کانتونی
گویش معیار زبان چینی یوئی که از گوانگژو در جنوب چین ریشه گرفتهاست / From Wikipedia, the free encyclopedia
کانتونی (چینی سادهشده: 广东话، چینی سنتی: 廣東話، ییل: Gwóngdūng wá) گونه رسمی و معیار زبان چینی یوئی است که از شهر گوانگژو (کانتون) و مناطق اطرافش در جنوب شرق چین ریشه گرفته و زبان گفتاری بیش از ۸۰ میلیون نفر در این مناطق است. گرچه گویشوران این زبان دارای فهم متقابل نسبت به سایر گویشوران زبانهای یوئی نیستند، گاه عبارت کانتونی برای کل زبانهای این خانواده استفاده میشود.
کانتونی | |
---|---|
廣東話 Gwóngdūng wá | |
زبان بومی در | چین، هنگ کنگ، ماکائو و جوامع دور از وطن |
منطقه | دلتای رود مروارید گوانگدونگ، شرق گوانگشی |
شمار گویشوران | ۶۴ میلیون[1] (بدون تاریخ) |
گویشها |
شیگوان
مالزیایی
|
کانتونی نوشتاری بریل کانتونی چینی نوشتاری | |
وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در | هنگ کنگ ماکائو |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | yue (برای همه گویشهای یوئی) |
گلاتولوگ | cant1236 [2] |
زبانشناسی | 79-AAA-ma |
نقشه پراکندگی گویشوران کانتونی | |
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آیپیای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامتهای سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسههای یونیکد ببینید. |
کانتونی بخشی حیاتی و جدانشدنی از هویت فرهنگی گویشورانش در جنوب شرق چین، هنگ کنگ، ماکائو و همینطور جوامع دور از وطن است. در سرزمین اصلی چین کانتونی زبان میانجی استان گوانگدونگ (به دلیل اینکه زبان بیشینه در دلتای رود مروارید است) و مناطق همجوار همچون گوانگشی است. کانتونی زبان بیشینه و رسمی هنگ کنگ و ماکائو نیز بهشمار میرود و همچنین در میان جوامع چینی آسیای جنوب شرقی (بیشتر ویتنام، مالزی، سنگاپور و در حد کمتری کامبوج) و جهان غرب کاربرد دارد.
گرچه کانتونی واژگان مشترک بسیاری با ماندارین دارد، اما به دلیل تفاوت در واژگان و همینطور دستور زبان و تلفظ، سخنوران این دو زبان چینی دارای فهم متقابل نسبت به یکدیگر نیستند. ساختار جمله، به ویژه مکان قرارگیری فعل، گاهی بین این دو نوع متفاوت است. تفاوت قابل توجهی بین کانتونی و ماندارین در چگونگی نوشتن واژگان است؛ هر دو زبان به صورت کلمه به کلمه نوشته میشوند، اما تعداد کمی از سخنوران کانتونی از شکل همه واژگان نوشتاری کانتونی آگاهی دارند و به ناچار از واژگان ماندارین استفاده میکنند؛ بنابراین یک گونه نوشتاری رسمی کانتونی که بیشتر شبیه به گونه نوشتاری ماندارین است، کاربرد دارد.[3][4] در نتیجه یک متن کانتونی و یک متن ماندارین ممکن است شبیه به نظر برسند اما به صورت متفاوتی تلفظ شوند.