Slaodacht

Is tomhas é an tslaodacht^[1] ar aimhleisce sreabháin chun sreafa, a bhaineann leis an bhfrithchuimilt (strus fiartha nó strus teanntachta) inmheánach sa sreabhán, nuair a ghluaiseann cuid amháin de thar chuid eile. Dá bhrí sin, tá deirtear go bhfuil uisce "tanaí", mar go bhfuil a shlaodacht ísle aige, cé go mbíonn mil "tiubh", mar go bhfuil a shlaodacht níos airde. Go simplí, bíonn níos mó gluaiseachta ag sreabhán a bhíonn ar shlaodacht íseal. Mar shampla, cruthaíonn magma feilseach ard-slaodacht stratabholcán a bhíonn ard agus géar, toisc nach féidir leis sreabhadh i bhfad roimh a fhuaraíonn sé, cé go gcruthaíonn magma mafach sciathbholcán le cruth leathan agus éadomhain. Bíonn roinnt strusfhriotaíochta ag gach fíor-shreabhán (ach amháin forshreabháin) agus dá bhrí sin tá siad slaodach, ach nuair nach mbíonn aon fhriotaíocht ag sreabhán in aghaidh struis tugtar sárshreabhán nó sreabhán neamhvisciúil air.

Slaodacht

Cineál	airíonna meicniúla
Siombail	η agus μ
Foirmle	${\displaystyle \mu :F=\mu {\frac {du}{dy}}}$

Tá slaodacht níos lú ag an tsubstaint ar barr ná atá ag an tsubstaint ar an bhun.

Tagairtí

1. Niall Ó Dónaill, eag.: “Foclóir Gaeilge-Béarla (Ó Dónaill): slaodacht” (ga). Teanglann.ie. An Gúm (1977). Dáta rochtana: 2024-05-03.

Is síol faoin bhfisic é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid. Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.