O factor de crecemento de fibroblastos básico (bFGF), tamén chamado FGF2 ou FGF-β, é un factor de crecemento e proteína de sinalización codificada polo xene FGF2 do cromosoma 4 humano.[1][2] Sintetízase inicialmente como un polipéptido de 155 aminoácidos, que orixina unha proteína de 18 kDa. Porén, hai catro codóns de inicio alternativos que orixinan extensións N-terminais de 41, 46, 55 ou 133 aminoácidos, orixinando proteínas, respectivamente, de 22 kDa (196 aminoácidos en total), 22,5 kDa (201 aminoácidos en total), 24 kDa (210 aminoácidos en total) e 34 kDa (288 aminoácidos en total).[3] Xeralmente, a forma de 155 aminoácidos/18 kDa de baixo peso molecular (LMW) considérase citoplásmica e pode ser segregada da célula, mentres que as formas de alto peso molecular (HMW) son dirixidas ao núcleo celular.[4]

Datos rápidos FGF2, Estruturas dispoñibles ...
FGF2
Estruturas dispoñibles
PDBBuscar ortólogos: PDBe, RCSB
Identificadores
Nomenclatura
Símbolo3676
LocusCr. 4 q28.1
Padrón de expresión de ARNm
Máis información
Ortólogos
Especies
Humano Rato
Entrez
2247 14173
Ensembl
Véxase HS Véxase MM
UniProt
P09038 P15655
RefSeq
(ARNm)
NM_002006 NM_008006
RefSeq
(proteína) NCBI
NP_001997 NP_032032
Localización (UCSC)
Cr. 4:
122.83 – 122.9 Mb
Cr. 3:
37.35 – 37.41 Mb
PubMed (Busca)
2247


14173
Pechar

A proteína factor de crecemento de fibroblastos foi purificada primeiramente en 1975, pero pouco despois illáronse outras similares utilizando diferentes condicións, como o FGF básico, o factor de crecemento que se une á heparina 2 e o factor de crecemento de célula endotelial 2. A secuenciación xénica revelou que FGF2 era un membro da familia de FGF de proteínas.[3][5] O FGF2 únese e exerce efectos por medio de proteínas específicas receptor do factor de crecemento de fibroblastos (FGFR) que constitúen unha familia de moléculas estreitamente relacionadas.

Función

Como outros membros da familia FGF, o factor de crecemento de fibroblastos básico posúe amplas actividades mitoxénicas e de supervivencia celular e está implicado en diversos procesos biolóxicos, como o desenvolvemento embrionario, crecemento celular, morfoxénese, reparación de tecidos, crecemento e invasión tumoral.

No tecido normal, o bFGF está presente nas membranas basais e na matriz extracelular subendotelial dos vasos sanguíneos. Permanece unido á membrana plasmática se non hai péptido sinal.

Hipotetizouse que, durante a curación de feridas en tecido normal e o desenvolvemento de tumores, a acción dos encimas que degradan o heparán sulfato activan o bFGF, mediando así a formación de novos vasos sanguíneos, un proceso coñecido como anxioxénese.

Ademais, é sintetizado e segregado polos adipocitos humanos e a concentración de FGF2 correlaciónase co IMC en mostras sanguíneas. Tamén actúa sobre os preosteoblastos, incrementando a proliferación celular, despois de unirse ao receptor do factor de crecemento de fibroblastos 1 e activando a fosfoinosítido 3-quinase.[6]

O FGF2 demostrou en estudos preliminares en animais protexer o corazón de danos asociados cos ataques ao corazón, reducindo a morte tisular e promovendo unha mellora da función despois da reperfusión.[7]

Evidencias recentes indican que baixos niveis de FGF2 xogan un papel clave na incidencia da ansiedade excesiva.[8]

Adicionalmente, o FGF2 é un compoñente crítico do medio de cultivo de células nai embrionarias humanas; o factor de crecemento é necesario para que as células permanezan nun estado indiferenciado, aínda que os mecanismos polos cales o fan non están ben definidos. Demostrouse que induce a expresión de gremlina, a cal á súa vez inhibe a indución da diferenciación por proteínas morfoxenéticas óseas.[9] É necesario nos sistemas de cultivo dependentes de células nutricias de rato (fibrobalstos embrionarios de rato que se engaden ao cultivo), así como en sistemas de cultivo libres de soro e células nutricias.[10] O FGF2, xunto coa BMP4, promove a diferenciación de células nai orixinando liñaxes celulares mesodérmicas. Despois da diferenciación, as células tratadas con BMP4 e FGF2 xeralmente producen unha maior diferenciación osteoxénica e condroxénica que as células nai non tratadas.[11] Porén, unha baixa concentración de bFGF (10 ng/mL) pode exercer un efecto inhibitorio sobre a diferenciación dos osteoblastos.[12]

Interaccións

O factor de crecemento de fibroblastos presenta interaccións coa caseína quinase 2, alfa 1,[13] a RPL6[14] e a proteína ribosómica S19.[15]

Notas

Véxase tamén

Wikiwand in your browser!

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.

Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.