پاپوآ گینه نو
کشوری در قاره اقیانوسیه / From Wikipedia, the free encyclopedia
مملکت مستقل پاپوآ گینهٔ نو (به انگلیسی: Independent State of Papua New Guinea) کشوری مشترک المنافع است که در اقیانوس آرام، قارهٔ اقیانوسیه و گینه نو قرار دارد. پایتخت آن بندر مورسبی است که در ساحل جنوب شرق کشور واقع شدهاست. منطقه پاپوا گینه نو از سال ۱۹۰۶ تحت سلطه استرالیا اداره میشد. در فاصله سالهای ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۵ به اشغال ژاپن درآمد اما پس از جنگ دوباره به استرالیا پیوست.
مملکت مشترک المنافع آناپولیس گینه نو | |
---|---|
موقعیت پاپوآ گینه نو (green) | |
پایتخت و بزرگترین شهر | پورت مورزبی ۰۹°۲۸′۴۴″ جنوبی ۱۴۷°۰۸′۵۸″ شرقی |
زبانهای رسمی[3][4] | |
زبانهای بومی | زبانهای پاپوآ گینه نو[5] |
گروههای قومی | |
دین(ها) (آمار ۲۰۱۱)[6] |
|
نام(های) اهلیت | بومی پاپوآ گینه نو |
حکومت | حکومت متمرکز نظام پارلمانی پادشاهی مشروطه |
• پادشاه | چارلز سوم |
• Governor-General | باب دادا |
جیمز ماراپه | |
قوه مقننه | مجلس ملی پاپوآ گینه نو |
استقلال از استرالیا | |
• Papua and New Guinea Act 1949 | ۱ ژوئیه ۱۹۴۹ |
• Declared and recognised | ۱۶ سپتامبر ۱۹۷۵ |
مساحت | |
• کل | ۴۶۲٬۸۴۰ کیلومتر مربع (۱۷۸٬۷۰۰ مایل مربع) (54th) |
• آبها (٪) | ۲ |
جمعیت | |
• برآورد سال ۲۰۲۰ | ۸,۹۳۵,۰۰۰ (۹۸م) |
• سرشماری ۲۰۱۱ | 7,275,324[7] |
• تراکم | ۱۵ بر کیلومتر مربع (۳۸٫۸ بر مایل مربع) (۲۰۱م) |
تولید ناخالص داخلی (GDP) برابری قدرت خرید (PPP) | برآورد ۲۰۱۹ |
• کل | $32.382 billion[8] (۱۲۴م) |
• سرانه | $3,764[8] |
تولید ناخالص داخلی (GPD) (اسمی) | برآورد ۲۰۱۹ |
• کل | $21.543 billion[8] (۱۱۰م) |
• سرانه | $2,504[8] |
شاخص جینی (۲۰۰۹) | ۴۱٫۹[9] |
شاخص توسعه انسانی (۲۰۱۹) | ۰٫۵۵۵[10] ۱۵۵م |
واحد پول | کینای پاپوآ گینه نو (PGK) |
منطقه زمانی | یوتیسی+۱۰, +۱۱ (PNGST) |
جهت رانندگی | چپ |
پیششماره تلفنی | +۶۷۵ |
دامنه سطحبالا | .pg |
در سال ۱۹۷۵ رسماً استقلال خود را از استرالیا به دست آورد. بسیاری از جزایر این کشور ارتباطی با دیگر جزیرهها ندارند و اقتصاد آنها تنها مبتنی بر مواد غذایی است که از کشاورزی و شکار به دست میآورند.
خاک پاپوآ گینهٔ نو از نیمه خاوری جزیره گینه نو و شمار زیادی از جزایر دور از ساحل تشکیل شدهاست. جمعیت این کشور ۸٬۹۴۷٬۰۰۰ نفر[11]و زبانهای رسمی آن توک پیسین، هیری موتو و انگلیسی است. واحد پول این کشور کینای پاپوآ گینه نو و شیوه حکومتی آن دموکراسی پارلمانی و پادشاهی مشروطه است. پاپوآ گینه نو پس از آنکه از سال ۱۸۸۴ از سوی سه قدرت خارجی اداره میشد در سال ۱۹۷۳ از استرالیا مستقل شد.
این کشور در زمره «چندفرهنگیترین» کشورهای جهان قرار دارد و مردم آن از قبایل بسیار زیاد و متفاوتی تشکیل شدهاند که قوم پاپوآ بزرگترین آنها است. این کشور همچنین بیشترین تعداد زبانهای رایج در میان کشورهای جهان را دارد و برپایهٔ آخرین دادهها در این کشور ۸۵۲ زبان گوناگون وجود دارد که هماینک ۱۲ تا از این زبانها منقرض شدهاند.[12] ۹۶ درصد از مردم پاپوآ گینهٔ نو مسیحی هستند. در این کشور چهار هزار مسلمان نیز سکونت دارند.
پاپوآ گینهٔ نو همچنین کشوری فقیر و عمدتاً روستایی است و تنها ۱۸ درصد از مردم آن شهرنشین هستند[13] و بسیاری از نقاط آن را هنوز جنگلهای دستنخورده و زیستگاه قبایل ابتدایی دور از تماس با تمدن امروزی تشکیل میدهد.
جزیره مأنوس پاپوآ گینه نو یکی از جزایری است که دولت استرالیا آنها را برای نگهداری پناهجویانی که سعی داشتهاند خود را با قایق به استرالیا برسانند، در آنجا نگه دارند.
جلال عبده، حقوقدان و دیپلمات ایرانی از جانب سازمان ملل متحد مدتی حکمران گینه نو غربی بود.[14]