گیسوبران
آیین سوگواری در فرهنگ ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
گیسوبُران، زُلف گشودن[1] یا بریدن مو و گیسو از جمله آیینهای سوگواری در فرهنگ ایرانی و ملتهای مختلف است. این آیین از رسوم دیرینه ایرانیان باستان میباشد که حالتی غمانگیز و احساسی به سوگواری میدهد.[2] در شاهنامه فردوسی نیز پس از کشتهشدن سیاوش، همسرش فرنگیس و دخترانی دیگر به نشانه سوگواری و در اعتراض به ناعدالتی موهای خود را میبرند.[3] بیبیسی، زنانِ گیسوبُرِ ایران در جریانِ خیزش ۱۴۰۱ ایران را جزو ۱۰۰زنِ سالِ ۲۰۲۲ میلادی برشمرد.[4]