گرگ
گونه ای از سگسانان / From Wikipedia, the free encyclopedia
گُرگ یا گرگ خاکستری (نام علمی: Canis lupus) یک گونه از پستانداران گوشتخوارسان متعلق به خانواده سگان است. گرگ درنده ای بومی نیمکره شمالی زمین شامل گستره وسیعی از اوراسیا و آمریکای شمالی است و بیشترین پراکندگی جغرافیایی را در بین تمام سگسانان دیگر دارد. این جانور نیاکان وحشی سگ است؛ یعنی سگها از نسل نوعی گرگ هستند که بین ۷۱ تا ۳۳ هزار سال پیش اهلی شدند. تاکنون ۳۸ زیرگونه معاصر از گرگ شناسایی شده که از جمله آنها سگ اهلی، دینگو، گرگ قرمز و گرگ ایرانی هستند. گرگ شمال غرب آمریکای شمالی بزرگترین زیرگونهٔ گرگها در جهان است.
گرگ | |
---|---|
یک گرگ خاکستری در پارک حیات وحش کلمردن، سوئد | |
صدای زوزه گرگ | |
وضعیت حفاظت | |
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پستانداران |
راسته: | گوشتخوارسانان |
تیره: | سگان[1] |
سرده: | سگ (سرده) |
گونه: | C. lupus |
نام دوبخشی | |
Canis lupus | |
پراکندگی زیرگونههای وحشی گرگ در جهان |
بیشتر گرگها به رنگ خاکستری با لکههایی از رنگهای دیگر هستند اما رنگهای سفید، سرخ، قهوهای و سیاه نیز در آنها دیده میشود. اندازه و وزن گرگها در نقاط مختلف بسیار متفاوت است. به این صورت که عموماً در عرضهای جغرافیایی بالاتر (مناطق شمالی) گرگها جثه بزرگتری دارند. گرگ سرددشت از بزرگترین انواع گرگ است. گرگها در مقایسه با خویشاوندان نزدیک خود همچون شغال زرد و کایوت بیشتر برای شکار جانوران بزرگ تخصص یافتهاند. علاقه بیشتری به زندگی اجتماعی دارند و از زبان رفتاری غنی و پیچیدهای بهرهمند هستند.
هستهٔ اصلی گروه اجتماعی گرگها از یک خانواده متشکل از زن و شوهر و فرزندانشان تشکیل میشود که معمولاً در قالب گلهای از چند خانواده زندگی میکنند. گرگ بهطور کلی یک شکارچی رأس هرم غذایی محسوب میشود و فقط انسان و در برخی نقاط ببر توانایی شکار آن را دارند. غذای اصلی گرگها با شکار سمداران بزرگ مثل انواع گوسفند وحشی، بز وحشی، آهو و گوزن تأمین میشود اما گاهی به سراغ جانوران کوچکتر، دامهای اهلی، لاشه و زبالههای انسانی هم میروند. هرچند بسیاری از انسانها از گرگ هراس دارند اما اغلب موارد حمله گرگ به انسان به گرگهای مبتلا به بیماری هاری مربوط میشود و حمله گرگهای سالم به انسان به ویژه انسانهای بالغ غیرعادی میباشد.
گرگها حدود ۳۰ هزار سال پیش در جستجوی پسمانده غذای انسان به حاشیه اردوگاههای محل سکونت انسان نزدیک شدند. فرایند «اهلی» کردن و پرورش آنها بعد از آن به تدریج به تغییر رفتار و ژنهای گرگها منجر شد که در نهایت به سگهای امروزی بدل شدند.[2]