![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Gentamicin.png/640px-Gentamicin.png&w=640&q=50)
Xentamicina
composto químico / From Wikipedia, the free encyclopedia
A xentamicina é un antibiótico aminoglicósido utilizado no tratamento de moitos tipos de infeccións bacterianas, especialmente as causadas por bacterias gramnegativas.[1] Porén, a xentamicina non se usa para combater a Neisseria gonorrhoeae, a Neisseria meningitidis ou a Legionella pneumophila. A xentamicina ten ototoxicidade e nefrotoxicidade, xa que pode afectar aos oídos e riles, e esta toxicidade é o seu principal problema no uso clínico.[1]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/41/Gentamicin_C2.svg/320px-Gentamicin_C2.svg.png)
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Gentamicin.png/640px-Gentamicin.png)
diamino-3-{[(2R,3R,6S)-
3-amino-6-[(1R)-
1-(metilamino)etil]oxan-2-yl]oxi}-
2-hidroxiciclohexil]oxi}-5-metil-
4-(metilamino)oxano-3,5-diol.
A xentamicina é sintetizada por Micromonospora, un xénero de bacteria grampositiva moi común nas augas e solo [2]. A xentamicina é un antibiótico bactericida que actúa uníndose á subunidade de 30 S do ribosoma bacteriano, interrompendo a síntese de proteínas.
Como ocorre con todos os aminoglicósidos, a xentamicina non é activa administrada oralmente. Isto débese a que non se absorbe en cantidades apreciables no intestino delgado. Adminístrase por vía intravenosa, intramuscular ou de modo tópico. Elimínase pola urina. Para recuperar totalmente unha dose de xentamicina que foi administrada, debe recollerse a urina durante moitos días, xa que o antibiótico se une avidamente a certos tecidos.
A bacteria E. coli, malia ser gramnegativa, mostra certa resistencia á xentamicina. A reticencia a usar terapeuticamente a xentamicina levou a aumentar o uso de antibióticos alternativos de amplo espectro, e algúns expertos consideran que fixo aumentar a frecuencia da resistencia bacteriana aos antibióticos nas infeccións por Staphylococcus aureus e outras especies denominadas "superbacterias".[1]
A xentamicina é un dos poucos antibióticos estables á calor, xa que permanece activa mesmo despois de pasar por unha autoclave, o que a fai especialmente útil na preparación dalgúns medios de crecemento microbiolóxico. Utilízase en cirurxía ortopédica cando esta require altas temperaturas para fixar os cementos (na colocación de próteses de cadeira, por exemplo).[3]