Alan IV da Bretaña
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Alan IV da Bretaña coñecido como Alan Fergent (Alan IV Fergent) ou Fergant, nado en 1060 e finado o 13 de outubro de 1119, fillo de Hoel II da Bretaña e Havoisa da Bretaña, foi conde de Cornualla, de Rennes e Nantes e finalmente duque da Bretaña de 1084 a 1112. Fergant significa en bretón "o valente perfecto" dun xeito semellante ao nome dinástico escocés "Fergus".
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1060 (Gregoriano) Châteaulin |
| Morte | 13 de outubro de 1119 (Gregoriano) (58/59 anos) Redon |
| Lugar de sepultura | Redon Abbey (en)  |
| Datos persoais | |
| Relixión | Cristianismo |
| Actividade | |
| Lingua | Bretón |
| Carreira militar | |
| Conflito | Primeira cruzada e Batalha de Tinchebray (pt) |
Outro | |
| Título | Duque |
| Familia | Bro Kernev e Q4233430 |
| Cónxuxe | Ermengarda de Anjou (1093 (Gregoriano)–1112 (Gregoriano)) Constança da Normandia (1086 (Gregoriano)–) |
| Fillos | Conan III da Bretaña (  ) Ermengarda de AnjouBrian Fitz Count (en) ( ) Hawise of Brittany (en) ( ) Ermengarda de AnjouGeoffroy de Bretagne (en) ( ) Ermengarda de Anjou |
| Pais | Hoel II da Bretaña e Havoisa da Bretaña |
| Irmáns | Mathias II de Bretagne (en) |
 | |
Nado no castelo de Châteaulin ao redor de 1060, converteuse en duque da Bretaña e conde de Cornualla e Nantes á morte do seu pai o 13 de abril de 1084. É considerado o último duque en falar habitualmente bretón. Tivo que restaurar a autoridade ducal ao condado de Rennes contra Geoffroy Grenonat, o irmán de Conan II da Bretaña, ao que sucedera como conde vitalicio. Desde 1084 á fronte do seu exército apoderouse de Rennes e enviou a Grenonnat a Quimper, onde morreu o mesmo ano, permitíndolle a Alan recuperar o título de conde de Rennes. No mesmo ano, nomeou o seu fiel irmán Matías á fronte do condado de Nantes, aínda que retomaría persoalmente o título deste condado cando morreu en 1103.
En 1087[1] casou en primeiras nupcias con Constanza de Normandía, filla de Guillerme, I de Inglaterra, o Conquistador, que había morrer envelenada en 1090, sen deixar descendencia [1]. En 1093, casou en segundas nupcias con Ermengarda de Anjou, filla de Fulque IV de Anjou e rebesneta de Fulque III.
Preferiu ficar na parte bretoa do ducado, da que era orixinal, e vivía polo seu gusto nos seus castelos de Auray e sobre todo de Carnoët non moi lonxe da abadía da Santa-Cruz de Quimperlé rexida polo seu tío Binidic (Bieito).
A tranquilidade na que viviu o ducado permitiu a Alan Fergent responder á chamada de Urbano II e, en compañía doutros señores bretóns, uniuse, durante o verán de 1096, á primeira cruzada. Estivo ausente da Bretaña durante cinco anos, deixando o ducado baixo a firme autoridade de Ermengarda.
De volta da cruzada e baixo a influencia da súa piadosa esposa, Alan está cada vez máis interesado nos temas relixiosos e apoia a reforma do clero secular levado a cabo por Marbod, bispo de Rennes. Esta evolución cara ao espiritual non lle impide tomar o partido do rei de Inglaterra Henrique I Beauclerc no seu conflito co seu irmán Robert Courteheuse e participar na batalla de Tinchebray en 1106. Fíxose vasalo de Henrique I e casou o seu fillo Conan coa filla natural do rei de Inglaterra, Matilde.
Enfermo, abdicou en 1112 a favor de Conan e retirouse á abadía de San Salvador de Redon. Morreu o 13 de outubro de 1119 e foi enterrado alí.
Alan IV casou en 1087 con Constanza de Normandía, filla de Guillerme o Conquistador. Esta unión non terá posteridade.
Da súa unión en 1093 con Ermengarda de Anjou naceron tres fillos:
Dunha ou dúas amantes descoñecidas Alan Fergent deixou dous fillos:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
