From Wikipedia, the free encyclopedia
Shūkan Shōnen Jump (週刊少年ジャンプ Shūkan Shōnen Janpu?) ou Weekly Shonen Jump (en inglés), é unha revista antolóxica semanal de manga orientada a unha demografía shōnen, publicada pola editorial Shūeisha como parte da liña de revistas Jump.[1]
 | Atención: Este artigo ou apartado precisa dun traballo de revisión.
Cando os problemas se resolvan, retire esta mensaxe, pero non quite esta mensaxe ata que estea todo solucionado. De ser posible, sería mellor substituír este marcador por outro máis específico. (Desde febreiro de 2016) |
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde febreiro de 2016.) |
 | Este artigo ou sección precisa dunha revisión do formato que siga o libro de estilo da Galipedia. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes. |
| Shūkan Shōnen Jump | |
|---|---|
 | |
| Fundación | 2 de xullo de 1968 |
| Editorial | Shueisha |
| Editor | Yoshihisa Heishi (dende 2011) |
| Lingua | xaponés |
| Periodicidade | Semimensual (1968–1969) Semanal (dende 1969) |
| Tiraxe | 2.4 millóns (2015) |
| Na rede | |
| https://www.shonenjump.com | |
     | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
É actualmente a máis popular do Xapón, ademais de ser a revista de manga máis recoñecida no mundo, cunha circulación de aproximadamente 5 millóns de exemplares por semana. Nela publicáronse moitas obras que posteriormente terían moito éxito no formato tankōbon (tomos de 200 páxinas). As historias adoitan ter moita acción e aventura, e normalmente os seus protagonistas son mozos novos con habilidades especiais. A pesar de que o número de exemplares descendeu cos anos.[2]
Non só se publica no Xapón, senón que tamén chegou aos Estados Unidos, Canadá, Alemaña (a este último país co título de "Banzai!"), e Suecia. Mesmo que a revista non se venda en países como a Corea do Sur, Hong Kong, Taiwán, a China e a Tailandia, os títulos de manga de Shūkan Shōnen Jump tradúcense e distribúense nos devanditos países.
A revista Shūkan Shōnen Jump foi lanzada o 2 de xullo de 1968 para competir con revistas semanais xa populares como a Shūkan Shōnen Magazine de Kōdansha e a Shūkan Shōnen Sunday de Shōgakukan.[3]
A revista foi orixinalmente unha publicación irmá ao Shōnen Book. Antes da edición 20, a Shōnen Jump era unha revista quincenal pero cando o Shōnen Book cesou a súa publicación en 1969, a revista pasou a ter unha periodicidade semanal.[4] Unha nova revista creouse para ocupar o lugar do Shōnen Book, a Gekkan Shōnen Jump, a cal igual cesaría a súa publicación en 2007 e sería substituída por Jump Square.
Durante os anos 80 e a principios dos anos noventa foi a revista shōnen máis vendida[Cómpre referencia], ata que en 1995 series populares como Dragon Ball de Akira Toriyama e Eū Eū Hakusho de Yoshihiro Togashi finalizaron e as vendas da Jump caeron, facendo que en outubro de 1997 a Shūkan Shōnen Magazine proclamásese a revista máis vendida.[5]
En 2002 a Jump recuperou os seus números de circulación contra a Magazine mais aínda así as súas vendas son bastante rifadas.
Debido ao terremoto e tsunami de 2011, o envío da 15ª edición de 2011 atrasouse nalgunhas zonas do Xapón. En resposta, Shueisha publicou a serie incluída nesta cuestión de forma gratuíta no seu sitio web do 23 de marzo ao 27 de abril.[6]
O 11 de xullo de 2013, o Grupo Bandai Namco abriu un parque de atraccións temático ao redor da serie Shūkan Shōnen Jump. Titulado J-World Tokyo, atópase no terceiro piso do Sunshine City Mundial importación Mart Building en Ikebukuro e ten 1.52 acres.[7] Na celebración do cuadraxésimo quinto aniversario da revista en 2013, Shueisha comezou un concurso onde calquera persoa pode presentar mangas en tres idiomas diferentes; xaponés, inglés e chinés.
No seu punto máis alto a mediados da década de 1990, a Shūkan Shōnen Jump tiña unha circulación regular de máis de 6 millóns de exemplares. Nos últimos anos, porén, a súa circulación baixou para menos de tres millóns.[5]
Akamaru Jump (赤マルジャンプ?) é unha das moitas revistas de manga da editorial xaponesa Shūeisha. Á marxe das publicacións do semanario Shōnen Jump, esta revista serve á editorial para publicar principalmente historias autoconclusivas, a miúdo capítulos piloto para testar a reacción do público antes da súa publicación masiva e regular nunha das variantes da revista Shōnen Jump. Aquí pódense atopar tamén historias curtas relacionadas con algún manga que xa estea a ser publicado regularmente polo grupo Jump Cómics, pero que non inflúe na trama principal da serie en cuestión.
A publicación do Akamaru Jump prodúcese habitualmente nas semanas nas que o Shōnen Jump "se toma un respiro", que adoitan ser tres por ano (o número de inverno coincide coas vacacións de fin de ano, o de primavera e o de verán ao final das vacacións festivais xaponesas).
O nome "Akamaru Jump" creouse en 1996. Anteriormente, estes suplementos chamábanse simplemente Winter Special, Spring Special e Summer Special. Algunhas series de cultivado éxito como Naruto, Ichigo 100%, One Piece, Bobobo ou Death Note comezaron as súas andadas como capítulos piloto nesta revista.
A continuación móstrase unha lista dos mangas que actualmente son publicados na revista[8]
| Manga | Autor | Volumes publicados |
Ano |
|---|---|---|---|
| Assassination Classroom (暗殺教室 Ansatsu Kyōshitsu?) | Eūsei Matsui | 15 | 2012 |
| Black Clover (ブラッククローバー?) | Eūki Tabata | 3 | 2015 |
| Bleach (ブリーチ Burīchi?) | Kubotite | 70 | 2001 |
| Boku no Hero Academia (僕のヒーローアカデミア Boku no Hīrō Akademia?) | Kouhei Horikoshi | 6 | 2014 |
| Gintama (銀魂?) | Hideaki Sorachi | 62 | 2003 |
| Haikyū! (ハイキュー!?) | Haruichi Furudate | 18 | 2012 |
| Hinomaru Sumō (火ノ丸相撲?) | Kawada | 7 | 2014 |
| Hunter x Hunter (HUNTER×HUNTER Hantā × Hantā?) | Yoshihiro Togashi | 32 | 1998 |
| Isobe Isobee Monogatari: Ukiyo wa Tsurai yo (磯部磯兵衛物語 ~浮世はつらいよ~?) | Ryō Nakama | 4 | 2013 |
| Kochikame (こちら葛飾区亀有公園前派出所 Kochira Katsushika-ku Kameari Kōen-mae Hashutsujo?) | Osamu Akimoto | 197 | 1976 |
| Nisekoi (ニセコイ?) | Naoshi Komi | 21 | 2011 |
| One Piece (ワンピース Wan Pīsu?) | Eiichirō Oda | 80 | 1997 |
| Shokugeki no Sōma (食戟のソーマ?) | Tsukuda Eūto & Saeki Shun | 15 | 2012 |
| Saiki Kusuo no Psi-nan (斉木楠雄のΨ難 Saiki Kusuo no Sainan?) | Shuichi Aso | 14 | 2012 |
| Toriko (トリコ?) | Mitsutoshi Shimabukuro | 37 | 2008 |
| World Trigger (ワールドトリガー Wārudo Torigā?) | Daisuke Ashihara | 11 | 2013 |
Shonen Jump, publicado en América do Norte por Viz Media, debutou en novembro de 2002, con data de portada en xaneiro do ano seguinte.[9] Aínda que se baseaena Shūkan Shōnen Jump, adaptase ao idioma Inglés como Shonen Jump para os lectores ingleses e americanos ee é publicada ensualmente, no canto de semanalmente. A Shonen Jump suspendeuse en abril de 2012, en favor do seu sucesor dixital, Weakly Jump Alpha.[10]
É o sucesor de Viz Media a antoloxía de impresión mensual Shonen Jump, que é publicada simultaneamente coas edicións xaponesas da Shūkan Shonen Jump, en parte para combater a pirataría do sector de mangas a través de contrabando escalado en servizos.[11] Comezou a súa serialización o 30 de xaneiro de 2012 como a Weekly Shonen Jump Alpha cunha formación de seis títulos e novas cuestións publicados en liña dúas semanas despois da liberación xaponesa, pero despois dun ano ampliouse a doce series en curso, e o 21 de xaneiro de 2013 someteuse a un redeseño de identidade e a transición á publicación simultánea co Xapón.
Banzai! Foi unha versión en lingua alemá da Shūkan Shonen Jump, publicada por Carlsen Verlag desde 2001 até decembro de 2005, antes de ser cancelada. Ademais das series de manga da Shūkan Shonen Jump, a revista tamén incluíu cómics orixinais con influencia manga en lingua alemá. A revista competiu como unha publicación irmá a unha antoloxía shōjo chamada Daisuki. Tivo unha tirada de 140.000 exemplares.[12]
Remen Shaonian Top (熱門少年TOP) foi a primeira versión en chinés semanal da Shūkan Shonen Jump, publicado en Taiwan por Dá Ran Publishing. Na década de 1990 Dá Ran foi á quebra e a revista tivo que finalizar a publicación. Remen Shaonian Top serializou manga como Yu-Gi-Oh!, Tottemo! Luckyman, Hikaru non Go, entre outros.
Formosa Youth (寶島少年Báodǎou Shaonian, lit. "Teen Taiwan") é a actual versión chinesa semanal da Shūkan Shonen Jump. Formosa Youth. Conta con varias series da Weekly Shonen Jump. A revista traduce o manga da Shūkan Shonen Jump até a data. Unha publicación irmá é Lóng Shaonian (龍少年). En 1977, a compañía Tong Li foi creada e fundado por Fang Wan-Nan, que creou copias non autorizadas, isto rematou en 1992.[13] Unha lei en Taiwan restrinxe o acto de contrabando de todo a manga. Durante 1992, Tong Li crea varias revistas de manga, New Youth Bulletin, Youth Cómic, Margaret Girl, Dragon Youth Cómic, e Formosa Youth.[14]
Algunhas series como One Piece e Hikaru non Go publicáronse por primeira vez na revista Manhua Remen Shaonian Top (Instalacións de 少年TOP) por Dá Ran Publishing, pero cando esta última crebou as series foron trasladadas a Formosa.
C-Kids (ซี คิด ส์Ver Kit) é a versión en idioma tailandés da Shūkan Shonen Jump publicado por Siam Inter Cómics. C-Kids publica varias series da Shūkan Shonen Jump como One Piece, Gintama xunto con moitos manga-cómics orixinais influídos desde a división de Cartoon Thai Studio como EXEcutional.[15]
Boom (บูม) é outra versión en idioma tailandés da Shūkan Shonen Jump publicado por Nación Edutainment. Boom publicou varias mangas de Shūkan Shonen Jump como Naruto, Death Note, xunto con moitos cómics manga con influencias orixinais de fábrica como Meed THII Sib-Sam e Apaimanee Saga.
En novembro de 2004, Manga Medios comezou a publicación en idioma sueco dunha versión da Shūkan Shonen Jump en Suecia, chamada Shonen Jump como unha publicación irmá das súas revistas existentes Manga Mania e Shojo Stars. A revista inclúe capítulos de varios títulos populares da Shūkan Shōnen Jump inclusive Bleach, Naruto, Shaman King, e Yu-Gi-Oh!. En novembro de 2007, despois de 37 números publicados, cesou a distribución da revista.[16] Tivo unha venda de 30.000 exemplares.[12]
Edición en idioma noruegués da Shūkan Shōnen Jump, comezou a publicarse en Noruega en marzo de 2005. Publicado por Schibsted Forlagene, a edición norueguesa era unha tradución directa da versión sueca da revista Bonnier, que contén as mesmas series e títulos. Cando esta perdeu a licenza para a Shūkan Shonen Jump, a versión norueguesa tamén deixou de publicarse, co derradeiro número publicado o 26 de febreiro de 2007. Tamén crearon dous selos editoriais de libros de curta vida: "En Bok Fra Shonen Jump" (un libro de Shonen Jump) para os libros de perfil e "Dragon Ball Ekstra" (Dragon Ball Extra) unha liña específica para a manga escrito por Akira Toriyama. Tamén foi lanzado un filme baseado no anime de Dragon Ball Z baixo a impronta de "TV Anime Cómic".[17]
En 1982, a Shūkan Shonen Jump tivo 2.55 millóns de exemplares vendidos. En 1995, o número aumentou a 6.53 millóns. O editor xefe da revista, Masahiko Ibaraki cre que tal explosión na venda da revista foi debido aos éxitos de despacho de billetes Dragon Ball, Slam Dunk, entre outros.[1] Pero en 1998 foi a primeira vez en 24 anos que a Shūkan Shonen Jump perdeu como a máis vendida revista shōnen de manga (con 4,15 millóns de copias vendidas), cedendo o primeiro lugar á Shūkan Shonen Magazine (con 4,45 millóns), quen no seu momento tamén ocupara este lugar na década de 1970.[18]
Non foi senón até 2007 que a revista tivo o seu primeiro incremento en 11 anos, 2.750.000 a 2.780.000 exemplares, isto acreditase a One Piece.[19] Con todo, seguiuse experimentado unha diminución drástica. Para principios do ano 2015 os exemplares vendidos diminuíron a 2,4 millóns de copias.[2] A pesar de todo a Shūkan Shonen Jump continúa sendo a revista de manga máis vendida no Xapón.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
