From Wikipedia, the free encyclopedia
Karl Friedrich Schinkel, nado en Neuruppin o 13 de marzo de 1781 e finado en Berlín o 9 de outubro de 1841, foi un arquitecto e pintor alemán.
Schinkel foi o arquitecto máis destacado do neoclasicismo en Alemaña,[1] sendo un dos artífices da cidade de Berlín no seu período prusiano.[2] Como xefe do departamento de obras o estado prusiano e arquitecto da familia real, deseñou a maioría dos edificios importantes da época en Berlín.[3] As súas obras e proxectos exerceron unha notable influencia en numerosos arquitectos do movemento moderno.[1]
Naceu en 1781 en Neuruppin (Brandeburgo), fillo dun superintendente militar no Margraviato de Brandeburgo falecido en 1784, tras un grande incendio que arrasou a cidade e queimou a casa familiar. A súa nai, decidida a proporcionar unha boa educación aos seus fillos, trasladouse a Berlín en 1794, asistindo nesa cidade ao instituto de ensino medio "Zum Grauen Kloster". Aos dezaseis anos de idade, durante a exposición da Escola de Arquitectura de Berlín en 1797, descubriu un esbozo para un monumento a Frederico o Grande, realizado polo arquitecto Friedrich Gilly, tralo que decidiu converterse en arquitecto. Tras abandonar o instituto, fíxose pupilo do arquitecto David Gilly, pai de Friedrich Gilly, que fundara unha academia privada de arquitectura. Alí trabou amizade coa famlia Gilly.[4]
En 1799 incorporouse á Escola Xeral de Construción, que constituía a Academia de Arquitectura recentemente creada. Un ano despois faleceron a súa nai e Friedrich Gilly e Schinkel decidiu executar os proxectos do seu amigo.
Cando chegou á maioría de idade en 1803 emprendeu unha viaxe por Europa en que percorreu Bohemia, Austria, Italia e Francia.[4] Durante esta viaxe desenvolveu a súa actividade como debuxante e iniciou a súa actividade como pintor. Ao regresar a Berlín, en 1805, comezou a traballar como pintor.
En 1810, durante unha exposición de arte en Berlín viu o cadro "Monxe no mar" de Caspar David Friedrich e pensou que el, como pintor, nunca alcanzaría a realizar unha obra mestra semellante, polo que decidiu regresar á arquitectura. Nese mesmo ano foi nomeado funcionario de construcións e en 1815 membro da Deputación Técnica de Construcións.
Trala derrota de Napoleón Bonaparte, Schinkel foi supervisor do departamento de obras públicas,[1] onde era responsable non só da reforma da cidade de Berlín para convertela na capital de Prusia, senón tamén de supervisar os proxectos nos territorios onde o reino se expandira, Renania e Königsberg.
En 1839, Schinkel sufriu os primeiros síntomas de parálise e ao ano seguinte padeceu un accidente cerebrovascular e tivo unha perda de coñecemento case permanente.[5] Morreu o 9 de outubro de 1841 e os seus restos están sepultados no cemiterio Dorotheenstädtischen Friedhof da capital alemá.[6]
Pasou por varios estilos e pola etapa romántica. Na súa etapa máis frutífera volveuse cara á arte grega en lugar do estilo imperial romano para afastarse do estilo ao que eran proclives os ocupantes franceses. Foi ademais un notable defensor do estilo neogrego.
Só a partir de 1816 Schinkel puido acometer funcións arquitectónicas concretas. Os seus edificios máis famosos localízanse en Berlín e nos seus arredores, como o Neue Wache (1816-1818), o Schauspielhaus (1819-1821), o Gendarmenmarkt, que substituíu un anterior teatro que foi destruído polo lume en 1817, e o Altes Museum na Illa dos Museos (1823-1830), que influíu noutros arquitectos, como Robert Smirke, James Gandon e William Wilkins.
Máis tarde, Schinkel moveuse do clasicismo para asumir o neogótico coa igrexa de Friedrichswerder (1824-1831).
O seu edificio máis innovador foi a Bauakademie (Academia de Arquitectura de Berlín) (1832-1836), que evitou as convencións historicistas e que parece sinalar o camiño a unha liña de arquitectura "moderna" que só chegou a ser prominente en Alemaña a comezos do século XX.
Schinkel é moito máis coñecido polos seus traballos teóricos e os seus debuxos de arquitectura que pola súa relativamente escasa obra, xa que moi poucos dos seus esbozos chegaron a ser construídos.
Os seus méritos aprécianse nos seus deseños non executados para a transformación da Acrópole de Atenas nun palacio para o novo reino de Grecia ou polo irrealizado palacio de Orianda na península de Crimea. Estes e outros deseños foron recompilados en Sammlung architektonischer Entwürfe ("Colección de proxectos arquitectónicos") (1820-1837), catálogo que contén obras construídas e proxectos, proxectos alternativos, plantas, alzados e seccións, perspectivas de interiores e de vías públicas, detalles arquitectónicos e xardíns, proxectos de monumentos, pontes, mobles, ornamentos e obxectos de artesanía.
Schinkel deseñou a medalla de Prusia e posteriormente de Alemaña, a famosa Cruz de Ferro. Tamén exerceu a profesión de escenógrafo de obras de teatro e ópera, realizando un palacio neoexipcio para a Raíña da Noite nunha produción de Die Zauberflöte en 1815.[1]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.