medio de almacenamento de son analóxico de vinilo en forma de disco From Wikipedia, the free encyclopedia
O disco de vinilo,[1] tamén coñecido como disco microsurco ou simplemente como microsurco ou vinilo, é un medio de almacenamento analóxico de sinais sonoras, caracterizado por utilizar como material de soporte un plástico denominado policloruro de vinilo, do que recibe o nome.
Foi introducido oficialmente en 1948 pola compañía Columbia Records nos Estados Unidos,[2] como unha evolución moi mellorada dos anteriores discos de 78 rpm (fabricados cun material moito máis fráxil como a goma laca).
Actualmente o termo vinilo adoita utilizarse para indicar en particular o formato LP (discos de 30 cm xirando a 33⅓ revolucións por minuto), aínda que este uso sexa inadecuado, xa que tamén discos fabricados con outros materiais explotan o mesmo formato como soporte.
O son dun disco reprodúcese mediante un tocadiscos (polo xeral, conectado a un amplificador), que permiten utilizar discos de diferentes diámetros e elixir a velocidade de rotación mediante un selector.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
