کتابخانه آمبروزیانا
From Wikipedia, the free encyclopedia
کتابخانه آمبروزیانا (ایتالیایی: Biblioteca Ambrosiana) یک کتابخانهٔ تاریخی است که در شهر میلان ایتالیا واقع شدهاست. «گالری تصاویر آمبروزیانا» هم که یک گالری هنری آثار میلانی است، در این کتابخانه قرار دارد.
بنیانگذاری | ۱۶۰۹ |
---|---|
مکان | میدان پیوس یازدهم ۲، پلاک ۲۰۱۲۳، میلان، ایتالیا |
مدیر | آلبرتو روکا |
وبگاه |
این کتابخانه که نامش را از قدیس نامدار میلان آمبروز (سانتآمبروجو) میگیرد، در سال ۱۶۰۹ میلادی توسط کاردینال فدریکو برمئو بنیانگذاری شد که نمایندگان خودش را به سرتاسر اروپای غربی و حتی یونان و سوریه فرستاد تا دستنوشتهها و کتابهای گوناگون را جمعآوری کرده و با خود برای کتابخانه بیاورند. برخی از دستاوردهای مهم آنها، نسخههای خطی صومعه بندیکتین بوبیو (۱۶۰۶) و کتابخانه انسانگرای اهل پادووا جان وینچنتسو پینلی بودند که بیش از ۸۰۰ نسخه خطی آن، ۷۰ جعبهٔ پُر شد که به میلان ارسال و شامل آثار معروفی چون نسخهٔ اصلی ایلیاد بود.
در ۱۵ اکتبر ۱۸۱۶ لرد بایرون از این کتابخانه بازدید کرد و در آن نامههای ردوبدلشده میان لوکرتسیا بورجا و پیترو بمبو را دید و آنرا «زیباترین نامههای عاشقانه جهان» نامید[1][2] و ادعا کرد که توانسته شاخهای از موی لوکرتسیا را که «زیباترین و بلوندترین موی قابل تصور است»[2] از موزهٔ آنجا بدزدد.[3][4][5] از میان نسخههای خطی این کتابخانه که شامل متون لاتین، عبری، سوری، عربی،[6] اتیوپیایی، ترکی و فارسی است، میتوان به قطعه موراتوری متعلق به حوالی ۱۷۰ پس از میلادی و نخستین نمونهٔ حکم کتاب مقدس، نسخهٔ اصلی در باب تناسب الهی اثر لوکا پاچیولی و قوانین آتلانتیک اثر لئوناردو داوینچی اشاره کرد. همچنین در میان نسخ خطی عربی و مسیحی، میتوان به رسالههای پزشکی، یک دیوان شعر منحصربهفرد و قدیمیترین نسخهٔ سیبویه اشاره نمود.