کارو لوکاس
مهندس و استاد دانشگاه ایرانی ارمنیتبار / From Wikipedia, the free encyclopedia
کارو لوکاس قوکاسیان (ارمنی: Կարո Լուկաս Ղուկասեան؛ آوانگاری: Kāro Lukās ʁɔvkɑˈsjān؛ ۱۳ شهریور ۱۳۲۸ – ۱۷ تیر ۱۳۸۹) مهندس برق و الکترونیک، استاد دانشگاه و مخترع ایرانی ارمنیتبار بود.
کارو لوکاس | |
---|---|
زادهٔ | ۱۳ شهریور ۱۳۲۸ ۴ سپتامبر ۱۹۴۹ اصفهان، ایران |
درگذشت | ۱۷ تیر ۱۳۸۹ ۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۰ (۶۰ سال) تهران، ایران |
علت مرگ | سرطان روده بزرگ و عوارض ناشی از کولونوسکوپی[1] |
ملیت | ایران |
تحصیلات | مهندسی برق |
محل تحصیل | دانشگاه تهران[2]دانشگاه کالیفرنیا، برکلی[2] |
شناختهشده برای | بنیانگذار و مدیر «قطب کنترل و پردازش هوشمند»[3] «پدر علم رباتیک ایران»[4] |
همسر(ها) | امیلیا نرسیسیانس |
جایزه(ها) | چهره ماندگار (۱۳۸۵) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | مهندسی برق |
محل کار | دانشگاه تهران[5][5] |
کارو لوکاس تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه ارمنیان کوشش-داوتیان ارمنیان طی کرد و در ۱۳۴۷، در رشتهٔ ریاضی دیپلم گرفت. در همان سال با رتبهٔ عالی وارد دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران و در ۱۳۵۲ ه.ش (۱۹۷۳ میلادی)، با مدرک کارشناسی ارشد در رشتهٔ برق و الکترونیک از دانشگاه تهران (در ۳ سال) فارغالتحصیل شد. لوکاس در سال ۱۹۷۶ میلادی مدرک دکترای خود را از گروه مهندسی برق و علوم کامپیوتر دانشگاه برکلی کالیفرنیا با گرایش مهندسی کنترل دریافت کرد. لوکاس در زمینهٔ سیستمهای هوشمند پژوهش میکرد و بنیانگذار و مدیر «قطب کنترل و پردازش هوشمند» دانشکدهٔ مهندسی برق دانشگاه تهران و رئیس بخش مهندسی برق این دانشگاه و همچنین مدیر پژوهشگاه دانشهای بنیادی بود. او افزون بر آموزش و پژوهش در دانشکدههای فنی دانشگاه تهران، استاد مهمان دانشگاههای تورنتو، برکلی و یو.سی.ال.ای، محقق مرکز بینالمللی فیزیک نظری و مرکز بینالمللی مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی در تریسته ایتالیا، دستیار تحقیق شرکت پژوهشی و تولیدی اونتاریو، و دستیار تحقیق آزمایشگاه پژوهشهای الکترونیکی دانشگاه کالیفرنیا نیز بود. لوکاس از پژوهشگران مشهور در رشته هوش مصنوعی و رباتیک در ایران بود، چنانکه رسانههای ایرانی بعد از مرگ لوکاس از او با لقب «پدر علم رباتیک ایران» یاد کردند.