrumento	Voz
Premios
estrela no Paseo da Fama de Hollywood
Páxina web	dorothylamour.com

Traxectoria

Primeiros anos

Lamour naceu en Nova Orleáns,^[2] Luisiana, filla de Carmen Louise LaPorte (1892–1930) e John Watson Slaton (1895–1963), ambos camareiros.^[3] O matrimonio dos seus pais durou só uns anos, e a súa nai volveu casar con Clarence Lambour, de quen Dorothy tomou e adaptou o seu apelido como nome artístico.^[4] Este matrimonio tamén acabou en divorcio cando Dorothy era unha adolescente. A economía familiar era tan desesperada que cando tiña quince anos, falsificou a firma da súa nai nun documento que a autorizaba a abandonar o colexio. Máis tarde, asistiu a unha escola de secretariado para a que non necesitaba o diploma da escola secundaria. Era unha excelente mecanógrafa e normalmente escribía as súas propias cartas, mesmo despois de facerse famosa.

Despois de gañar en 1931 o concurso de beleza Miss Nova Orleáns,^[5] a súa nai e ela mudáronse a Chicago, onde Dorothy gañaba 17 dólares á semana como ascensorista nos almacéns Marshall Field na rúa State. Non tiña formación como cantante pero un amigo convenceuna para que se presentase para un anuncio con Herbie Kay, un director de orquestra que tiña un programa nacional de radio chamado The Yeast Foamers.

Deixou a orquestra de Kay e mudouse a Manhattan, onde o coñecido cantante Rudy Vallee a axudou a conseguir un traballo de cantante nun coñecido night club, O Morocco. Traballou tamén en 1 Fifth Avenue, un cabaré onde coñeceu a Louis B. Mayer, magnate dos estudos MGM. Foi Mayer quen organizou unha proba de cámara para Dorothy, que a levou a ser contratada pola Paramount en 1935.^[6] Ese mesmo ano, conseguiu o seu propio programa musical de 15 minutos en NBC Radio. Tamén cantou no coñecido programa de radio de Rudy Vallee. Cando estaba no apoxeo da súa popularidade, as súas fans suxeriron que o seu apelido foi creado por un axente a partir da palabra francesa "amour". Foi Dorothy quen o adaptou de Lambour, que era o apelido do seu pai adoptivo, Clarence.

Coñeceu a J. Edgar Hoover, director do FBI. Segundo o biógrafo de Hoover Richard Hack, Hoover estaba interesado en Dorothy, pero ela só quería unha amizade. Hoover e Lamour foron grandes amigos ata a morte de Hoover. Lamour nunca negou os rumores dunha aventura amorosa entre eles.^[7][8]

Carreira

En 1936, trasladouse a Hollywood e traballou regularmente en filmes de Paramount Pictures. O papel que fixo dela unha estrela foi Ulah (unha especie de Tarzán feminina) en The Jungle Princess (1936). Mentres se lle adxudicaba fama como símbolo sexual, Lamour tamén demostrou talento como actriz cómica e dramática e estivo entre as actrices máis populares do cine entre 1936 e 1952.

Traballou na serie de películas "Road to..." con Bing Crosby e Bob Hope nos anos 40 e 50. Os filmes foron grandes éxitos durante a década de 1940, e cada ano situábanse entre as máis comerciais. Aínda que os filmes se centraba máis en Hope e Crosby, ela cantaba algunhas das súas cancións máis coñecidas e a súa contribución aos filmes foi considerada, tanto polo público como polos donos dos teatros, de tanta importancia como a de Crosby e Hope. A serie finalizou con Camiño de Bali (1952) cando a súa carreira comezou o seu declive mentres que Crosby e Hope continuaron a ser importantes figuras do negocio.

Durante os anos da segunda guerra mundial, foi unha das pin-ups máis populares entre os soldados, con Betty Grable, Rita Hayworth, Lana Turner e Veronica Lake. Lamour foi en gran medida responsable de pór en marcha as xiras de bonos de guerra, nas que algunhas estrelas de cine viaxaban por todo o país vendendo bonos do goberno ao público.^[1] Só Lamour promoveu a venda duns 21 millóns de dólares en bonos de guerra.

Nos primeiros anos 50 a súa carreira foise apagando, e comezou unha nova carreira como animadora de clubs nocturnos e ocasionalmente actriz de teatro. Nos anos 60 volveu á pantalla, con papeis secundarios en tres filmes e ao teatro, coa xira de Hello Dolly! que durou un ano preto do final da década.^[9]

Últimos anos

O bo humor de Lamour e a súa falta de pretensións permitíronlle ter unha carreira moi longa no mundo do espectáculo. Foi unha atracción no circuíto de dinner theatre dos 70.^[10] Nos 60 e 70, viviu co seu marido Leamos Ross Howard III (co que casara en 1943), en Baltimore, Maryland.^[11] El morreu en 1978. Lamour publicou a súa autobiografía My Side of the Road en 1980, volveu actuar en clubs nocturnos,^[12] e actuou en obras e series de televisión tales como Hart to Hart, Crazy Like a Fox e Escribiuse un crime.

Durante os anos 1990, só traballou en contadas ocasións mais fixéronlle varias entrevistas en revistas e programas televisivos. En 1995, o musical Swinging on a Star, unha revisión de cancións escritas por Johnny Burke estreouse en Broadway e mantívose tres meses en cartel. Lamour aparecía nos créditos como “asesora especial”. Burke fora o autor de moitas das máis famosas cancións da serie de películas "Road to...". O musical foi candidato aos premios Tony como mellor musical e a actriz no papel de Dorothy Lamour, Kathy Fitzgerald, tamén foi nomeada.

Lamour morreu na súa casa en North Hollywood, California aos 81 anos. Foi enterrada no cemiterio Forest Lawn, Hollywood Hills nos Ánxeles, California.^[13]

Filmografía

Ano	Título	Personaxe	Notas
1936	College Holiday	Bailarina	Sen acreditar
1936	The Jungle Princess	Ulah
1937	Swing High, Swing Low	Anita Álvarez
1937	The Last Train from Madrid	Carmelita Castillo
1937	High, Wide, and Handsome	Molly Fuller
1937	The Hurricane	Marama
1937	Thrill of a Lifetime	Specialty
1938	The Big Broadcast of 1938	Dorothy Wyndham
1938	Her Jungle Love	Tura
1938	Tropic Holiday	Manuela
1938	Spawn of the North	Nicky Duval
1939	St. Louis Blues	Norma Malone
1939	Man About Town	Diana Wilson
1939	Disputed Passage	Audrey Hilton
1940	Road to Singapore	Mima
1940	Johnny Apollo	Lucky Dubarry
1940	Typhoon	Dea
1940	Moon Over Burma	Arla Dean
1940	Chad Hanna	Albany Yates / Lady Lillian
1941	Road to Zanzibar	Donna Latour
1941	Caught in the Draft	Antoinette "Tony" Fairbanks
1941	Aloma of the South Seas	Aloma
1942	The Fleet's In	The Countess
1942	Star Spangled Rhythm	Ela mesma
1942	Beyond the Blue Horizon	Tama
1942	Road to Morocco	Princess Shalmar
1943	They Got Me Covered	Christina Hill
1943	Dixie	Millie Cook
1943	Riding High	Ann Castle
1944	And the Angels Sing	Nancy Angel
1944	Rainbow Island	Lona
1945	A Medal for Benny	Lolita Sierra
1945	Duffy's Tavern	Ela mesma
1945	Road to Utopia	Sal Van Hoyden
1945	Masquerade in Mexico	Angel O'Reilly
1947	My Favorite Brunette	Carlotta Montay	Título alternativo: The Private Eye
1947	Variety Girl	Herself
1947	Wild Harvest	Fay Rankin
1947	Road to Rio	Lucia Maria de Andrade
1948	On Our Merry Way	Gloria Manners	Título alternativo: A Miracle Can Happen
1948	Lulu Belle	Lulu Belle
1949	The Girl from Manhattan	Carol Maynard
1949	The Lucky Stiff	Anna Marie St. Claire
1949	Slightly French	Mary O'Leary
1949	Manhandled	Merl Kramer
1951	Here Comes the Groom	Ela mesma	Sen acreditar
1952	O maior espectáculo do mundo	Phyllis
1952	Camiño de Bali	Princess Lala
1962	The Road to Hong Kong	Ela mesma
1963	A taberna do irlandés	Miss Laflour
1964	Pajama Party	Head Saleslady
1970	The Phynx	Ela mesma
1976	Won Ton Ton, the Dog Who Saved Hollywood	Visiting Film Star
1987	Creepshow 2	Martha Spruce	Episodio "Old Chief Wood'nhead"

Notas

1. Severo, Richard (23 de setembro de 1996). "Dorothy Lamour, 81, Sultry Sidekick in Road Films, Dies". The New York Times. Consultado o 20 de agosto de 2010.
2. Parish, James Robert; Pitts, Michael R. (2003). Hollywood Songsters: Garland to O'Connor. p. 477. ISBN 0415943337.
3. LoBianco, Lorraine. "Starring Dorothy Lamour". TCM. Consultado o 28 de agosto de 2018.
4. Room, Adrian (2010). "Dorothy Lamour". Dictionary of Pseudonyms: 13,000 Assumed Names and Their Origins (5th ed.). McFarland. p. 273. ISBN 978-0-786-44373-4.
5. The Rosenberg Library Collection – Pageant of Pulchritude and Oleanders (1931). Rosenberg Library and Texas Archive of the Moving Image. 1931.
6. Parish, James Robert; Pitts, Michael R. (2003). Hollywood Songsters: Singers Who Act and Actors Who Sing: A Biographical Dictionary 2. Taylor & Francis. p. 447. ISBN 0-415-94333-7.
7. Ackerman, Kenneth D. (9 de novembro de 2001). "Five myths about J. Edgar Hoover". washingtonpost.com. Consultado o 11 de decembro de 2012.
8. Lamour, Dorothy; McInnes, Dick (1980). My Side of the Road. Prentice-Hall. p. 33. ISBN 0-132-18594-6.
9. Scott, J. L. (1 de febreiro de 1968). "No time for sarongs for dorothy lamour in 'dolly'". Los Angeles Times.
10. "Dorothy lamour stars on stage". Los Angeles Times. 5 de febreiro de 1971.
11. "Dorothy Lamour" (PDF). Baltimore Magazine: 53. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 01 de outubro de 2011. Consultado o 19 de xullo de 2020.
12. Wilson, J. S. (12 de febreiro de 1982). "CABARET: DOROTHY LAMOUR". New York Times.
13. Keister, Douglas (2010). Forever L.A.: A Field Guide to Los Angeles Area Cemeteries & Their Residents. Gibbs Smith. p. 167. ISBN 978-1-423-60522-5.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Dorothy Lamour

Ligazóns externas

• "Dorothy Lamour at the Singer Sports Gala". Post-Blitz Clydebank. 1950. Arquivado dende o orixinal (mov) o 26 de xullo de 2008. Consultado o 19 de xullo de 2020.
• "Dorothy Lamour". Virtual History. Photographs.