A Internacional (L'Internationale en francés) é a canción socialista máis famosa, adoptada tamén polos anarquistas e comunistas, unha das cancións máis coñecidas internacionalmente, ademais do himno dos traballadores de todo o mundo. A letra orixinal é de Eugène Pottier en 1871 e música de Pierre Degeyter en 1888.
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde xuño de 2011.) |
A letra orixinal escribiuna en francés o poeta Eugène Pottier en 1871, durante a represión contra a Comuna de París, e era un poema á gloria da internacional obreira e dedicada ao anarquista Gustave Lefrançais[1], personalidade da Comuna de París.
A historia do poema e do seu autor está ligado ao fenómeno das goguettes, que consistía na xuntanza dun pequeno grupo de persoas para cantar e que está na base das sociedades carnavalescas. En 1883 Pottier presentou unha canción a un concurso de goguettes e logrou a medalla de prata pero máis importante foi o seu encontro ccon Gustave Nadaud que lle permitiu publicar escolmas de cancións e de poemas en 1884 e de novo por iniciativa de Nadaud publicou en 1887 Chants révolutionnaires con limiar de Henri Rochefort[2] na que incluíu L'Internationale.
Pierre Degeyter púxolle música en 1888 (orixinalmente cantábase coa música de La Marseillaise). A Internacional traduciuse en numerosas linguas e o texto evolucionou no transcurso do tempo e das organizacións que o adoptaron. Por exemplo a miúdo a palabra "rei" substituíuse pola palabra "estado".
Tras a Revolución Rusa e ata que a Unión Soviética adoptou o seu propio himno en 1944, unha versión adaptada da Internacional serviu como himno da URSS.
Dende a metade do século XX segue a ser o himno da maioría dos partidos comunistas, de certas organizacións revolucionarias. Cántase en certas manifestacións reivindicativas alzando o puño e é o símbolo das loitas sociais.
Traducións ao galego
As primeiras versións da Internacional en lingua galega van aparecer no exilio durante a Guerra Civil. A primeira aparecerá no xornal Nueva Galicia vencellado ao PCE o 14 de novembro de 1937, asinada polo capitán do Exército Popular Luís Bóveda Pérez. A segunda será publicada polo mesmo xornal o 28 de novembro de 1937 e é da autoría de Ramón Cabanillas Álvarez, militante galeguista e fillo do poeta Ramón Cabanillas Enríquez.[3] Con todo, estas dúas versións, ambas interpretacións bastante libres do poema orixinal, coñecerán pouca difusión no seu período, non sendo cantadas por ningunha organización tras o final da Guerra Civil.
No ano 1969 aparecerá unha nova tradución ao galego realizada por Henrique Harguindey, naquela altura estudante en París e militante da UPG. Será esta versión a que gañará popularidade en manifestacións e actos públicos tras o final da Ditadura Franquista, sendo na actualidade a única versión cantada en lingua galega, así como a recoñecida oficialmente por distintos sindicatos e partidos políticos como a Confederación Intersindical Galega[4] ou a Central Unitaria de Traballadores entre outros.
 |
| ||||
| Problemas coa escoita deste ficheiro? Vexa a páxina de axuda. | |||||
- En pé os escravos da terra,
- en pé os que non teñen pan;
- a nosa razón forte berra,
- o triunfo chega en volcán.
- Crebemos o xugo do pasado,
- pobo de servos, ergue xa,
- que o mundo vai ser transformado
- e unha orde nova vai reinar.
- Axuntémonos todos,
- é a loita final,
- o xénero humano
- forma a Internacional.
- Axuntémonos todos,
- é a loita final,
- o xénero humano
- forma a Internacional.
- Non hai salvadores supremos,
- nin rei, nin tribuno, nin deus,
- temos que salvarnos nós mesmos,
- o Pobo Traballador.
- Para que nos devolvan o roubado,
- para derrubar esta prisión,
- batamos no lume sagrado,
- ferreiros dun mundo mellor.
- Axuntémonos todos,
- é a loita final,
- o xénero humano
- forma a Internacional.
- Axuntémonos todos,
- é a loita final,
- o xénero humano
- forma a Internacional.[5]
Debout! les damnés de la terre!
Debout! les forçats de la faim!
La raison tonne en son cratère,
C’est l’éruption de la fin.
Du passé faisons table rase,
Foule esclave, debout! debout!
Le monde va changer de base:
Nous ne sommes rien, soyons tout
(Refrán):
C’est la lutte finale
Groupons-nous, et demain,
L’Internationale,
Sera le genre humain.
(Bis)
Il n’est pas de sauveurs suprêmes,
Ni Dieu, ni César, ni tribun,
Producteurs sauvons-nous nous-mêmes!
Décrétons le salut commun!
Pour que le voleur rende gorge,
Pour tirer l’esprit du cachot,
Soufflons nous-mêmes notre forge,
Battons le fer quand il est chaud!
(Refrán)
L’État comprime et la loi triche,
L’impôt saigne le malheureux;
Nul devoir ne s’impose au riche,
Le droit du pauvre est un mot creux.
C’est assez languir en tutelle,
L’égalité veut d’autres lois:
« Pas de droits sans devoirs, dit-elle,
Égaux, pas de devoirs sans droits! »
(Refrán)
Hideux dans leur apothéose,
Les rois de la mine et du rail,
Ont-ils jamais fait autre chose,
Que dévaliser le travail?
Dans les coffres-forts de la bande,
Ce qu’il a créé s’est fondu.
En décrétant qu’on le lui rende,
Le peuple ne veut que son dû.
(Refrán)
Les Rois nous saoûlaient de fumées,
Paix entre nous, guerre aux tyrans!
Appliquons la grève aux armées,
Crosse en l’air et rompons les rangs!
S’ils s’obstinent, ces cannibales,
À faire de nous des héros,
Ils sauront bientôt que nos balles
Sont pour nos propres généraux.
(Refrán)
Ouvriers, Paysans, nous sommes
Le grand parti des travailleurs;
La terre n’appartient qu’aux hommes,
L'oisif ira loger ailleurs.
Combien de nos chairs se repaissent!
Mais si les corbeaux, les vautours,
Un de ces matins disparaissent,
Le soleil brillera toujours!
(Refrán)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
