doenza articular e reumática From Wikipedia, the free encyclopedia
A artrose ou osteoartrose (na literatura anglosaxoa, osteoartrite), é a doenza articular e reumática máis prevalente, sobre todo en persoas de idade avanzada. É unha enfermidade de causa descoñecida e que se dá pola alteración mecánica das propiedades da cartilaxe e do óso subcondral, provocando o deterioramento e desgaste das articulacións. Preséntase de xeito prematuro en persoas con enfermidades xenéticas que afectan ao tecido conectivo, como a síndrome de Ehlers-Danlos e a síndrome de hiperlaxitude articular.[1]
A artrose idiopática é aquela da que non se coñece a súa causa. Son a maioría das artroses. Á súa vez, podemos clasificalas en localizadas ou xerais:
Pode afectar ás mans, aos pés, ao xeonllo, ao cadril, á columna vertebral, e tamén a outras articulacións atípicas.
Son as artroses que afectan a tres ou máis articulacións.
Neste caso, existe unha doenza subxacente que, como consecuencia, provoca no organismo desgaste articular, dando lugar a unha artrose secundaria. Poden dar lugar a artrose as lesións postraumáticas, as alteracións conxénitas e do desenvolvemento, o depósito de cristais de calcio, a enfermidade de Paget ou a acromegalia.
O principal síntoma da artrose é a dor articular, localizada na parte do corpo onde se atope a articulación afectada. Trátase dunha dor de tipo mecánica que cede ao repouso e empeora ao facer exercicio físico. En artroses evolucionadas pode dar lugar a dor nocturna e dor en repouso. Cursa tamén cunha sensación de crepitación, coma se se escoitase estalar a articulación. Outro dos síntomas é a limitación do movemento, que pode chegar ao punto de non permitir realizar accións cotiás como subir os chanzos dunha escaleira ou agacharse ao chan. Nos dedos das mans poden aparecer pequenos nódulos, chamados nódulos de Heberden e Bouchard.
O tratamento da artrose é individualizado e depende da zona corporal afectada. Medidas hixiénicas e dietéticas poden ser útiles para mellorar o prognóstico. Así, o control do peso, a utilización de bastóns de descarga ou o exercicio físico e a fisioterapia poden axudar a reducir o desgaste articular. É importante tamén adoptar posturas adecuadas. Para tratar a dor adóitanse empregar analxésicos non esteroideos (AINES), paracetamol ou opiáceos menores, normalmente tramadol. Tamén é útil a aplicación de calor local e a parafina.
O tratamento con fármacos condroprotectores evitan a degradación do condroitín sulfato articular. Os máis empregados son o propio condroitín sulfato, o sulfato de glicosamina e a dicareína (un inhibidor da interleucina 1).
Outra estratexia terapéutica son as infiltracións de fármacos corticoides ou de ácido hialurónico. Nos casos máis graves, o tratamento de elección é a cirurxía. Os tratamentos cirúrxicos máis empregados son as osteotomías, as artroplastias e as artrodeses.[2]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.