Muralla da Coruña
From Wikipedia, the free encyclopedia
A muralla da Coruña é un conxunto de fortificacións que se construíron na Coruña entre os séculos XIV e XVIII. Foron declaradas Ben de Interese Cultural en 1949.[1]
| Muralla da Coruña | |
|---|---|
| Ben de Interese Cultural | |
 Muralla do Xardín de San Carlos | |
| Localización | |
| País |  Galiza |
| Concello | A Coruña |
| Parroquia | A Coruña |
| Coordenadas | 43°22′06″N 8°23′28″O |
| Datos xerais | |
| Data | 09-11-1944 |
| Categoría | Monumento |
| Código | RI-53-0000011 |
| Construción | Século XIV - Século XVIII |
| Mapa de localización | |
  | |
A orixe das murallas da Coruña é a repoboación ordenada por Afonso IX en 1208.[2] Nos anos 1370 e 1386 a cidade foi atacada polos portugueses e os ingleses e as murallas tiveron que ser reparadas en 1397.[3] Esta segunda muralla permaneceu inalterada ata o ataque de Drake en 1589[2] decidiuse construír o castelo de Santo Antón e arranxar as murallas. Construíuse o novo baluarte do Santo Espírito (sobre o que se levantou o Hospital Real entre 1608 e 1612) e derrubouse parte da antiga muralla.[2]
En 1625 comezou a construción da Fronte de Terra, no barrio da Pescadería segundo o proxecto de Tiburcio Spanochi, formado por cinco baluartes. Este proxecto non se completaría por falta de fondos.
O 3 de abril de 1658 estoupou a polvoreira da Fortaleza Vella, matando máis de duascentas persoas e destruíndo ademais outros edificios próximos, coma o Convento de San Francisco e o Hospital do Bo Suceso.[2] A fortaleza non se reconstruíu e sobre os restos da polvoreira creouse o Xardín de San Carlos.
.jpg)
A principios do século XVIII iniciouse unha fase de mellora e ampliación das murallas seguindo a idea de B. Renau,[3] dándoselle a esta área o nome de Fronte da Pescadería. O director do novo Corpo de Enxeñeiros Francisco Montaigú iniciou as obras entre 1721 e 1731 dun proxecto máis simplificado.[2] O seu sucesor, La Ferriere, continuou o proxecto modificado, que foi completado en 1746 cando se temía un novo ataque inglés. Sete anos despois Francisco Llovet proxectou por primeira vez a enchedura da praia do Parrote para a construción de estruturas militares, mais non se levou a cabo ata o século XX.[2]
Os proxectos de amurallamento continuaron ata 1776-1779 coa muralla da Dársena que non se rematou.[4] En 1840 a raíña Isabel II autorizou o derribo da Fronte da Pescadería, que separaba a Cidade Vella da Pescadería. Este proceso durou dúas décadas.[2] Sobre os restos da antiga muralla levantouse a praza de María Pita.
En 1869 comezou o derrubamento da Fronte de Terra, facilitando a unión do Cantón Pequeno e Garás e o deseño do Primeiro Ensanche.[5]
Consérvanse varios tramos da muralla:
- O tramo que serve de base ao Xardín de San Carlos é o máis antigo e foi levantado no século XIV.[3] Formaba parte da chamada Fortaleza Vella[6] e nela instalouse en 1954 a porta do antigo Hospital de San Andrés.[7] Tamén é da mesma época unha parte da muralla do xardín do Palacio de Capitanía.[2]
- Dende a Capitanía Xeneral existe un lenzo no que se abren as Portas do Parrote e do Cravo. Estas portas foron mandadas abrir polo Capitán Xeneral Pedro Pablo Jiménez de Urrea, conde de Aranda en 1676.[8] A porta do Parrote está decorada co escudo real e mais coas armas do Conde de Aranda. Nela aparecen as datas de construción e reforma (1749)[2] e unha cruz que a remata é dun calvario construído polos monxes franciscanos.[3] Famosos personaxes coma Carlos I e Filipe II atravesaron a Porta do Parrote[Cómpre referencia].
- O último tramo rodea o Hospital Abente y Lago. Nel ábrese a porta de San Miguel (1607),[6] que foi levantada no lugar que ocupou outra porta anterior do século XIV. Está decorada cos escudos do Reino de Galicia, o escudo real e o de don Diego das Mariñas.[3]
- Existen outros tramos na "Maestranza de Artillería", no Campo da Estrada e nos Pelamios.[2]
- Da Fronte de Terra consérvase o baluarte do Caramanchón, coiraza que separa as praias do Orzán e de Riazor.
.jpg)
No Inventario de Monumentos de Arquitectura Militar de 1968 recóllense na Coruña, ademais das murallas, o castelo de Santo Antón (cárcere militar), o castelo de Santo Amaro, o castelo de San Diego e a batería de Durmideiras. Porén, ningún dos tres últimos se conserva:[2]
- O castelo de Santo Amaro, posiblemente construído despois do ataque de Drake, estaba en ruínas xa no século XVIII; sobre os restos construíuse o "Club del Mar de San Amaro".[9][10]
- A batería de Durmideiras, formada por oito canóns e dependencias para a tropa foi destruída pola canteira que se explotou para construír o dique de abrigo (1948).[9]
- O castelo de San Diego, construído na década de 1630, foi derruído en 1963 para ampliar o porto.[11] Para protexer o castelo construíuse no século XVII o Forte Valparaíso, que foi confundido co castelo de Eirís e que posiblemente estaba situado no Montiño.[12]
Na área próxima á Torre de Hércules existían tamén a batería de Pragueiras (posiblemente só unha zona explanada), a batería da Costa Oriental da Enseada do Orzán (abandonada a finais do século XIX ou principios do XX, e situada onde hoxe está o Aquarium Finisterrae) e unhas trincheiras que aparecen recollidas en mapas dos séculos XVIII e XIX e que serían simples gabias escavadas no terreo.[9]
A batería de Oza aparece citada en 1639, mais os restos conservados foron construídos cara a 1797 segundo o proxecto de Blas Gil de Bernabé. Sobre a batería construíuse posteriormente o faro.[13]
O castelo de Santa Cruz, en Liáns, Oleiros tamén formaba parte da defensa da praza forte.[14]
Porta do Parrote
Porta do Cravo
Porta de San Miguel
Cartel informativo sobre a Porta de San Miguel
Muralla de Mar
Baluarte do Caramanchón, entre as praias de Riazor e o Orzán
.jpg)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
